اینترنت ملی؛ موضوعی که حالا جدی شده است!

 با قطع شدن سراسری اینترنت در کشور در اواخر آبان ماه سال جاری، پروژه اینترنت ملی و تقویت آن بار دیگر مطرح شد. حسن روحانی نیز اعلام کرد که به دستور رهبری باید اینترنت ملی را تقویت کنیم. این خبر در حالی اعلام شد که قطع اینترنت در همین دو هفته، میلیاردها تومان خسارت روی دست مردم و مشاغلی که با اینترنت سروکار دارد، گذاشته است و با وجود هزینه گزافی که خرج این طرح شده، اما هیچ بازدهی و کارایی ندارد.

اینترنت ملی به این معناست که وبسایت مراکز داده و خدمات داخلی مانند بانک‌ها، موسسات مالی و نهاد‌های دولتی بتوانند بدون نیاز به اینترنت جهانی و سرور‌های خارج از کشور روی سرور‌های داخل کشور قرار بگیرند و فعالیت خود را ادامه دهند. اینترنت ملی، پیش از این با نام اینترنت حلال نیز شناخته می‌شد و اکنون شبکه ملی اطلاعات نام گرفت. این پروژه تا سال ۹۸ حدود ۱۹ هزار میلیارد تومان هزینه آن شده است.

با این حال به عقیده بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران، طرح اینترنت ملی یه طرح بی پایه و اساس است که به بهانه آن میلیارد‌ها میلیارد از بودجه بیت المال را صرف آن کرده‌اند.

مصطفی امیری کارشناس اینترنتی می‌گوید: چیزی در دنیا تحت عنوان اینترنت ملی وجود ندارد. بهتر است حرمت واژه‌ها و مفاهیم را حفظ کنیم. اگر می‌خواهیم عنوان ملی برایش بگذاریم، می‌توانیم از national network استفاده کنیم؛ یعنی شبکه داخلی ملی که در سطح «اینترانت» معنا و تعریف می‌شود.

سعید شریعتی به  می‌گوید: مفهموم اینترنت در زندگی روزمره بیش از ۷۰ میلیون ایرانی جا افتاده است. اگر به ۱۵ سال قبل برگردیم، آن موقع مقوله اینترنت تقریبا یک مقوله تخصصی یا فانتزی بود که در اختیار طبقات و گروه‌های صنفی خاصی قرار داشت. خوشبختانه با گسترش زیرساخت‌ها و دیتا‌ها و گستره ملی برخورداری از شبکه ملی اینترنت، می‌توان گفت که اکنون همه ایرانی‌ها با اینترنت سرو کار دارند و بسیاری از مسائل زندگیشان با اینترنت گره خورده است.

شریعتی ادامه داد: در ناآرامی‌های اخیر اعلام شد که اینترنت با امنیت ملی ما درگیر و گره خورده است. حال که اینترنت با منافع و امنیت ملی ما درهم تنیده است، دو نگاه وجود دارد. عده‌ای هر مسئله‌ای که به امنیت و منافع ملی ما مرتبط باشد اولین راه‌حل را قطع ارتباط با دنیا می‌دانند. شعارشان هم خودکفایی و استقبال از تحریم‌ها است. معتقدند باید به نحوی زندگی کنیم که اگر روزی دنیا ما را تحریم و در انزوا قرار داد، بتوانیم کماکان سرپا باشیم. این نوع نگاه نه صرفا در مقوله اینترنت، بلکه در همه زمینه‌ها و مسائل وجود دارد. برخی منافع ملی را در این شرایط تعریف و تعبیر می‌کنند، برخی هم معتقدند زمان این نوع نگاه آنهم در این شرایط سپری شده و جایگاهی ندارد و ایران و هر کشور دیگری نمی‌تواند مسیر منافع ملی خود را جز از راه ارتباط در جامعه جهانی به دست بیاورد.

چیزی به اسم اینترنت ملی نداریم

شریعتی با بیان اینکه کسانی که می‌گویند اینترنت ملی دیدگاهشان این است که اگر زمانی در انزوا قرار گرفتیم و دنیا شیر اینترنت را بر روی ما بست، ما توانایی‌های لازم را داشته باشیم و تفکر مقابل می‌گوید ما اصلا چرا باید به گونه‌ای رفتار کنیم که دنیا با ما قهر و دشمن باشد! به جای قطع کردن اینترنت و ارتباط با دنیا، برویم و نقاطی که باعث ایجاد اختلاف و دشمنی با دنیا است را حل و فصل کنیم.

مگر اینترنت آمریکایی یا انگلیسی داریم که می‌خواهند اینترنت ملی راه بیاندازند؟

او با تاکید براینکه ما اصلا چیزی به اسم اینترنت ملی نداریم، خاطرنشان کرد: به هرحال ارزش و اهمیت و کارکرد شبکه جهانی اینترنت (www (World Wide Web در جهانی بودن آن است. اینکه می‌گویند ما می‌خواهیم اینترنت ملی داشته باشیم مثل این می‌ماند که بگویند ما هم می‌خواهیم جام جهانی فوتبال ملی درست کنیم، دقیقا همینقدر طنز! اینترنت یک مقوله جهانی و بدون مرز است و اصلا ویژگی اینترنت مرزشکنی است؛ اصلا یعنی چه که اینترنت ملی! مگر اصلا اینترنت آمریکایی یا انگلیسی داریم که می‌خواهیم اینترنت ایرانی راه بیاندازیم؟ این موضوع کاملا شوخی و خنده دار است.

شریعتی ادامه داد: بایذ پرسید کسانی که از سال‌های قبل از جهل مسئولین در مقوله اینترنت سوء استفاده کردند و به اسم طرح‌های ملی از جستجوگر‌های ملی، ایمیل ملی و … میلیارد‌ها میلیارد از وزارتخانه‌ها و دانشگاه‌ها پول گرفتند و خروجی آن مشخص نبود، واقعا چگونه و بر چه اساسی با ملت و پول ملت این رفتار‌ها را انجام دادند؟ اصلا متوجه نمی‌شوم آقای روحانی اینترنت را چه فرض کرده که می‌گوید به دنبال تقویت اینترنت ملی هستیم! اینترنت ملیت بردار نیست و صرفا یک شوخی خنده دار است.