شولتس ماکوخ می‌گوید ناسا در جریان آزمایشی که در دهه ۱۹۷۰ انجام داد، به خاک آب اضافه کرد و با این کار هر گونه حیات احتمالی در مریخ را غرق کرد.
به گزارش اول فارس به نقل از مترو،یکی از پژوهشگران دانشگاه فنی برلین به نام دیرک شولتس ماکوخ به‌تازگی این احتمال را مطرح کرده که ممکن است ناسا با فرستادن فرودگر‌ها، حیات بیگانه روی مریخ را تصادفا از بین برده باشد.
شولتس ماکوخ می‌گوید ناسا در جریان آزمایشی که در دهه ۱۹۷۰ انجام داد، به خاک آب اضافه کرد و با این کار هر گونه حیات احتمالی در مریخ را غرق کرد.
دو فرودگر ماموریت وایکینگ ناسا در ۲۰ ژوییه و ۳ سپتامبر ۱۹۷۶ با هدف شناسایی حیات بیگانه بر سطح مریخ فرود آمدند و آزمایش‌هایی روی خاک مریخ انجام دادند.
«آزمایش‌های بیولوژیکی کاوشگر وایکینگ» یکی از سه آزمایشی بودند که فرودگرهای وایکینگ در مریخ انجام دادند. این آزمایش برای تشخیص وجود میکروارگانیسم‌های زنده در خاک مریخ طراحی شده بود و انتشار دی‌اکسیدکربن رادیواکتیو از نمونه‌ای از خاک را که با محلول مغذی مخلوط شده بود، بررسی می‌کرد.
تصور دانشمندان این بود که اگر حیات در مریخ وجود داشته باشد، در این صورت، میکروارگانیسم‌ها مواد مغذی را مصرف و کربن رادیواکتیو را به شکل گاز آزاد میکنند.
شولتس ماکوخ بر این باور است که آب حاوی محلول مغذی در خاک ممکن است بیش از حد رقیق بوده باشد و پس از مدتی هرگونه حیات را از بین برده باشد.
این تحقیقات در هر دو سایت فرود وایکینگ ۱ و وایکینگ ۲ انجام شدند. آزمایش در هر دو سایت، نتایج مثبتی را نشان داد که از آزاد شدن دی اکسید کربن ۱۴ از نمونه‌های خاک حکایت داشتند.
با وجود این، تفسیر نتایج این آزمایش همواره بحث‌برانگیز بود. برخی دانشمندان می‌گویند نتایج مثبت این آزمایش به دلیل وجود میکروارگانیسم‌های زنده در خاک مریخ بوده، در حالی که برخی دیگر از دانشمندان بر این باورند که این مشاهدات در نتیجه فرایندهای غیر‌بیولوژیکی مانند اکسید شدن ترکیبات آلی در خاک مریخ به دست آمده است.
در مقاله شولتس ماکوخ که در نشریه «بیگ تینک» منتشر شد، آمده است که دانشمندان در زمان اجرای آزمایش‌های فرودگرهای وایکینگ‌ها از محیط مریخ درک بسیار کمی داشتند.
از آنجا که زمین سیاره‌ای آبی است، منطقی به نظر می‌رسید که افزودن آب ممکن است سبب شود حیات در محیط بسیار خشک مریخ نیز خود را نشان دهد.
او در عین حال توضیح می‌دهد که چگونه شکل‌هایی از حیات در مکان‌های بسیار خشک روی زمین از جمله صحرای آتاکامای شیلی با خشک شدن زیستگاه به‌تدریج توسعه پیدا میکنند.
این دانشمند بر این باور است که برای آزمودن این فرضیه ماموریت جدیدی در مریخ لازم است که اولویت آن شناسایی حیات باشد. این دانشمند آلمانی می‌گوید که بی‌صبرانه در انتظار ماموریتی فضایی به مریخ است که در آن، زیستگاه‌های احتمالی در مریخ مانند ارتفاعات جنوبی این سیاره بررسی شوند. جایی که حیات ممکن است در سنگ‌های نمکی نزدیک به سطح دوام بیاورد.
نظرات