سید محی الدین حسینی ارسنجانی ،روزنامه نگار در یاداشتی برای اول فارس نوشت:
نهاد تربیتی انجمن اولیا و مربیان امروزی نهادی تشکیلاتی با چندین دهه سابقه تاسیس و استقلال است و پیش از آن با عنوان انجمن بین خانه و مدرسه شکل گرفت تا با همفکری مربیان مدارس و اولیای دانش آموزان بخشی از نیازهای مدارس تامین گردد.مدرسه مهمترین نهاد اجتماعی، تربیتی،آموزشی و اصلی ترین رکن تعلیم و تربیت است که به منظور تربیت صحیح دانش آموزان در ابعاد دینی، اخلاقی،علمی، آموزشی، اجتماعی و کشف استعدادها، هدایت و رشد متوازن روحی، معنوی و جسمانی آنان برابر ضوابط وزارت آموزش وپرورش اداره میشود.
آغاز همکاری خانه و مدرسه در قالب انجمن اولیا و مربیان به سال ۱۳۲۶ میرسد.این انجمن هیاتی منتخب از اولیای دانش آموزان و مربیان همان مدرسه است که با تفاهم و صمیمیت بمنظور تقویت همکاری و مشارکت اولیای دانش آموزان برای کمک به ارتقای کیفیت فعالیتهای آموزش و پرورش و گسترش ارتباط خانه و مدرسه، بر طبق مقررات و ضوابط وزارت آموزش و پرورش انجام وظیفه میکند.انجمن اولیا و مربیان میتواند کمک شایانی در تمام مسائل و مشکلات مدرسه اعم از امور آموزشی، بهداشتی، ورزشی، فرهنگی و پرورشی و حتی مالی به مدیر و معلمان مدرسه داشته باشد.تنها این دو نهاد هستند که میتوانند با حرکت مکمل و روشن در تربیت و تعلیم بهتر فرزندان این مرز و بوم نقش ایفا کنند.برای برخی والدین،انجمن اولیا و مربیان اهمیت نداشته و جایگاهش برای آنها قابل قبول نیست.
اگر ارتباط بین اولیا و مربیان و اعضای انجمن مدارس ارتباطی منطقی و در چار چوبهای قانونی باشد مدارس ما و نهاد تربیتی امان کمترین مشکلات را خواهند داشت.بنابراین دولت و بویژه وزارت آموزش و پرورش باید در راستای تقویت و پیشبرد اهداف انجمن اولیا و مربیان برنامه های راهبردی و حمایتی داشته باشند و مدارس با بهره مندی از تخصص و مهارت اولیا در راستای انجام تعهدات علمی،آموزشی و تربیتی خود و با بهره مندی از قوه فکر و مشارکت معنوی پدران و مادران به اهداف عالی خود برسند.
از این جهت تضعیف انجمنها در ادارات آموزش و پرورش در طی سالهای اخیر و پرداختن آنها به امور ی که در حیطه وظایف و ماموریتهایشان نمیباشد و همچنین انتخاب و انتصاب افراد بی اطلاع از مسائل تربیتی در مسئولیت های ادارای و کارشناسیهای انجمن های اولیا و مربیان ادارات آموزش و پرورش کشور اشتباهی بزرگ است که در جهت کم رنگ کردن تاثیرات این نهاد مرتکب شده اند و باید در صدد جبران آن بر آیند.
انجام امور و فعالیت های انجمن اولیا و مربیان باید سرانجامش بهبود روح و روان و تبویت آموزش و تربیت فرزندان ایران زمین باشد حال انکه در حال حاضر نه انجمنها و نه امور تربیتیها به دلیل دور شدن از ماموریتها و وظایف اصلی اشان نتوانسته اند در راستای اصل و شاکله خود که پرورش عبد صالح و انسان مفید و کار آمد برای جامعه ایرانی و اسلامی است موفق باشند.
در حال حاضر انجمنهایی که اولیا و مربیان نام دارند به جز پاره ای موارد که پیگیریهایشان نتیجه داده و کمک هایی را به مدارس میدکنند در عمل قدرت مانور لازم برای انجام امور بزرگ و ماندگار ندارند و از این جهت باید برای بازگشت تاثیرات و ثمرات این نهاد پربار و پویایی انجمن اولیا و مربیان مدارس و ادارات کوشید و چاره اندیشی کرد.
نظرات