این کشاورزان چگونه با پوست مار پیتون میلیاردر می شوند ؟(ویدئو)

در این فیلم مستند  فرآیند پرورش و فرآوری پوست مار پیتون توسط کشاورزان کشورهای مختلف را می بینید. رسانه های آمریکایی مدعی اند که کشاورزان آسیایی از طریق پرورش و فرآوری پوست مار پیتون سالانه ۲ میلیون دلار درآمد کسب می کنند.”فرادید”

به گزارش اول فارس ، تحقیقات جدید دانشمندان  همچنین نشان می‌دهد که پرورش مار و به‌ویژه مار‌های پایتون به‌عنوان یک منبع غذایی با پروتئین بالا و کم‌چرب می‌تواند گزینه پایدارتری نسبت به روش‌های دامداری مرسوم باشد که عواملی ازجمله تغییرات آب‌وهوایی و کاهش منابع طبیعی بر آن تأثیرگذار هستند.

مار پیتون یا مار پایتون‌  خانواده‌ای از مارهای بدون زهر است که در آفریقا، آسیا و استرالیا یافت می‌شود. این خانواده در گروه بزرگ‌ترین خانواده مارها محسوب می‌شود؛ اندازه متوسط مارهای پیتون به ۱۶ فوت می‌رسد که تقریباً دو برابر بزرگ‌ترین مار سمی جهان (شاه کبرا) است. رکوردار گینس بزرگترین پیتون در جهان متعلق به یک پیتون ماده به نام مِدوسا (Medusa) با اندازه ۲۵ فوت و دو اینچ (۷٫۶ متر) می‌باشد که در شهربازی Edge of hell haunted house در کانزاس سیتی ایالت میزوری نگه داری می‌شود. تاکنون ۲۶ گونه و هشت سرده از این جانور یافت شده‌است.

این خانواده در صحرای آفریقا، هند، میانمار، جنوب چین و جنوب شرق آسیا از فیلیپین تا اندونزی، گینه نو و استرالیا یافت می‌شود.

در ایالات متحده آمریکا نیز گونه‌هایی مانند پایتون مولوروس بیویتاتوس وجود دارد که در رده گونه‌های مهاجم به‌شمار می‌رود. این گونه از اواخر دهه ۱۹۹۰ در پارک ملی اورگلید یافت می‌شود.

غذا خوردن مار پیتون

این گونه مارها همانند آناکوندا و بوآ، به Constrictor یا له کننده معروف می‌باشند که برای شکار خود به دور طعمه می‌پیچند و در اثر فشار دور بدن قربانی، دستگاه گردش خون قربانی متوقف و قلب آن از کار می‌افتد و بعد خفه می‌شود و سپس شکارچی، طعمه را می‌بلعد.

براساس یک مطالعه جدید که توسط دانشمندان دانشگاه مک‌کواری استرالیا انجام شده است، یکی از این منابع غذایی جدید، مار‌ها و به‌ویژه پایتون‌ها هستند.

«دن ناتوش»، محقق افتخاری دانشکده علوم طبیعی مک‌کواری و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «تغییرات آب‌وهوایی، بیماری‌ها و کاهش منابع طبیعی، همگی فشار بر دام‌های مرسوم و محصولات گیاهی را تشدید می‌کنند و تأثیرات بدی بر بسیاری از مردمان کشور‌های کم‌درآمد دارند که از کمبود حاد پروتئین رنج می‌برند.»

محققان الگوی رشد دو گونه پایتون، پایتون «برمه‌ای» و پایتون «مشبک» را در تایلند و جنوب ویتنام مورد مطالعه قرار دادند. ناتوش توضیح می‌دهد: «درحالی‌که پرورش پایتون در مقیاس بزرگ در آسیا به‌خوبی تثبیت شده است، دانشمندان حوزه کشاورزی توجه بسیار کمی به آن داشته‌اند. مار‌ها به آب بسیار کمی نیاز دارند و حتی می‌توانند از شبنمی که صبح روی فلس‌های آن‌ها می‌نشیند تغذیه کنند. آن‌ها به غذای بسیار کمی نیاز دارند و جوندگان و سایر آفات حمله‌کننده به محصولات غذایی را می‌خورند. همچنین از نظر تاریخی، در بسیاری از مکان‌ها یک غذای لذیذ هستند.»

آن‌ها با ارزیابی نرخ رشد مار‌های جوان و انجام آزمایش‌های متعدد روی برخی از آن‌ها متوجه شدند که تغذیه بچه پایتون‌ها با سوسیس‌های حاوی پروتئین ضایعات گوشتی و تکه‌های ماهی منجر به رشد سریع مار می‌شود و هیچ تأثیر آشکاری بر سلامتی آن‌ها نیز نمی‌گذارد.

محققان می‌گویند که مطالعه آن‌ها نشان‌دهنده کارایی مار‌ها در تبدیل زباله به محصولات قابل استفاده است و فرصت‌های پرورش مار برای مصارف غذایی در کشور‌هایی که مصرف گوشت مار در آن‌ها قابل قبول است، نشان می‌دهد. اما آن‌ها امید زیادی ندارند که کشور‌های غربی پرورش مار پایتون به‌عنوان یک منبع غذایی را به‌این‌زودی‌ها آغاز کنند.