تصویر بازسازی‌شده از قلعه تاریخی الموت

دژ الموت از دژهای مستحکم اسماعیلیه بود که بر فراز قله‌ای مرتفع در دل البرز، بر لب پرتگاهی باریک با معبری بسیار باریک و پیچاپیچ واقع شده بود.

قلعهٔ الموت یا دژ الموت (الموت: به معنای آشیانهٔ عقاب) مقرّ حسن صباح، یکی از قلعه‌های تاریخی ایران است که بخش‌های زیادی از آن ویران شده و امروزه فقط آثاری از آن برجا مانده‌است. دژ الموت در منطقهٔ الموت قزوین، شمال شرقی روستای گازرخان (قصر خان یا مسعود آباد) و در فاصلهٔ حدود ۲۰۰ کیلومتری از تهران قرار دارد. موقعیت قلعه بر فراز صخره‌ای به بلندای ۲٬۱۶۳ متر از سطح دریا که بلندی صخره از زمین‌های پیرامون خود ۲۰۰ متر و گسترهٔ دژ ۲۰٬۰۰۰ متر مربع می‌باشد که بنا به قول عطاملک جوینی به شکل شتر خوابیده‌است. این صخره با شیب تند و پرتگاه‌های عمیق و خطرناک و غیرقابل دسترسی است که بخشی از معماری استحکامات دژ را تشکیل می‌دهد. این کوهستان از نرمه‌گردن شروع شده و به طرف غرب ادامه پیدا کرده‌است. صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده‌اند.