اعتراض هنرمندان شیرازی به جشنواره چند رسانه‌ای میراث فرهنگی

به گزارش اول‌فارس ، محمد ناصری‌راد کارگردان شیرازی دربارهٔ نحوهٔ برگزاری سومین دوره جشنواره چند رسانه ای میراث که به میزبانی شیراز برگزار شد، گفت: جشنواره ای در قامتِ ملی هفتهٔ گذشته در این شهر برگزار شد، جشنواره ای که در همان بدو شروع با اعتراض اصحاب رسانه در فارس بدلیل نادیده گرفته شدن و دعوت نکردن از این بزرگواران همراه بود به زعمِ من بیشتر به دورهمی شباهت داشت تا جشنواره ای در قد و قامتِ ملی آن هم به میزبانیِ فرهنگ‌شهرِ شیراز متاسفانه به شخصه شاهد آن بودم در بخش فیلم کوتاه، فیلم بلند، فیلمنامه و فیلم مستند در بخش ویژه ٔشیراز با کمال ناباوری جوایزی در نظر گرفته نشده و میتوان گفت عملا این بخش ها نادیده گرفته شده است و در این رابطه هیچ یک از متولیان وزارت میراث فرهنگی، دبیر جشنواره، اداره میراث فرهنگی فارس، اداره ارشاد فارس و حتی هیئت داوران، پاسخ شفاف، قاطع و صریحی به ما ارائه دهندگان آثار، ندادند و بعضاً با بی احترامی به فیلمسازانِ شیرازی، از پاسخگویی طفره میرفتند.

وی با گلایه از این موضوع ادامه داد اداره میراث فرهنگی، تعدادی فیلم در قالب پیش رویداد فوق ماراتن مستند سازی درخواست و تولید شد و از این میان ۸ فیلم برگزیده شد؛ اما متاسفانه در اختتامیه تقدیری برای مستندسازان این بخش در نظر گرفته نشد.
وی همچنین از زمان نمایش این مستند ها که ده صبح روز پنجشنبه در مجموعه هنرشهر آفتاب، نظر گرفته شده بود نیز گلایه داشت و آن زمان را مناسب حضور همگان ندانست.

در ادامه این فیلمساز شیرازی شفاف سازی بودجه تعلق گرفته که مبلغ ۱۳۰ میلیارد تومان تخمین زده شده را ضروری دانست و آگاهی از شفافیت آن را با توجه به صرف هزینه های بیت المال حق همگان دانست.

وی حمایت از کار مستند سازان در بخش ویژه‌ شیراز را ضروری دانست و اذعان کرد: شورای شهر شیراز قریب به دو میلیارد تومان بودجهٔ حمایتی برای این بخش تصویب نمود اما اثری از آن مشاهده نشد و می طلبد که با توجه به میزبانی شیراز، این حمایت از افرادی که در این جهت و شناساندن آثار فارس و شیراز شرکت کرده بودند، صورت میگرفت.

علی بلندنظر فیلمساز و مستند ساز دیگر شیرازی نیز این باره گفت: یکی از ایرادات اساسی که به این جشنواره وارد است این است که افرادی در کِسوتِ عکاس، خبرنگار، کلیپ ساز و در جشنواره حضور یافتند که بسیار عملکرد ضعیفی از خود نشان داده و کوچکترین اهمیتی به هنرمندان شیرازی ندادند، شاید دلیل اصلی آن هم این مسئله بود که از هنرمندان شیراز هیچ شناختی نداشتند، حال سوال من این است آیا در شیراز خبرنگار، عکاس، فیلمبردار و خبرگزاری نداریم که این برنامه ها را پوشش دهند که نیازی به صرف هزینه بیت المال برای حضور و پذیرایی این افراد غیر بومی در شیراز شود؟!

وی گلایه ای به عدم توجه به بخش ویژه شیراز به خصوص بخش مستند کرد و افزود: ما مستند سازان برای ماندگاری هنرمندان و میراث فرهنگی فارس و از سر عِرق ملی و وطنی خود با هزینه شخصی و با دستان خالی فیلم ساخته‌ایم و زحمت بسیار برای آنها کشیده ایم به امید اینکه مورد حمایت واقع شویم نه اینکه نادیده گرفته شویم.

علی بلند نظر ادامه داد: در بخش ویژه شیراز فیلم کوتاه و بلند سینمایی، مستند سینمایی و انیمیشن در یک دسته بندی برای ارزیابی داوران قرار گرفته شده بود که به نظر من این ارزیابی درست و عادلانه ای نیست. وقتی بخش ویژه‌ای برای شیراز در نظر گرفته می شود انتظار می‌رود به طور ویژه تک تک آثار بررسی شوند و مورد حمایت داوران و جشنواره قرار گیرد.

این کارگردان شیرازی انتقادی به روال اعلام آثار رسیده به جشنواره و آثار راه یافته ، کاندیدها و نامزدها کرد و اذعان داشت: که در جشنواره‌ هیچ کدام از این موارد اعلام نشدند و افزود: از چهار کار ارسالی بنده، تنها از یک کار ایمیل دریافت اثر برای بنده ارسال شده است و به گفته وی به نقل قول از داور جشنواره، فیلم او به دست داور نرسیده است که اگر این ادعای داور صحیح باشد، پس زحمت سه ساله من و سه سال از بهترین سالهای عمر من برای ساخت این فیلم واقعا هدر رفته است. وی شفاف سازی در اینگونه جشنواره ها را ضروری دانست.

بلندنظر در انتها اشاره ای به عدم داوری فیلم تفنگداران جنوب در این جشنواره کرد و افزود این فیلم در جدول پخشِ بخش ملی جشنواره پخش و در دوره هفدهم سینما حقیقت بخش شهید آوینی هم حضور داشته و کاندید جایزه حافظه ملی جشنواره عمار هم بوده است اما عجیب است که در هیچ بخشی از جشنواره، فیلم تفنگداران جنوب که درباره مفاخر و میراث ناملموس استان فارس است و با کیفیت قابل قبولی ساخته شده مورد داوری قرار نگرفت و با وجود پخش روی پرده جشنواره در هیچکدام از بخشهای خبری سایت رسمی جشنواره اشاره ای به آن نشد.
علی بلند نظر در انتها به عنوان فیلمسازی که ۱۵ سال در این کار است توجه به مستندسازان این استان را ضروری دانست.