تنهایی یک بحران بهداشتی و تهدیدی برای سلامت است
پژوهشی تازه در بریتانیا، ارتباط مستقیم تنهایی با افزایش هزینههای نظام سلامت را آشکار کرده است. این مطالعه که در نشریه PLOS One منتشر شده، نشان میدهد افراد تنها سالانه مبلغ قابل توجهی بیشتر از دیگران صرف خدمات درمانی میکنند. یافتههای این تحقیق، تنهایی را به یک اولویت مهم در حوزه سلامت عمومی تبدیل کرده و لزوم اقدامات جدیتر برای مقابله با آن را گوشزد میکند.
اول فارس؛ تحقیقات جدید در بریتانیا نشان میدهد که تنهایی نه تنها یک مشکل اجتماعی، بلکه یک بحران بهداشتی است که سالانه هزینههای گزافی را بر سیستم درمانی تحمیل میکند. بر اساس یک مطالعه، افراد تنها سالانه تا ۸۸۵ پوند بیشتر از افراد دارای روابط اجتماعی، هزینه درمانی ایجاد میکنند.
هزینه سنگین تنهایی بر نظام سلامت
به گزارش نشریه علمی PLOS One، پژوهشی که بر روی بیش از ۲۳ هزار نفر در بریتانیا انجام شده است، نشان میدهد که تنهایی یک بار اقتصادی جدی بر نظام سلامت (NHS) تحمیل میکند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که ۸ درصد از مردم اغلب احساس تنهایی میکنند و ۳۲ درصد نیز گهگاه این حس را تجربه میکنند.
این مطالعه تأکید میکند که تنهایی ارتباط مستقیمی با فشار روانی، کاهش سلامت روان، ضعف جسمی و کاهش کیفیت زندگی دارد. در نتیجه، افراد تنها بیشتر از دیگران به پزشک و بیمارستان مراجعه میکنند.
آنتونیتا مدینا-لارا، از نویسندگان این تحقیق، بر اهمیت شناخت تنهایی به عنوان یک معضل بهداشت عمومی تأکید کرد و گفت: «تنهایی اغلب نادیده گرفته میشود، اما هزینههای سنگین فردی و اجتماعی به همراه دارد.»
نگرانی جهانی از تأثیرات تنهایی
این مشکل تنها محدود به بریتانیا نیست. سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز تنهایی را یک «تهدید جدی برای سلامت جهانی» معرفی کرده و تخمین میزند که ۱۶ درصد از جمعیت جهان از آن رنج میبرند. به گفته این سازمان، انزوای اجتماعی و تنهایی، خطر ابتلا به بیماریهای مزمن مانند بیماریهای قلبی، دیابت نوع دو، افسردگی و اضطراب را افزایش میدهد.
در سالهای اخیر، کشورهایی مانند بریتانیا برای مقابله با این پدیده، برنامههای ملی را به اجرا گذاشتهاند تا با ایجاد ارتباطات اجتماعی، به ویژه برای گروههای آسیبپذیر مانند سالمندان، از انزوای اجتماعی پیشگیری کنند.
نقش سن در هزینههای درمانی
یافتههای این پژوهش همچنین نشان میدهد که تأثیر تنهایی بر هزینههای درمانی در سنین مختلف، متفاوت است. جوانان و سالمندان تنها هزینههای درمانی بسیار بیشتری نسبت به همتایان اجتماعی خود ایجاد میکنند، در حالی که این اختلاف در سنین میانسالی کمتر است. محققان امیدوارند که این آگاهی، به اقدامات جدیتری برای مقابله با تنهایی و کاهش فشار بر سیستمهای درمانی منجر شود.