پرشکفت در گذرگاه تاریخ ؛ جایی در کوهستان برف نشین شیراز
مردم پرشکفت در مبارزات جنگ های بین الملل اول و دوم و قیام های عشایری قبل از انقلاب اسلامی با بیگانگان، نقش پر رنگی در کنار دیگر برادران ایلی و روستایی خود داشتند. این مطلب صرفا دیدگاه نویسنده آن می باشد و انتشار آن در اول فارس به معنای تایید و رد آن نبوده ، […]
مردم پرشکفت در مبارزات جنگ های بین الملل اول و دوم و قیام های عشایری قبل از انقلاب اسلامی با بیگانگان، نقش پر رنگی در کنار دیگر برادران ایلی و روستایی خود داشتند.
این مطلب صرفا دیدگاه نویسنده آن می باشد و انتشار آن در اول فارس به معنای تایید و رد آن نبوده ، شما هم میتوانید در پایین همین صفحه نظرتان را در نقد ، تصحیح و تکمیل آن برای ما و دیگر کاربران بنویسید یا از طریق ” تماس با اول فارس ” با ما در ارتباط باشید
صیاد لک دره شوری: پرشکفت که امروزه روستایی قرار دارد،در سیر فرهنگ و ادب این منطقه، جایگاه ویژه ای در میان روستاهای همجوار دارد.از آنجایی که تاریخ قدیم آن همواره در مجموعه رویدادهای “کوه مره” قرار گرفته است،لذا به جایگاه فرهنگی،تاریخی و ادبی این روستا در تاریخ معاصر و کمی قبل تر می پردازیم.
از نخستین شاعران و عالمان معروف پرشکفت می توان به “اثر”مشهور به “شفیعای شیرازی”اشاره کرد.ایشان به دلیل بیماری در کودکی از هر دو چشم نابینا گردید.وی که در پرشکفت به دنیا آمده بود، در شیراز نشو و نما یافت و تاریخ زندگانی او همزمان با “شاه سلطان حسین صفوی “است.این بیت شعر از اوست.
ظاهر هرکس که سنجیدم به میزان نظر
داشت با باطن همان نسبت که رو با آستر.
وی شعری دارد که هنگام سفر به قریه پرشکفت سروده است. این شعر سرشار از مضمون های حکیمانه است و شوق دیدار شاعر از وطن خود در ابیات اولیه آن موج می زند.
شادروان علی اصغر حکمت دیگر شخصیت عالم و معروف پرشکفتی در باره وی مقاله ای نوشته است که جالب توجه است.همانطور که گفته شد از دیگر شخصیت های پرشکفتی علی اصغرخان حکمت شیرازی است که ایشان را نیاز به معرفی ما نیست.مادر حکمت دختر میرزا حسن فسایی مولف فارسنامه ناصری و پدر وی میرزا احمد علی ملقب به “حشمت الممالک”بود.وی از جهت مادری فسایی و از جهت پدری پرشکفتی است وعلت این امر هم آن است که جد اعلای او مرحوم”میرزا ابوالقاسم” از شیراز به قریه پرشکفت رفت و اواخر عمر را در آنجا گذراند.مرحوم علی اصغر حکمت مرد فرهنگ ایران بود.
از نظر جغرافیایی،به گفته میرزا حسن فسایی و میرزا جعفر خورموجی،قریه پرشکفت اینگونه بیان گردیده است.
پرشکفت یکی از روستاهای بلوک “کوه مره اشکفت”است.
طول بلوک کوه مره اشکفت از “چنار سوخته” تا “کودیان”هفده فرسخ است.وپهنای آن از “خانه خویش” تا”کوزرک” پنج فرسخ می باشد.و از سردسیرات فارس است.
تمام این بلوک در کوهستان برف نشین افتاده است.چشمه های شیرین و رودخانه های گوارا دارد.اگرچه بیشتر این بلوک در جانب جنوبی شیراز قرار دارد و باید هوای آن به اسباب آسمانی گرمتر از شیراز باشد. لیکن به سبب بلندی نواحی آن از صحرای شیراز،هوای آن نواحی از شیراز به چندین مرتبه سردتر است.زمین کشت و کار این بلوک کم است.و شکار این بلوک بز،پازن،قوچ و میش کوهی،کبک و تیهوست.و کوهستان پرشکفت جنگلهایی از درختان ارژن،بن و بادام کوهی دارد.و هیزم و ذغال شهر شیراز را از پرشکفتمی آورند.معیشت اهالی آن از مویز و دوشاب انگوری و انجیر خشک و غله شود.که از بساتین دیم به عمل آورده و خروارها حمل اطراف کنند.
در تاریخ معاصر گزارش هایی از سالهای ۱۳۱۴و۱۳۲۱هجری قمری در “وقایع اتفاقیه”از پرشکفت موجود است که سلحشوری مردم پرشکفت در مقابله با ماموران دولت مربوط به مالیات و مبارزات آنها در مقابل نیروهای بیگانه همگام با سایر ایلات و طوایف همسایه را نمایان می سازد.
در سال ۱۳۳۶ در جنگ خانه خویس که بر علیه انگلیسی ها و “پلیس جنوب” مربوط به انگلیسی ها همگام با ایل قشقایی و کازرونی ها جنگیدند.
در این قیام که ایل قشقایی رهبری آن را بر عهده داشت و طبق فتوای علمای نجف و سید عبدالحسین لاری رسما با انگلیسی ها وارد نبرد گردیدند….
و پس از چندی “صولت الدوله”به اتفاق افرادش از فیروز آباد به خانه خویس آمد. در حالی که تقریبا ۱۰۰۰نفر از اهالی کازرون وارد دشت ارژن شده بودند.حدود ۳۰۰نفر ازتفنگچیان کلوئی و عبدوئی و پرشکفت به آنها پیوستند.به زودی تعداد آنها به دوهزار نفر رسید.خان زنیان و پاسگاه انگلیسیان را به محاصره در آوردند.و پس از زدو خورد های پیوسته سر انجام انگلیسی ها از خان زنیان عقب نشینی کردند و مجاهدین پیروزی بزرگی را بدست آوردند.
مردم پرشکفت در مبارزات جنگ های بین الملل اول و دوم و قیام های عشایری قبل از انقلاب اسلامی با بیگانگان، نقش پر رنگی در کنار دیگر برادران ایلی و روستایی خود داشتند.
