پیشکسوت فرهنگی فارس به رسانه ها توصیه کرد بنیانگذاران و احیاگران فرهنگ نوین فارس را به عموم مردم معرفی کنید.
به گزارش اول فارس ، منوچهر فتوت بازنشسته فرهنگی شیراز در گفتگو با خبرنگار ما گفت: مرحوم آقای آل عصفور نیازی به استفاده دیگران به لغت دکترا نداشتند و ما سن و سال کوچکترها او را آقای آل عصفور و استاد آل عصفور صدا میزدیم.
زنده و جاوید ماند هرکه نکونام زیست
کز عقبش ذکر خیر زنده کند نام را
وی اظهار داشت:برای معرفی و تجلیل از مقام و شخصیتی مثل استاد آل عصفور که خدماتش در حوزه های علمی و فرهنگی و ادبی وسیع و گسترده بود باید بیش از اینها هزینه کرد و وقت گذاشت.اگر وقت مدیران در سیستمهای اداری محدود است و برای مراسم برخی میروند و برای برخی نمیروند که نمیشود و صحیح نیست!باید یا برای همه وقت بگذارند و یاهمه را محدود کنند بنابراین سبک و سنگین کردن افراد که در مراسم یکی میروند و در مراسم دیگری نمیروند که روی خوشی ندارد.
پیشکسوت فرهنگی شیراز با بیان این بیت شعر زیبا گفت:
همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد
دریغا من شدم آخر دریغا گوی خاقانی
افسوس که استادمحمد ال عصفور که آخرین بازمانده از نسل فرهیخته فرهنگی ایران زمین شاعر و ادیب بزرگ ایرانی ملک الشعرای بهار بود از میان ما به صورت جسمانی رفت اما ما باید قدر این بزرگان را بدانیم و به فرزندانمان که در راه اعتلای فرهنگ قدم میگذارند افرادی مثل این بزرگوار را معرفی کرده و بشناسانیم.
ماموریت فرهنگ و کار فرهنگی، سازندگی و تغییر و تحول است.
نویسنده مشترک با محمد آل عصفور در تالیف کتاب کوشش برای سنجش آموخته ها داشت:در گذشته ها افرادی جانشان را در راه طلب علم و دانش در کف دستشان میگذاشتند. نباید فراموش کرد که رسالت اصلی فرهنگ و فرهنگوران انسان سازی است.
فتوت که چهار دهه ادبیات فارسی را در مدارس تدریس کرده در ادامه خاطرنشان کرد:اگر هر ملتی پیشرفت کند فقط از تجارت و اقتصاد رشد و ترقی نمیکند بلکه با فرهنگ و کار فرهنگی است که میتوان به رشد و تعالی همه جانبه رسید. ماموریت و کار و رسالت اصلی فرهنگ همانا تغییر و سازندگی و تحول است.
اولین خدمات فرهنگی استاد آل عصفور در بوشهر بوده و بعد به شیراز آمده و رشته های تحصیلی فراوانی را با پیگیریهای خودشان به مدارس فارس آوردند
شاعر و دانش آموخته مکتب علمی زنده یاد محمد آل عصفور تصریح کرد:مرحوم آقای آل عصفور جانش را فدای کلامش میکرد و افراد را به اندازه ای جذب میکرد که شیفته کلامش میشدند.بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت.
وی تاکید کرد:اهالی رسانه وظیفه دارند که افراد بزرگی مثل جناب آل عصفور را به جامعه بشناسانند و خدمات و تلاشهایشان را در راه گسترش علم و فرهنگ بازگو کنند تا مردم و جوانان و نسل امروز و فردا بدانند چه کسانی ایران و این استان و شهرشان را ساخته و حفظ کرده اند. افرادی مثل جواد پریسا، رسول گلشن و حسین مولا و دیگرانی مثل اینها و اقای آل عصفور فرهنگ نوین فارس را احیا و بنیان گذاری کردند.
نویسنده و پژوهشگر ادبی معاصر یاد آور شد:اولین خدمات فرهنگی استاد آل عصفور در بوشهر بوده و بعد به شیراز آمده و رشته های تحصیلی فراوانی را با پیگیریهای خودشان به مدارس فارس اوردند و میتوان گفت از دهه های سی تا دهه ۹۰ بسیاری از جلسات ادبی بدون حضور و بعضا بدون برنامه ریزی جناب آل عصفور انجام نمیشد.ایشان در مدارس حاج قوام و محمد نمازی در رشته ادبیات تدریسهای عالی داشت.افسوس که قدر این مرد بزرگ را ندانستیم تا از دستش دادیم اما بوی گل را از چه بوییم از گلاب. باید در باره او و از او بیشتر بگوییم و بیشتر بدانیم.
شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
فراغ یار نه آن میکند که بتوان گفت
حدیث حول قیامت که گفت واعظ شهر
کنایتی است که از روزگار هجران گفت
گره به باد مزن گرچه بر مراد رود
که این سخن به مثل باد بر سلیمان گفت
فرهنگیان امروز از سجایای آل عصفور به دانش آموزانشان بگویند.
منوچهر فتوت عنوان داشت: آقای آل عصفور دیگر از میان ما رفت و قدر این مرد بزرگ را باید برای فرهنگیان و اهالی درس و بحث گفت بویژه معلمان جوانتر امروز که شاگردانی در اختیار دارند باید نام و خدمات امثال آل عصفورها را که به کشور و به فرهنگ این مرز و بوم خدمت کرده اند بازگو کنند. هم تبیین و هم یاد اوری نام بزرگان فرهنگی و علمی شیراز و فارس در سرکلاسهای درس دانشگاهها و مدارس و بین دانشجویان و دانش آموزان کمک بزرگی به ترویج فرهنگی ایران است.
وی در پایان گفت:به سهم خود از حضور همه کسانی که در ایام بیماری و کسالتشان در کنار او بودند و پس از درگذشت و تشییع و تدفین و ترحیم این مرد بزرگ در آیینهای او حاضر شده و ابراز همدردی با خانواده مرحوم دکتر محمد آل عصفور نمودند تشکر و قدر دانی مینمایم.خدایش بیامرزاد او را که نیکو و پاک زیست و پاکیزه و نیکوکار از دنیا برفت.خوشا به حال او و خوشا به سعادتش و نور الهی بر خاک و بر مزارش باد.