تجمع کورکورهای سیاه بر روی دکل‌های برق اطراف شیراز
کورکور سیاه پرنده‌ای شکاری و فرصت‌طلب است کهاز لاشه‌ها، حشرات، خزندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کند و به دلیل فراوانی غذا و امنیت در نزدیکی انسان‌ها، به این مناطق مهاجرت می‌کند تا زمستان‌گذرانی کند.
تجمع چشمگیر کورکورهای سیاه بر روی دکل‌های انتقال برق در حومه شهر شیراز، تصویری متفاوت از همزیستی حیات‌وحش و محیط‌های انسان‌ساخت را به نمایش گذاشته است. این پرندگان شکاری که به فرصت‌طلبی مشهورند، به گفته کارشناسان، به دلیل فراوانی منابع غذایی و امنیت نسبی که در نزدیکی مناطق شهری می‌یابند، به زندگی در این محیط‌ها روی آورده‌اند.
پرنده کورکور سیاه
کورکور سیاه یا زغن (با نام علمی Milvus migrans) پرنده‌ای شکاری از خانواده کورکورها با جثه‌ای متوسط است که طول بدن آن به حدود ۵۶ سانتی‌متر می‌رسد. این پرنده با داشتن بال‌های دراز و زاویه‌دار و یک دم دوشاخه متمایز می‌شود؛ نر و ماده آن ظاهری شبیه به هم دارند. پر و بال کورکور سیاه اغلب به رنگ قهوه‌ای چرکی و پرهای شکم آن خرمایی است. این پرندگان بیشتر بر روی درختان لانه می‌سازند و در رژیم غذایی خود عمدتاً از لاشه جانوران تغذیه می‌کنند که نشان‌دهنده نقش مهم آنها به عنوان پرنده‌ای فرصت‌طلب در اکوسیستم است.
این پرنده شکاری از تنوع غذایی بالایی برخوردار است و از لاشه‌ها، غذای باقی‌مانده پرندگان دیگر مانند حواصیل‌ها و باکلان‌ها، و همچنین حشرات، خزندگان، پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کند. این تنوع در رژیم غذایی به کورکورهای سیاه کمک می‌کند تا به‌راحتی در محیط‌های مختلف از جمله حاشیه شهرها دوام بیاورند.
کورکورهای سیاه دارای زیرگونه‌هایی هستند که در بخش‌های مختلف ایران حضور دارند. زیرگونه‌ای از این پرنده (که با علامت علمی مشخص می‌شود) در استان‌هایی چون خوزستان، فارس، گیلان، مازندران، هرمزگان و سیستان و بلوچستان به زمستان‌گذرانی می‌پردازد که نشان‌دهنده پراکندگی و اهمیت این زیستگاه‌ها برای بقای این گونه است.
(عکس از احمدرضا مداح)
