براساس پژو‌هشی که در نشریه پلوس بیولوژی منتشر شد، میزان پرخاشگری مردان پس از بوییدن اشک زنان کاهش می‌یابد.اشک انسان سیگنالی شیمیایی دارد که فعالیت دو ناحیه مرتبط با پرخاشگری در مغز را کاهش می‌دهد.
به گزارش اول فارس به نقل از نیویورک پست ، این تحقیق که موسسه علوم «ویزمن» در اسرائیل آن را انجام داده است، نشان می‌دهد اشک انسان سیگنالی شیمیایی دارد که فعالیت دو ناحیه مرتبط با پرخاشگری در مغز را کاهش می‌دهد.
هنگامی که محققان برای این پژوهش دنبال داوطلب می‌گشتند، بیشتر زنان بودند که دست‌هایشان را بالا می‌بردند، چرا که براسا این گزارش «گریه کردن برای آن‌ها از نظر اجتماعی پذیرفته‌شده‌تر است.»
محققان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که برای اثرگذاری مشابه، لازم نیست اشک از چشم زن سرازیر شود.
به گزارش موسسه ویزمن، اشک موش ماده باعث کاهش جنگ بین موش‌های نر می‌شود. همچنین موش‌های نر برای اینکه مورد حمله موش‌های آلفا واقع نشوند، خودشان را لبریز از اشک می‌کنند.
به گفته دانشمندان، پژوهش‌های دیگر حاکی از آن است که بوییدن اشک باعث کاهش تستسترون می‌شود.
شانی آگرون، دانشجوی دکتری که هدایت این پژوهش را به عهده دارد، می‌گوید: «با توجه به یافته‌های قبلی که نشان می‌داد سطح تستسترون مردان پس از بوییدن اشک زنان کاهش می‌یابد، و همچنین نتایجی که نمایانگر کاهش پرخاشگری در جوندگان به‌دلیل رایحه اشک بود، فرض را بر این گذاشتیم که اشک در انسان نیز به همین صورت عمل می‌کند.»
او در مصاحبه با نیوزویک گفت: «از میزان تاثیر [اشک] در آزمایشگاه شگفت‌زده شدیم.»
پس از جمع‌آوری اشک از شش زن داوطلبی که با تماشای فیلم‌های غمگین گریه کرده بودند، محققان ده‌ها مرد را در معرض اشک یا محلول آب و نمک قرار دادند. از آنجا که هر دو مایع بی‌بو و شفاف‌اند، نمی‌توانستند تمایزی بین آن‌ها قائل شوند.
شرکت‌کنندگان سپس در یک بازی رایانه‌ای شرکت کردند که در دیگر پژوهش‌های مربوط به پرخاشگری استفاده می‌شد. در این بازی، بازیکنان پولی را جمع‌آوری می‌کردند که حریف سعی دارد بدزدد.
در این بازی، بازیکنان حتی اگر پولی به دست نیاورند، می‌توانند از حریف انتقام بگیرند و باعث شوند پولش را از دست بدهد.
طبق این پژوهش، تمایل مردان به انتقام گرفتن، پس از بوییدن اشک زنان، ۴۳.۷ درصد کاهش یافت.
محققان با تعمق بیشتر بر بررسی ۶۲ گیرنده بویایی که نقش کلیدی در حس بویایی دارند دریافتند که چهار گیرنده با اشک فعال می‌شوند، اما با محلول آب و نمک تغییری در آن‌ها دیده نمی‌شود.
آن‌ها همچنین شرکت‌کنندگان را به دستگاه ام‌آرآی متصل کردند و متوجه شدند که بعد از بوییدن اشک، نقاطی از مغز که به پرخاشگری مربوط است- یعنی قشر جلوی مغز و اینسولای قدامی- کمتر فعال است.
دانشمندان باور دارند که ماده اشک برای محافظت از نوزادان در برابر آسیب تکامل یافته است.
نوام سوبل، استاد عصب‌شناسی، در این مورد می‌گوید: «نوزادان نمی‌توانند بگویند با من پرخاشگری نکنید. توانمندی آن‌ها در ارتباط برقرار کردن بسیار محدود است و بی‌دفاع‌اند. نوزادان به کاهش پرخاشگری علاقه خاصی دارند و همین نشان‌دهنده واقعیت دردناک پرخاش به کودکان است.»
البته کارشناسان معتقدند زمینه اجتماعی گریه بسیار پیچیده است و کاهش پرخاشگری تنها یکی از کاربردهای بالقوه بسیار در اشک است.
نظرات