وسایل کاشته شده الکترونیکی در مغز (موسوم به ایمپِلَنت)، افکار او را با کمک یک «ایمپلنت» دیگر که در نخاع نصب شده، به پاهایش منتقل می‌کند؛ انتقالی که به صورت بی‌سیم انجام می‌شود.این تجهیزات هنوز در مرحله تجربی است اما یک موسسه خیریه کمک به آسیب‌دیدگان نخاعی در بریتانیا آن را «خیلی دلگرم کننده» خواند.
آقای اُسکام به بی‌بی‌سی گفت: «احساس بچه کوچکی را دارم که تازه راه افتاده.»
پروفسور جاسلین بلاک، جراح مغز و اعصاب از دانشگاه لوزان، که کار حساس نصب این ایمپلنت‌ها را انجام داده است تاکید کرد که این سیستم هنوز در مراحل اولیه تحقیقاتی است و سال‌ها با امکان عرضه به بیماران معلول فاصله دارد.
اما او به بی‌بی‌سی گفت که هدف تیم او بردن این وسیله از آزمایشگاه به کلینیک در اسرع وقت است.
عمل جراحی احیای حرکات در این بیمار در ژوئیه ۲۰۲۱ انجام شده بود. پروفسور بلاک دو حفره مدور به قطر ۵ سانتیمتر در دو سوی جمجمه او، روی بخشی از مغز که در کنترل حرکات نقش دارد، ایجاد کرد.
او سپس دو ایمپلنت به شکل صفحات مدور را نصب کرد. کار این وسیله انتقال سیگنال – نیت یا اراده بیمار – به صورت بی‌سیم از مغز به دو حسگرهایی است که روی یک کلاه محافظ چسبیده است.
تیم محققان الگوریتمی ایجاد کرد که این سیگنال‌ها را به دستورالعمل‌هایی برای به حرکت درآمدن عضلات پا تبدیل می‌کند. این با کمک ایمپلنت‌های دیگری انجام می‌شود که دکتر بلاک با ظرافت به انتهای رشته‌های عصبی مرتبط با راه رفتن در نخاع نصب کرده است.
محققان متوجه شدند که بعد از چند هفته تمرین گرت-یان می‌تواند بایستد و با کمک واکر راه برود. به گفته پروفسور گریگوار کورتین، سرپرست مطالعه از دانشگاه اکول پلی تکنیک لوزان، حرکات او آهسته اما روان است.
او گفت: «اینکه می‌بینیم او خیلی طبیعی راه می‌رود حیرت‌انگیز است. این تغییری شگرف نسبت آنچیزی است که در گذشته موجود بود.»
در سال‌های اخیر عمل‌های مشابه دیگری با همین فناوری به روی بیماران انجام شده بود، اما حرکات آنها از پیش برنامه ریزی شده بود و ربات‌وار به نظر می‌رسید.
بی‌بی‌سی در سال ۲۰۱۸ گزارش داد که سه مرد معلول به لطف پزشکان در سوئیس موفق شده‌اند حداقل به طور محدود دوباره راه بروند. گرت-یان یکی از آنها بود.
سیستمی که در مغز و نخاع گرت-یان نصب شده به طور دایمی قابل استفاده نیست، چون پرحجم و هنوز در مرحله آزمایشی است.
بیماران در یک برنامه بازپروری هفته‌ای چند بار، هر بار برای حدود یک ساعت، از آن استفاده می‌کنند.
عمل راه رفتن، عضلات را تربیت می‌کند و مقداری از حرکات را حتی بعد از خاموش کردن دستگاه حفظ می‌کند که نشان از رشد مجدد اعصاب آسیب دیده دارد.
هدف نهایی ساخت این فناوری در ابعاد مینیاتوری است. شرکت پروفسور کورتین به نام «آنوارد مدیکال»، در حال ایجاد بهبود‌هایی برای تجاری‌سازی این فناوری است تا بتوان از آن در زندگی روزمره استفاده کرد.
پروفسور کورتین می‌گوید: «به بازار خواهد آمد. گرت-یان ده سال بعد از تصادف این ایمپلنت را دریافت کرده. حالا تصور کنید که سیستم اتصال دهنده مغز و نخاع فقط چند هفته بعد از جراحت نصب شود. پتانسیل بهبودی فوق‌العاده است.»
نظرات