یک ” اِوَز ” ی که آرزو داشت زادگاهش را ببیند :وزیر پیشین دولت کویت و رئیس انجمن دوستی ایران و کویت درگذشت

به گزارش ” اول فارس “، عباس خامه‌یار در این یادداشت آورده است:

“در نخستین روز هفته جاری، مردی به دیار معبود شتافت که به وسعت یک دریا بود؛ عبدالرحمن العوضی رئیس انجمن دوستی ایران و کویت و وزیر پیشین بهداشت و درمان این کشور. فرهیخته‌ای ایرانی‌تبار که سراسر عمر پر برکت خویش را در راه مددرسانی به دردمندان و محرومان و حمایت از توسعه علم و دانش به ویژه در زمینه طبابت و علوم پزشکی گذراند. وی رئیس مرکز فرهنگستان علوم پزشکی جهان عرب بود که مسئولیت تعریب و واژه‌گزینی اصطلاحات پزشکی انگلیسی و یافتن واژه مناسب و معادل آن به زبان عربی را بر عهده دارد. العوضی بیمارستان طب اسلامی را تأسیس کرد تا طبابت سنتی اسلامی را احیا کند و نشان دهد که دانشمندان مسلمان قرن‌ها پیش چه دستاوردهای شگفت‌انگیز علمی داشتند.
وی بنیانگذار و رئیس سازمان منطقه‌ای حفاظت از محیط زیست دریایی بود و همیشه دغدغه آلودگی آب‌های خلیج فارس را داشت و در دفتر کار خود چشمش به سیستم‌های رصد بود که ورود و خروج کشتی‌ها را از طریق ماهواره رصد می‌کنند و اگر تخلفی رخ دهد بی‌درنگ متخلف را شناسایی و مجازات می‌کند. همواره به ریختن پسماندها و فاضلاب بدون تصفیه هشدار می‌داد و معتقد بود آب‌های خلیج فارس یک کالای استراتژیک و بسیار گران‌بهاست که زندگی در این منطقه به آن بستگی دارد. دلش برای آبزیان خلیج فارس می‌تپید و از تردد نفتکش‌های غول‌پیکر بیگانگان که مواد زائد و پسماند خود را در خلیج فارس تخلیه می‌کنند، خشمگین بود؛ زیرا عبور روزانه ۱۵۰۰ کشتی بزرگ حیات آبزیان را تهدید می‌کند.

عبدالرحمن، پوینده راه حقیقت بود و عالمی عامل که فقدان وی ضایعه‌ای برای جامعه انسانی است. همواره برای توسعه مناسبات مردمی ایران و کویت سخت تلاش می‌کرد و عاشق ایران و ایرانیان بود. در سال‌های پایانی و آغازیندهه‌های هشتاد و نود که نماینده فرهنگی کشورمان در کویت بودم با همفکری و همراهی عده‌ای از نخبگان و دلسوزان آن کشور و در اوج فضای ایران‌هراسی و جنگ روانی و رسانه‌ای بر علیه کشورمان در جلسه‌ای محدود در سندیکای روزنامه‌نگاران کویت، پیشنهاد تشکیل انجمن دوستی ایران و کویت داده شد و نام عبدالرحمن عوضیسرآمد نام‌های پیشنهادی بود. در همان لحظات اولیه و در تماس تلفنی با ایشان، با استقبال غیر قابل تصوری روبرو شدیم و بعد هم ریاست انجمن را بر عهده گرفت و صمیمانه و مخلصانه تا آخرین لحظات زندگی‌اش در راه گسترش روابط مردمی ایران و کویت تلاش کرد و عالمانه و شجاعانه از مواضع جمهوری اسلامی ایران برابر استعماگران نوین دفاع جانانه‌ای کرد تا جایی که در استقبال از اعضای گروه دوستی پارلمان ایران و کویت که به دعوت مجلس‌الامم کویت در فروردین ماه ۱۳۹۵ به آن کشور وارد شدند، می‌گوید: «ایران کشوری مهم و بزرگ است و پیوندهای ناگسستنی دو ملت، ریشه در تاریخ دارد و ما وظیفه و مسئولیت سنگینی بر دوش داریم؛ زیرا باید این میراث کهن را به نسل جوان منتقل کنیم.» وی می‌افزاید: «منطقه در حال حاضر دچار فضای آلوده و متشنج است و انجمن ما و گروه شما باید با تمام تلاش، سعی کنند این فضای ملتهب و نا آرام را مهار کنند.»
دکتر عوضی ضمن ابراز خرسندی از مذاکرات موفقیت‌آمیز ایران با ۶ کشور بزرگ جهان و اثبات فعالیت صلح‌آمیزهسته‌ای می‌گوید: «آمریکا سرمنشأ همه اختلاف‌افکنی‌های حاکم بر منطقه است و خانم رایس وزیر خارجه پیشین آمریکا با فتنه‌انگیزی و طراحی هرج و مرج سازمان‌یافته در گوشه و کنار جهان عرب کوشید تا میان اعراب و ایران شکافی ایجاد کند، ولی روابط دو کشور همسایه نباید تحت تأثیر مسائل گذرا و حاشیه‌ای قرار بگیرد.»
شادروان عبدالرحمن العوضی همواره میل شدیدی داشت که از زادگاهش «اِوَز» در استان فارس، دیداری داشته باشد و آن را مشروط به همراه بودنم می‌کرد. ولی متأسفانه کهولت سن و بیماری‌اش چنین فرصتی را پیش نیاورد.

علاوه بر جلسات انجمن به مناسبت‌هایی در رایزنی فرهنگی کشورمان در کویت نیز حضور می‌یافت و نسبت به اینجانب لطف و محبت فراوانی داشت و همواره قدردان و قدرشناس فعالیت‌هایم بود و رایزنی فرهنگی کشورمان در کویت را نمونه و الگوی نمایندگی‌های سایر کشورها در کویت می‌دانست…
خدایش رحمت کند…”

به گزارش وب سایت خبری اول فارس ، او به عنوان رئیس مادام العمر سازمان حفاظت دریایی خلیج فارس و ایجاد اولین گشت های دریایی در این منطقه از تلاش های گرانقدر او در سطح بین المللی است. عبدالرحمن العوضی پزشک، وزیرکویت در وزارت بهداشت، برنامه ریزی و امورخارجه، فعال و کنشگر محیط زیست و نویسنده بود.

متن زیر چکیده ای از ترجمه ۴ مقاله خانم Lidia qattan در مورد دکتر عبدالرحمن العوضی در نشریه عرب تایمز است:

دکتر عبدالرحمن العوضی در ۱۸ دسامبر ۱۹۳۶ در یک خانواده ثروتمند متولد شد. پدر او یک مرد ثروتمند خودساخته بود که به عنوان یک یتیم از سن بسیار کم با عزم و اراده به موفقیت مالی رسیده بود. عبدالرحمن سومین فرزند از ۲۲ فرزند خانواده بود. پدر هیچ گاه اجازه نداد فرزندان فکر کنند که ثروتمند هستند و آنان را مسئولیت پذیر تربیت کرد. پدر معتقد بود کار در زندگی اولویت اول است و تحصیلات اهمیت زیادی ندارد  اما مادر عبدالرحمن که زنی دلسوز بود به تحصیلات اهمیتی زیادی می‌داد و برای تحصیلات دخترانش نیز بسیار می جنگید. عبدالرحمن  در دوران کودکی وقت بسیار زیادی در کنار دریا  به ماهیگیری و شنا سپری می کرد. در همین دوران آسیب به سر یکی از دوستانش در کنار ساحل و پس از آن حساسیت شدید به پنی سیلین و در پی آن مرگ دوستش، منجر به ایجاد پرسش های مختلف و کنجکاوی در عبدالرحمن شد که علاقه به شیمی و علوم زیستی و پزشکی را در وی برانگیخت.

عبدالرحمن از سه سالگی تعلیم و تحصیل را با یادگیری قران آغاز کرد و پس از در مدارس خصوصی تحصیل کرد. پس از اتمام دوره متوسطه در سال ۱۹۵۱ در اداره بهداشت عمومی مشغول به کار شد. مدیر این اداره پس از آشنایی با عبدالرحمن و مشاهده علاقه وافر او پیشنهاد تحصیل در خارج از کشور را  داد. در سال ۱۹۵۸ عبدالرحمن مدرک لیسانس خود را در رشته بیوشیمی و زیست از دانشگاه بیروت در لبنان گرفت و پس از آن برای تحصیل در رشته پزشکی وارد دانشگاه  آمریکایی لبنان شد.تحصیل او در رشته پزشکی  در لبنان همزمان با جنبش ناسیونالیسم عرب به رهبری جمال عبدالناصر بود که خشونت و مرگ و میر به خیابان ها نیز رسید و پدر عبدالرحمن او را  ازلبنان  به آلمان منتقل کرد.

در طول تعطیلات تابستانه به انگلیس رفت و بر حسب شانس مسئول دانشجویان کویتی در انگلیس را ملاقات نمود که او عبدالرحمن جوان را متقاعد کرد به جای برگشت دوباره به آلمان در دانشگاه ابردین اسکاتلند به تحصیل پزشکی بپردازد. در سال ۱۹۶۳ از این دانشگاه فارغ التحصیل شد و به عنوان رزیدنت در بیمارستان صبا در کویت مشغول شد. در سال ۱۹۶۵ او مشتاق بود اطلاعات و دانش خود را گسترده تر کند به همین دلیل در رشته کارشناسی ارشد بهداشت عمومی (MPH) در دانشگاه هاروارد آمریکا  مشغول به تحصیل شد.

تجربه دردناک او در دوران کودکی هیچگاه از ذهنش پاک نشد و تسلط او بر دانش  پزشکی و محیط زیست منجر به انجام پروژه و تحقیقات زیست محیطی پیشگیرانه در وزارت سلامت کویت شد ، که نتیجه آن مقاله آلرژی در کویت با تاکید بر فاکتورهای محیط زیستی بر سلامت در سال ۱۹۷۳ بود.

پس از برگشت از آمریکا عبدالرحمن با یکی از اقوام خود به نام صدیقه العوضی(وی پزشک است) ازدواج کرد که حاصل آن پنج فرزند (۴ پسر و یک دختر) است. اگرچه او  فردی بسیار پرمشغله بود اما سعی می‌کرد زمان زیادی به خصوص در ابتدای زندگی فرزنداتش به آنان اختصاص دهد و در پرورش اصولی آن ها نقش ایفا کند. زمانی که یکی از پسران با سندروم داون متولد شد عبدالرحمن و همسرش تمام تلاش خود را رشد و تربیت فرزندشان به کار بستند و نتیجه آن تربیت پسری شاد و مفید بود. صدیقه العوضی اگرچه متخصص اطفال است اما به ژنتیک نیز علاقه مند است و دکترای ژنتیک نیز دارد.اعتبار اولین تولد مصنوعی در کویت نیز به او نسبت داده می شود.

عبدالرحمن علاوه بر شغل طبابت سال های زیادی از اعضای هیئت اجرایی WHO(سازمان جهانی بهداشت ) و رئیس ۳۳ امین مجمع سالیانه آن بوده است. علاقه مندی او به سیاست منجر به ورود او به مجلس و پس آن به عنوان وزیر بهداشت عمومی در سال ۱۹۷۵-۱۹۸۳ انتخاب شد. وی از پیشگامان  تحقیقات در مورد ارتباط محیط زیست با سلامت و همچنین آلرژی بود. در آن زمان وی نقش برجسته ای در آگاهی دادن و ایجاد فعالیت های محیط زیستی در خلیج فارس و کشورهای منطقه ایفا کرد که در نهایت منجر به تشکیل دبیرخانه ای در کویت با عنوان سازمان حفاظت از محیط زیست دریایی خلیج فارس و عمان (ROPME) شد. وی در سال ۱۹۸۳- ۸۷ وزیر بهداشت و وزیر برنامه ریزی نیز بود. در سال ۱۹۹۰ با جنگ عراق و کویت وی برای ایفای نقش وزیر در وزارت خارجه منصوب شد و زحماتی بسیاری برای آزادی کویت و اتمام جنگ و پس از آن ارزیابی خسارات حاصل و بهبود اوضاع پس از جنگ کشید.

به دلیل فعالیت ها و تحقیقات مختلف در زمینه های سلامت  و محیط زیست بین المللی ، جوایز و افتخارات بسیاری به دکتر عبدالرحمن تعلق گرفته است کمک های مالی توسط کالج سلطنتی پزشکان، ادینبورگ، اسکاتلند، کالج سلطنتی پزشکی ایرلند، کالج سلطنتی جراحان و پزشکان، گلاسکو، همچنین

دکترای افتخاری حقوق توسط دانشگاه سی چانگ بو کره جنوبی و عضو افتخاری انجمن بهداشت عمومی آمریکا و جوایز متعدد دیگر است.

شخصیت پر انرژی، خستگی ناپذیر و فعال او و همچنین دغدغه مندی نسبت یه محیط زیست و سلامت وبهبود شرایط زندگی افراد توسط وی هیچگاه فراموش نخواهد شد.  وی در سن ۸۳ سالگی در جولای ۲۰۱۹ از دنیا رفت. روحش شاد و یادش گرامی.

به گزارش اول فارساِوَز شهری در جنوب استان فارس و مرکز بخش اوز شهرستان لارستان است. اوز در ۴۰ کیلومتری شمال غربی لار و ۳۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شیراز در دشتی میان دو رشته کوه از دنبالهٔ کوه‌های زاگرس جنوبی واقع شده است