نامش را سنگ‌نگاره زن عیلامی و ندیمه گذاشته‌اند؛ نقشی باستانی از نخ‌ریسی، متعلق به دوره عیلام نو، در حدود ۲۸۰۰ سال پیش. لوح ریسنده عیلامی که حالا در موزه لوور پاریس قرار دارد، در زمان حفاری‌های دومورگان یافت شد؛ لوحی با نقش این زن و ندیمه‌اش که از زیباترین حجاری‌های انسان در دوره باستان است. اما این زن کیست؟ از نشستن‌اش بر تخت و ندیمه‌ای که او را باد می‌زند، مشخص است که از بانوان طبقات بالای جامعه بوده؛ احتمالا از زنان دربار. اما چرا باید نقش یک زن درباری بر سنگ حک شود؟
این سنگ نگاره ایلامی نشان میدهد با وجود اینکه این بانوی ایلامی از طبقه بالای جامعه بوده و احتمالا ملکه یا زن شاه یا وزیر یا یکی از بزرگان محلی بوده ولی کار و تلاش در آن دوران به طرز باور نکردنی در حال انجام بوده با اینکه این بانوی ایلامی از طبقات بالا بوده ولی مشغول ریسندگی پشم و تولید نخ هست نشان دهنده اهمیت کار و تولید بوده یکی از دلایل موفقیت حکومت های باستانی ایران شاید همین سخت کوشی مردمان و حاکمان بوده از طرفی نشان دهنده این موضوع هست که درباریان و اشراف هم خود را از مردم عادی جدا نمی دیدند این عکس را با اشراف فیلمهای کره ای مقایسه کنید مثلاً فیلم ساخته شده از امپراطوری هان نشان میداد زنان نهایت کاری که در دربار انجام میدادند خرابکاری و خبرچینی و خوردن مشروب و آرایش بود این جاست که باید فهمید حکومت های باستانی ایران چرا این همه قدرتمند بودند.نام ابزاری که دست این بانو قرار دارد و با آن مشغول نخ ریسی گردنه در زبان بختیاری پره و دیک یا دوک می‌باشد که هنوز هم توی مناطق روستایی بختیاری ها به همین شکل مورد استفاده قرار میگیرد