دیابت و هر آنچه باید درباره آن بدانید!

تاروت رنگی : دیابت بیماری است که توانایی بدن، برای پردازش گلوکز، که قند خون نیز نام دارد، را مختل می کند.بدون مدیریت دقیق و مداوم، دیابت می تواند منجر به ایجاد قند در خون شده و خطر بروز عوارض خطرناکی از جمله سکته مغزی و بیماری های قلبی را افزایش دهد.

دیابت انواع مختلف داشته و مدیریت آن، به نوع بیماری بستگی دارد. همه اشکال دیابت ناشی از اضافه وزن، شیوه زندگی یا عدم تحرک نبوده و برخی از آن ها، از دوران کودکی بروز می یابند.

انواع

دیابت ۳ نوع اصلی دارد که عبارتند از: نوع ۱، نوع ۲ و دیابت حاملگی.

دیابت نوع ۱:

که به عنوان دیابت نوجوانان(juvenile diabetes) نیز شناخته می شود، زمانی اتفاق می افتد که بدن نتواند انسولین تولید کند.

افراد مبتلا به دیابت نوع یک وابسته به انسولین هستند، به این معنی که برای زنده ماندن باید روزانه انسولین مصنوعی دریافت کنند.

دیابت نوع ۱ معمولاً ابتدا در کودکان و نوجوانان ظاهر می شود، اما ممکن است در افراد مسن نیز بروز پیدا کند. سیستم ایمنی بدن به سلول های بتا لوزالمعده حمله می کند تا دیگر نتوانند انسولین تولید کنند.

هیچ راهی برای جلوگیری از دیابت نوع یک وجود ندارد و این بیماری اغلب ارثی است.

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، حدود ۵ درصد از مبتلایان به دیابت، به نوع ۱ دچار هستند.

دیابت نوع ۲:

دیابت نوع ۲ بر نحوه استفاده بدن از انسولین تأثیر می گذارد.

در این حالت، برخلاف نوع اول، با وجود این که بدن هنوز انسولین درست می کند، سلول ها به همان میزان قبل، به آن واکنش نشان نمی دهند.

طبق اعلام موسسه ملی دیابت، گوارش و بیماری های کلیوی، این حالت رایج ترین نوع دیابت بوده و با چاقی ارتباط زیادی دارد.

دیابت نوع ۲ به احتمال زیاد با افزایش سن در افراد ظاهر می شود، اما اکنون بسیاری از کودکان نیز به آن مبتلا می شوند.

به نظر می رسد عواملی مانند سبک زندگی در توسعه این بیماری نقش دارند.

براساس اعلام CDC، حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد مبتلایان به دیابت، از این نوع هستند.

دیابت بارداری:

این نوع دیابت، در دوران بارداری که بدن حساسیت کمتری به انسولین دارد، رخ می دهد.

دیابت بارداری در همه خانم ها بروز پیدا نکرده و معمولاً پس از زایمان، برطرف می شود.

دو نوع نادر دیابت شامل دیابت مونوژنیک و دیابت مرتبط با فیبروز کیستیک می باشد.

پیش دیابت (پری دیابت Prediabetes)

پزشکان این اصطلاح را به کسانی نسبت می دهند که به دیابت مرزی مبتلا بوده و قند خون شان معمولاً بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلی گرم بر دسی لیتر (mg/dL) است.

میزان قند خون طبیعی بین ۷۰ تا ۹۹ میلی گرم بر دسی لیتر می باشد، ولی قند خون ناشتا فرد مبتلا به دیابت، بالاتر از (mg/dL) 126 خواهد بود.

مرحله پیش دیابت به این معنی است که قند خون بالاتر از مقدار معمول می باشد، اما نه به حدی که باعث ابتلا به دیابت شود.

با این وجود، افراد مبتلا به پیش دیابت در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ نیز بوده و معمولاً علائم دیابت کامل را تجربه نمی کنند.

علت

دیابت نوع ۱ و نوع ۲ دلایل مختلفی دارند، اما هر دو انسولین را درگیر می کنند.

انسولین نوعی هورمون است که توسط لوزالمعده، برای تنظیم قند خون تولید می شود.

چگونگی ایجاد مشکلات انسولین در بدن

پزشکان علت دقیق ابتلا به دیابت نوع یک را نمی دانند.

ولی دیابت نوع ۲، که به عنوان مقاومت بدن به انسولین نیز شناخته می شود، علل واضح تری دارد.

انسولین به گلوکز موجود در مواد غذایی اجازه می دهد تا برای تامین انرژی، به سلول ها دسترسی پیدا کند. مقاومت به انسولین معمولاً به علت چرخه زیر اتفاق می افتد:

1. یک فرد ممکن است دارای ژن خاص یا طبیعتی باشد که باعث شود بدن نتواند انسولین کافی برای تامین گلوکز دریافتی خود تولید کند.
2. بدن سعی می کند انسولین بیشتری برای پردازش قند خون اضافی به وجود آورد.
3. لوزالمعده (پانکراس) نمی تواند با این اتفاقات هماهنگ شود، در نتیجه قند اضافی خون در بدن شروع به گردش کرده و باعث آسیب خواهد شد.
4. با گذشت زمان، تاثیر انسولین در وارد کردن گلوکز به سلول ها کمتر شده و قند خون همچنان افزایش می یابد.

در مورد دیابت نوع ۲، مقاومت به انسولین به تدریج صورت می گیرد. به همین دلیل است که پزشکان اغلب توصیه می کنند افراد برای کاهش سرعت یا معکوس کردن این چرخه، در سبک زندگی خود تغییراتی ایجاد کنند.

دیابت نوع یک

در این نوع، دانشمندان معتقدند که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های بتا پانکراس، که انسولین تولید می کنند، حمله می کند.

علت این اتفاق هنوز مشخص نیست، اما عفونت های کودکان ممکن است در آن نقش داشته باشند.

در این حالت، سیستم ایمنی بدن این سلول ها را از بین می برد، به این معنی که بدن دیگر نمی تواند انسولین کافی برای تنظیم سطح قند خون ایجاد کند.

فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ از زمان تشخیص بیماری و تا آخر عمر نیاز به استفاده از انسولین دارد.

نوع ۱ اغلب کودکان و جوانان را تحت تأثیر قرار می دهد، اما ممکن است در سنین بالاتر نیز اتفاق بیفتد.

این بیماری می تواند به طور ناگهانی شروع شده و به سرعت بدتر می شود.

عوامل خطرناک دیابت نوع یک شامل موارد زیر است:

• سابقه خانوادگی دیابت
• داشتن ویژگی های ژنتیکی خاص در هنگام تولد که بر نحوه تولید یا استفاده انسولین بدن تأثیر می گذارد.
• برخی بیماری ها، مانند فیبروز کیستیک یا هموکروماتوز
• احتمال قرار گرفتن در معرض برخی عفونت ها یا ویروس ها، مانند اوریون یا سرخچه سیتومگالوویروس

دیابت نوع دو

در دیابت نوع دو، سلول های بدن شروع به مقاومت در برابر اثرات انسولین می کنند.

با گذشت زمان، بدن انسولین کافی تولید نکرده و نمی تواند از گلوکز به طور موثر استفاده کند.

این مسئله بدان معنی است که گلوکز نمی تواند وارد سلول شود و در عوض، در خون ایجاد می شود. به حالت، این مقاومت انسولین گفته می شود.

این مسئله ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که فرد همیشه یا غالباً قند خون بالایی داشته باشد.

هنگامی که سلول های بدن در معرض انسولین قرار می گیرند، نسبت به آن واکنش کمتری نشان داده یا شاید اصلاً واکنشی ندهند.

در مراحل اولیه، فرد مبتلا به دیابت نوع دو نیازی به انسولین مکمل ندارد.

با این حال، با پیشرفت بیماری، ممکن است برای حفظ سطح قند خون به آن نیاز داشته باشند.

عوامل خطرناک دیابت نوع ۲ شامل موارد زیر است:

• ابتلا یکی از اعضای خانواده به دیابت نوع ۲
• چاقی
• سیگار کشیدن
• رژیم غذایی ناسالم
• عدم ورزش
• استفاده از برخی داروها از جمله برخی داروهای ضد تشنج و برخی از داروهای ضد ویروس HIV

عوامل خطر ابتلا به پیش دیابت و دیابت نوع ۲ مشابه هم بوده و عبارتند از:

• پایین بودن میزان کلسترول خوب کمتر از ۴۰ یا ۵۰ میلی گرم بر دسی لیتر
• سابقه فشار خون بالا
• ابتلا به دیابت حاملگی یا تولد کودک با وزن بیش از ۴ کیلوگرم
• سابقه ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)
• سن بالای ۴۵ سال
• سبک زندگی نامناسب و بی تحرک

در صورت تشخیص دیابت نوع ۲ در یک فرد، به او توصیه می شود با تغییر سبک زندگی، کاهش وزن و داشتن رژیم غذایی سالم، از پیش رفت بیماری خود جلوگیری کند.

این راهکار، از بروز دیابت نیز پیشگیری خواهد کرد.

کودکان

دیابت نوع ۲ می تواند در هر کسی از جمله کودکان یا افرادی که اضافه وزن دارند، بروز یابد.

در گذشته، دیابت نوع ۲، فقط به دیابت بزرگ سالان یا دیابت غیر وابسته به انسولین اطلاق می شد.

با این حال، این روند در حال افزایش بوده و در تعداد فزاینده ای از کودکان و نوجوانان نیز رخ می دهد.

مقاومت به انسولین منجر به قند خون بالا، التهاب بیشتر و تولید گلوکز بیش از حد در کبد می شود.

محققان در سال ۲۰۱۷ دریافتند که افراد زیر ۲۵ سال که شاخص توده بدنی (BMI) در محدوده چاق قرار داشت، چهار برابر بیشتر از دیگران، در معرض دیابت نوع ۲ بودند.

BMI روشی برای مقایسه قد و وزن و نشان دهنده نمای کلی از سلامت افراد بوده و می تواند در موارد مختلف، راهنمای آن ها( نه به صورت خیلی دقیق) باشد.

از طرف دیگر، مطالعه ای گروهی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که سیگار نیز می تواند عامل خطرناک دیگری باشد.

در این تحقیق ۳۷۳۴۳ زن فرانسوی که در دوران کودکی در معرض دود سیگار بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.

زنانی که والدین شان سیگاری بودند، ۱۸ درصد بیشتر در معرض دیابت نوع ۲ قرار داشتند.

سایر عوامل خطرناک دیابت نوع ۲ در کودکان عبارتند از:

• داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به این بیماری
• علائم فیزیکی مقاومت به انسولین، مانند acanthosis nigricans

عوامل موثر

ویتامین D

طبق برخی مطالعات، کمبود ویتامین D ممکن است در ایجاد دیابت نوع ۱ و ۲ نقشی داشته باشد.

بررسی منتشر شده در سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که وقتی فرد کمبود ویتامین D باشد، فرآیندهای خاصی در بدن مانند عملکرد سیستم ایمنی و حساسیت به انسولین، همانند قبل انجام نمی شود.

به گفته دانشمندان، این اتفاق ممکن است خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.

بهترین راه برای تامین ویتامین D قرار گرفتن در معرض آفتاب است.

منابع غذایی نیز شامل ماهی چرب و فرآورده های لبنی غنی شده می باشد.

شیر دادن

برخی از محققان پیشنهاد کرده اند که دادن شیر مادر به کودک حتی فقط در مدتی کوتاه، می تواند در آینده مانع از ابتلا به دیابت نوع یک شود.

بررسی انجام شده در سال ۲۰۱۲ نشان داد که ممکن است بین شیردهی و دیابت نوع یک ارتباط کمی وجود داشته باشد. با این حال، شواهد کافی برای اثبات آن وجود ندارد.

علائم

نمودار زیر علائم و عوارض دیابت نوع ۱ و نوع ۲ را قبل و در شروع بیماری نشان می دهد.

افزایش قند خون

اگر قند خون فردی بسیار بالا باشد، ممکن است عوارض طولانی مدتی مانند کاهش بینایی، بیماری قلبی عروقی و نارسایی اندام را تجربه کند.

طبق گزارش انجمن دیابت آمریکا (ADA)، هنگامی که فردی به قند خون مبتلا است، ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• تکرر ادرار
• عطش مداوم

این مسئله می تواند به کتواسیدوز، منجر شده و دارای علائم زیر باشد:

• مشکلات تنفسی
• احساس بوی میوه جات در هنگام تنفس
• تهوع و استفراغ
• خشک شدن دهان
• کما

افت قند خون

افت قند خون در اثر مصرف بیش از حد انسولین و داروهای تولیدکننده آن رخ داده و دارای عوارض زیر باشد:

• تعریق، لرز و رنگ پریدگی
• عصبی شدن و احساس اضطراب
• تند شدن ضربان قلب
• سرگیجه
• تعوع
• ضعف، خستگی و سر درد
• مور مور شدن بدن

برای رفع این علائم فرد باید قرص قند، آب نبات یا نوشیدنی شیرین مصرف کرده و از بدتر شدن مشکل جلوگیری کند.

این کار را با خوردن یک ماده غذایی حاوی پروتئین مانند کره بادام زمینی انجام داد.

بدون درمان، فرد ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• تشنج
• از دست دادن هوشیاری
• کما

این موارد خطرناک بوده و نیاز به مراقبت جدی دارد.

فرد مبتلا به دیابت باید دفترچه پزشکی داشته باشد تا دیگران در صورت بروز مشکل بدانند که چه کاری انجام دهند.

علائم دیابت نوع ۲ در کودکان

دیابت نوع ۲ یک بیماری مزمن است که می تواند در هر سنی ایجاد شود، اگرچه تا قبل از بزرگسالی زیاد شایع نیست.

این بیماری اغلب شروعی کند و تدریجی دارد که می تواند تشخیص آن در کودکان را دشوار کند.

علائم دیابت نوع ۲ در بزرگسالان و کودکان مشابه بوده و عبارت است از:

افزایش ادرار:

کودک مبتلا به دیابت نوع ۲ ممکن است بیشتر از قبل ادرار کند.

هنگامی که مقدار زیادی قند در خون وجود دارد، بدن مقداری از آن را از طریق ادرار دفع کرده و به آب بیشتری نیاز خواهد داشت.

در نتیجه، دفع ادرار نیز بیشتر خواهد شد.

افزایش تشنگی:

کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ ممکن است در ابتدا آب بیشتری بنوشند. زیرا دفع ادرار زیاد می تواند باعث کمبود آب بدن و ایجاد حس تشنگی شود.

خستگی:

وقتی بدن به طور مؤثر از قند خون استفاده نمی کند، ممکن است فرد احساس خستگی کند.

ناراحتی عاطفی و جسمی ناشی از دیابت نیز ممکن است باعث احساس خستگی مداوم شود.

تاری دید:

سطح بالای قند خون می تواند مایعات را از لنزهای چشم خارج کرده و تمرکز را سخت تر کند.

پوست تیره:

مقاومت به انسولین ممکن است منجر به ایجاد یک بیماری پوستی به نام acanthosis nigricans (آکانتوز نیگریکانس) گردد.

این بیماری می تواند باعث تیره شدن قسمت هایی از پوست، مانند زیر بغل و پشت گردن شود.

بهبودی آهسته زخم ها:

سطح بالای قند خون می تواند زمان بهبودی زخم ها و عفونت های پوستی را طولانی تر کند.

تشخیص

شروع دیابت نوع ۱ ناگهانی بوده و در صورت وجود علائم، فرد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند.

فرد مبتلا به پیش دیابت، در مراحل اولیه هیچ علامتی نخواهد داشت، اما یک آزمایش خون معمولی میزان بالا بودن قند خون را نشان می دهد.

افراد چاق یا کسانی که در معرض خطر هستند، باید به طور مداوم قند خود را کنترل کنند.

آزمایش های زیر می توانند دیابت نوع ۱ یا ۲ را ارزیابی کنند، اما همه آن ها برای هر دو نوع مفید نخواهند بود:

• آزمایش A1C، که پزشکان آن را هموگلوبین A1c ، HbA1c یا آزمایش گلیکوهموگلوبین نیز می نامند.
• آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا (FPG)
• آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT)
• آزمایش تصادفی گلوکز پلاسما (RPG)

بسته به نتایج، پزشک ممکن است دیابت یا پیش دیابت را تشخیص دهد.

جدول زیر توضیح می دهد که چه نوع نتایجی نشان دهنده دیابت است:

افراد مبتلا به دیبات نوع ۲ بالای ۴۵ سال یا کسانی که در معرض خطر هستند، باید مداوما قند خود را کنترل کنند.

تشخیص در کودکان

برای تشخیص دیابت نوع ۲، پزشک در مورد علائم کودک سؤال پرسیده و برای بررسی سطح گلوکز از او خون یا آزمایش ادرار بگیرد.

آزمایش خون برای تشخیص دیابت شامل موارد زیر است:

قند خون ناشتا:

پزشکان این آزمایش را صبح انجام می دهند که معده کودک خالی باشد. قند خون ناشتا بیش از ۱۲۶ میلی گرم در دسی لیتر نشان دهنده دیابت خواهد بود.

سایر آزمایشات، مانند مواردی است که در بالا ذکر شد.

نکات مربوط به نظارت و بررسی شخصی

بررسی شخصی (خود فرد قند خون خود را به طور مداوم بررسی کند) سطح قند خون برای مدیریت و کنترل بهتر دیابت، کمک به تنظیم برنامه ریزی وعده های غذایی، فعالیت بدنی و زمان مصرف دارو از جمله انسولین بسیار مهم است.

دستگاه های کنترل قند خون (SMBG) با هم متفاوت بوده و معمولا شامل یک وسیله اندازه گیری، نوار تست برای نشان دادن عدد قند خون و وسیله ای برای تحریک پوست برای بدست آوردن مقدار کمی خون هستند.

دستورالعمل های هر کدام از این وسیله های اندازه گیری، با توجه به نوع دستگاه، متفاوت است.

با این حال، اقدامات احتیاطی و مراحل زیر برای بسیاری از دستگاه های موجود در بازار به کار برده می شود:

• اطمینان حاصل کنید که هر دو دست قبل از تماس با نوارهای تست یا وسیله اندازه گیری تمیز و خشک هستند.
• بیش از یک بار از نوار تست استفاده نکنید و آن ها را در قوطی اصلی خود نگه دارید تا تغییرات ناشی از رطوبت و عوامل خارجی، در نتیجه نهایی تاثیر نگذارد.
• درب قوطی ها را بعد از آزمایش ببندید.
• همیشه تاریخ انقضا را بررسی کنید.
• ممکن است وسیله های اندازه گیری قدیمی، قبل از استفاده، نیاز به کد گذاری اولیه داشته باشند. این نکته را در دستگاه مورد استفاده تان بررسی کنید.
• را در محلی خشک و خنک نگه دارید.
• وسیله اندازه گیری و نوارها را بعد از مشورت با پزشک یا متخصص خریداری کنید تا آن ها بتوانند سلامت دستگاه و اثربخشی آن را بررسی کنند.

شخصی که دیابت خود را کنترل می کند، برای سوزن زدن به پوست، از دستگاهی به نام لانست (نیشتر یا سوزن خون گیری lancet) استفاده می کند.

در حالی که ایده گرفتن خون ممکن است برای برخی افراد پریشانی و استرس ایجاد کند، سوزن زدن به انگشت برای به دست آوردن نمونه خون، روشی ساده و راحت می باشد.

برای این کار به توصیه های زیر توجه کنید:

• محل نمونه گیری را به همراه آب و صابون تمیز کنید تا از ورود مواد غذایی به داخل دستگاه و تغییر نتیجه نهایی جلوگیری شود.
• برای راحتی کار یک لانست کوچک و باریک انتخاب کنید.
• لانست برای کنترل مقدار سوراخ کردن پوست تنظیماتی دارد که باید آن را انجام دهید.
• بسیاری از وسیله های اندازه گیری، برای سنجش، فقط به قطره ای خون نیاز دارند.
• بهتر است از کنار انگشت خون بگیرید تا درد کمتری احساس کنید. خون گرفتن از انگشت میانی، انگشت حلقه و انگشت کوچک ممکن است راحت تر باشد.
• در برخی موارد ممکن است از مناطق دیگری مانند ران و بازوها نمونه گیری شود، اما نمونه به دست آمده از نوک انگشتان یا کف دست نتایج دقیق تری به شما ارائه می دهد.
• خون را بدون فشار و به آرامی به سطح سفید لانست وارد کنید.
• با توجه به مقررات محلی و بهداشتی، لانست ها را دور بیندازید.

این بررسی را جزئی از روند زندگی بدانید، اما خودتان را آزار ندهید.

تشخیص اشتباه

گاهی ممکن است در زمان بزرگ سالی یا هنگامی که فرد تحرک زیادی نداشته و اضافه وزن دارد، دیابت نوع ۱، اشتباها به عنوان دیبات نوع ۲ تشخیص داده شود.

در موارد نادر، دیابت نوع ۱ ممکن است در بزرگسالی نیز بروز یابد.

فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ که بعداً آزمایشات تشخیصی نوع ۱ را نیز انجام می دهد، تغییری در وضعیت دیابتش ایجاد نخواهد شد.

در عوض، این احتمال وجود دارد که در وهله اول تشخیص غلطی دریافت کرده باشد.

برای تشخیص دیابت، آزمایشات مختلفی تجویز می شود. با این حال، نتایج نمی تواند تفاوت بین این دو نوع را نشان دهد.

همچنین ممکن است برای بررسی آنتی بادی هایی که به سلول های بتا ترشح کننده انسولین در پانکراس حمله می کنند، آزمایشاتی تجویز گردد.

وجود این آنتی بادی ها معمولاً به این معنی است که فرد به دیابت نوع یک مبتلا می باشد. ۹۰٪ از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ دارای این آنتی بادی ها هستند.

آزمایش دیگری که به تشخیص دیابت نوع ۱ یا ۲ کمک می کند، آزمایش C-peptide می باشد.

این آزمایش میزان انسولین لوزالمعده را اندازه گیری کرده و  پایین بودن آن می تواند نشان دهنده دیابت نوع ۱ باشد.

درمان

در ادامه انواع درمان برای دیابت نوه یک و دیابت نوع دو را اشاره می کنیم. پس با ما همراه باشید.

دیابت نوع یک

استفاده از انسولین

افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و برخی از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ ممکن است برای جلوگیری از بالا رفتن قند خون، نیاز به تزریق یا استنشاق انسولین داشته باشند.

انسولین انواع مختلفی دارد که با توجه به ماندگاری تاثیر آن ها در بدن گروه بندی شده و عبارتند از:

• انسولین سریع (rapid insulin)
• رگولار یا معمولی (regular insulin)
• متوسط ​(intermediate insulin)
• طولانی (long-acting insulin)

انسولین های دیابت نوع ۱

تزریق زود اثر در طی ۵ تا ۱۵ دقیقه تاثیر گذاشته اما برای مدت زمان کمتر از ۲ تا ۴ ساعت، اثر آن باقی می ماند:

• انسولین لیسپرو (Humalog )
• انسولین آسپارت (NovoLog)
• انسولین گلیلزین (Apidra)

تزریق های کوتاه اثر بعد از ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت اثر می گذارند و تاثیرشان ۳ تا ۸ ساعت به طول می انجامند:

• انسولین منظم (Humulin R و Novolin R)

تزریق های میان اثر ​​پس از حدود ۱ تا ۴ ساعت موثر واقع شده و ۱۲ تا ۱۸ ساعت دوام می آورند:

• انسولین isophane، همچنین به نام انسولین NPH (هومولین N و نوولین N)

تاثیر تزریق بلند اثر پس از ۱ یا ۲ ساعت شروع شده و بین ۱۴ تا ۲۴ ساعت دوام می آورد:

• انسولین گلارژین (Toujeo)
• انسولین دتمیر (Levemir)
• انسولین degludec (Tresiba)

تزریق های پیش فرض ترکیبی از انسولین های فوق بوده و بعد از ۵ دقیقه تا ۱ ساعت تاثیرش شروع می شود و بین ۱۰ تا ۲۴ ساعت دوام می آورد:

• انسولین lispro پروتامین و انسولین lispro (Humalog Mix50/50 and Humalog Mix75/25)
• انسولین آسپارت پروتامین و انسولین آسپارت (NovoLog Mix 50/50 و NovoLog Mix 70/30)
• انسولین NPH و انسولین منظم (Humulin 70/30 و Novolin 70/30)

افراد می توانند از انسولین استنشاقی سریع اثر استفاده کنند، که در مدت زمان ۱۲ تا ۱۵ دقیقه اثر می گذارد و تاثیرش ۲٫۵ تا ۳ ساعت طول می کشد:

• پودر انسولین انسانی (Afrezza)

انسولین بالا

انسولین به افراد مبتلا به دیابت کمک می کند که زندگی فعال و پر تکاپویی داشته باشند. با این حال، در صورت مصرف بیش از حد، این مسئله می تواند به عوارض جانبی بدی منجر شود.

مصرف زیاد انسولین می تواند باعث هیپوگلیسمی یا پایین آمدن قند خون شده و باعث حالت تهوع، تعریق و لرزش شود.

بنابراین، مصرف دقیق و مداوم انسولین، برای کنترل میزان قند خون، بسیار ضروری است.

سایر داروها

علاوه بر انسولین، داروهای دیگری نیز وجود دارد که به مدیریت و کنترل بیماری کمک می کند.

متفورمین

برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، پزشک ممکن است متفورمین را به صورت قرص یا مایع تجویز کند.

این دارو به موارد زیر کمک می کند:

• کاهش قند خون
• بالا بردن تاثیر انسولین

این دارو می تواند به کاهش وزن نیز کمک کند. زیرا، داشتن وزن سالم دیابت را کاهش می دهد.

علاوه بر دیابت، فرد ممکن است به بیماری های دیگری نیز مبتلا بوده و برای کنترل آن ها، به دارو نیاز داشته باشد. در این حالت، پزشک، به بیمار توصیه های لازم را ارایه خواهد کرد.

مهار کننده های SGLT2 و آگونیست های گیرنده GLP-1

در سال ۲۰۱۸، دستورالعمل های جدید، برای افراد زیر تجویز داروهای اضافی را توصیه می کنند:

• بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (تصلب شرایین)
• بیماری مزمن کلیوی

این دارو ها مهار کننده های هم‌انتقال‌دهنده شماره ۲ سدیم-گلوکز (SGLT2) و آگونیست های گیرنده پپتید شبه گلوکاگون ۱ (GLP-1) هستند.

برای کسانی که به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک مبتلا بوده و در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند، بهتر است مهار کننده SGLT2 تجویز شود.

آگونیست های گیرنده GLP-1

مقدار انسولین تولید شده در بدن را افزایش و میزان گلوکز وارد شده به جریان خون را کاهش می دهند.

این دارو تزریقی بوده و افراد ممکن است آن را با متفورمین یا به تنهایی مصرف کنند. عوارض جانبی آگونیست های گیرنده GLP-1 شامل مشکلات گوارشی مانند تهوع و از بین رفتن اشتها می باشد.

مهارکننده های SLGT2

نوع جدیدی از داروهای کاهش قند خون هستند که به طور جداگانه از انسولین کار کرده و ممکن است برای افرادی که آمادگی استفاده از انسولین را ندارند، مفید باشند.

این داروها از طریق دهان مصرف شده و دارای عوارض جانبی از قبیل افزایش خطر عفونت ادراری و دستگاه تناسلی و کتواسیدوز می باشد.

انواع مختلف این دارو عبارتند از:

• canagliflozin (Invokana)
• dapagliflozin (Farxiga)
• empagliflozin (Jardiance)
• ertugliflozin (Steglatro)

دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که در درمان بیماری هایی مانند مولتیپل اسکلروزیس (ام اس MS) و آرتروز مؤثر هستند، می توانند به پیشگیری از دیابت نوع ۱ کمک کنند. با این حال، نتایج مناسبی تاکنون به دست نیامده است.

دیابت نوع ۲

برای درمان دیابت نوع دو می توانید از داروهای زیر با توجه به تشخیص پزشک استفاده نمایید:

انواع سولفونیل اوره شامل موارد زیر است:

• گلیمپرید (Amaryl)
• گلیپیزید (Glucotrol)
• گلیبورید (DiaBeta ، Micronase ، Glynase)

استفاده از سولفونیل اوره های قدیمی تر، کمتر متداول بوده و عبارتند از:

• کلروپروپامید (Diabinese)
• تولازامید (Tolinase)
• تولبوتامید (Orinase)

امروزه پزشکان سولفونیل اوره ها را کمتر از گذشته تجویز می کنند. زیرا این داروها باعث افت شدید قند خون شده و مشکلات دیگری به وجود می آورند.

مگلیتینیدها

مگلیتینیدها همچنین ترشح انسولین را افزایش می دهند و عبارتند از:

• نگاتلینید (Starlix)
• رپاگلینید (Prandin)

بیگوانیدها

بیگوانیدها اثر انسولین را تقویت می کنند، میزان گلوکز آزاد شده کبد را در خون کاهش داده و باعث افزایش جذب قند خون به داخل سلول می شوند.

متفورمین تنها biguanide مجاز است که به صورت Glucophage ، Glucophage XR ، Glumetza ، Riomet و Fortamet وجود دارد.

تیازولیدیندیون

تیازولیدیندیون مقاومت بافت ها در برابر اثرات انسولین را کاهش می دهد.

این دارو ها با عوارض جانبی جدی همراه بوده اند، بنابراین باید حتما تحت نظر پزشک مصرف شوند.

مبتلایان به نارسایی قلبی نباید از این داروها استفاده کنند.

انواع تیازولیدیندیون عبارتند از:

• پیوگلیتازون (Actos)
• روزیگلیتازون (Avandia)

مهار کننده های آلفا گلوکزیداز (Alpha-glucosidase inhibitors)

مهار کننده های آلفا گلوکزیداز باعث هضم بهتر کربوهیدرات ها و کندتر شدن روند جذب آن ها می شوند.

این دارو باعث کاهش قند خون بعد از مصرف غذا خواهد شد.

• آکاربوز (Precose)
• میگللیتول (Glyset)

مهار کننده های دیپپتیدیل پپتیداز

مهارکننده های دیپپتیدیل پپتیداز (DPP-4) سرعت تخلیه محتوای معده و روده و همچنین جذب گلوکز را کند می کنند.

• آلوگلیپتین (Nesina)
• لیناگلیپتین (Tradjenta)
• سیتاگلیپتین(Januvia)
• ساکساگلیپتین (Onglyza)

Incretin mimetics

mimetics Incretin داروهایی هستند که از هورمون incretin تقلید کرده و باعث آزادسازی انسولین بعد از غذا می شوند.

این دارو شامل موارد زیر است:

• exenatide (Byetta, Bydureon)
• liraglutide (Victoza)
• dulaglutide (Trulicity)
• lixisenatide (Adlyxin)
• semaglutide (Ozempic)

داروهای ترکیبی خوراکی

محصولات متنوعی که از ترکیب برخی از داروها ایجاد شده و عبارتند از:

• آلوگلیپتین و متفورمین (Kazano)
• آلوگلیپتین و پیوگلیتازون (Oseni)
• گلیپیزید و متفورمین (Metaglip)
• گلیبورید و متفورمین (Glucovance)
• لیناگلیپتین و متفورمین (Jentadueto)
• پیوگلیتازون و گلیمپرید (Duetact)
• پیوگلیتازون و متفورمین (Actoplus MET ، Actoplus MET XR)
• رپاگلینید و متفورمین (PrandiMet)
• روزیگلیتازون و گلیمپرید( Avandaryl)
• روزیگلیتازون و متفورمین (Avandamet)
• ساکساگلیپتین و متفورمین (Kombiglyze XR)
• سیتاگلیپتین و متفورمین (Janumet و Janumet XR)

داروهای جایگزین

سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای دیابت نوع ۲ یک آلکالوئید ارگوت، بروموکریپتین (سیکلوس) را تأیید کرده است.

پزشکان اغلب این دارو را توصیه یا تجویز نمی کنند.

افراد برای کنترل سطح کلسترول و حفظ قند خون از ترشحات اسید صفراوی استفاده می کنند. فقط داروی کولیزولام (Welchol) برای دیابت نوع ۲ تایید شده است.

برخی از داروها ممکن است به جلوگیری از عوارض دیابت کمک کنند.

برای درمان فشار خون بالا، پزشک ممکن است مهار کننده های ACE یا مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II تجویز کند.

این داروها همچنین برای جلوگیری یا مدیریت عوارض کلیوی دیابت موثر هستند.

افراد می توانند خطرات قلبی و عروقی دیابت مانند بیماری های قلبی، سکته مغزی و سطح کلسترول خون را با مصرف استاتین و آسپیرین، با دوز کم روزی یکبار و در صورت توصیه پزشک، کاهش دهند.

کاهش وزن بخش مهمی از مدیریت و پیشگیری از بیماری دیابت است.

اگر تغییر شیوه زندگی منجر به بهبود این وضع نگردد، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به این بیماری پیشنهاد کند.

• Lorcaserin (Belviq)، که احساس سیری بعد از غذا را افزایش داده و به درمان چاقی که اغلب با دیابت همراه است، کمک می کند.
• Orlistat (Alli و Xenical)، که میزان چربی جذب شده از غذا را کاهش داده و به کم کردن وزن کمک می کند.
• فنترمین و توپیرامات (Qsymia)، که یک داروی ترکیبی برای سرکوب کردن اشتها بوده و درمانی تایید شده برای چاقی است.

دستورالعمل های فعلی به پزشکان توصیه می کند تا با توجه به وضعیت هر شخص، بهترین روش را برای او پیشنهاد دهند.

بعضی از افراد، برای پایین نگه داشتن سطح قند خون، به طور مداوم از انسولین های بلند اثر (در مورد ترکیباتی به کار برده می شود که اثر دراز مدت دارند) استفاده می کنند.

برخی نیز ممکن است انسولین ترکیبی یا کوتاه اثر مصرف کنند.

هر فردی می تواند سطح قند خون خود را با سوراخ کردن انگشتش و استفاده از دستگاه اندازه گیر قند خون، بدست آورد.

در این روش، برای بررسی قند خون، از دستگاه مخصوص و قابل حملی به نام گلوکومتر استفاده کرده و از این طریق، فرد مبتلا به دیابت نوع یک، می تواند میزان انسولین مورد نیاز خود را تعیین کند.

فقط با بررسی شخصی است که هر فرد می تواند میزان قند خون خود را به دست آورد.

فقط با توجه به علائم جسمی خطرناک ممکن است فرد به پایین بودن قند مشکوک شده و تصور کند که سریعا به گلوکز احتیاج دارد.

دیابت نوع دو در کودکان

درمان دیابت نوع ۲ معمولاً در کودکان و بزرگسالان مشابه است.

با این حال، از آن جا که برخی از کودکان به طور منظم قادر به نظارت بر قند خون خود نیستند، ممکن است برخی از بزرگسالان، مانند کسانی که در مدرسه آن ها فعالیت می کنند، برای چگونگی بررسی قند خون کودک به آمادگی و آموزش نیاز دارند.

معلمان، مربیان و مراقبان مسئول نیز باید بدانند که چگونه انسولین کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ را تزریق کنند.

بزرگسالان دیگری که ممکن است مراقب کودک باشند، مانند پرستار یا بستگان، نیز به راهنمایی نیاز خواهند داشت.

افرادی که از کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ انسولینی مراقبت می کنند، باید نحوه استفاده از گلوکاگون، در مواردی که قند خون شدیدا کاهش می یابد، را بلد باشند.

گلوکاگون هورمونی است که باعث آزاد شدن گلوکز ذخیره شده در کبد می شود. این دارو می تواند برای بهبود قند خون حیاتی باشد.

کودکان دیابتی، به خصوص کسانی که دچار افت قند خون می شوند، باید از دستبند دیابت که دارای جزئیات لازم مانند کنترل انسولین است، استفاده کنند.

برنامه درمانی و رژیم غذایی با توجه به سن، نیازهای کودک و شدت بیماری متفاوت خواهد بود.

ورزش و رژیم غذایی

در صورت ابتلا فرد به دیابت نوع ۲، پزشکان اغلب توصیه می کنند برای کاهش وزن و حفظ سلامت، بیماران تغییراتی در شیوه زندگی خود ایجاد کنند.

پزشک ممکن است فرد مبتلا به دیابت یا پیش دیابت را به متخصص تغذیه ارجاع دهد تا با کمک او، بیمار شروع به فعالیت و ورزش کرده و با داشتن سبک زندگی متعادل، شرایط را مدیریت کند.

اقداماتی که فرد می تواند برای پذیرش سبک زندگی دیابتی انجام دهد، شامل موارد زیر است:

• پیروی از یک رژیم غذایی پر از خوراکی های مغذی و تازه، از جمله غلات سبوس دار، میوه، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی، لبنیات کم چرب و منابع چربی سالم مانند آجیل.
• پرهیز از غذاهای پر قند که کالری خالی داشته و یا با وجود داشتن کالری، فواید غذایی دیگری ندارند، از قبیل نوشابه های قندی، غذاهای سرخ شده و دسرهای شیرین.
• خودداری از نوشیدن مقادیر زیاد الکل یا مصرف کمتر از یک بطری نوشیدنی در روز برای زنان یا دو بطری نوشیدنی در روز برای آقایان.
• انجام فعالیت هایی مانند مانند پیاده روی، ایروبیک، دوچرخه سواری یا شنا حداقل ۵ روز در هفته و روزی ۳۰ دقیقه.
• توجه به علائم کاهش قند خون هنگام ورزش، از جمله سرگیجه، گیجی، ضعف و عرق زیاد.

کاهش شاخص توده بدنی (BMI) به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند تا بدون دارو، دیابت را مدیریت کنند.

کاهش وزن آهسته و مداوم به احتمال زیاد، مزایای بیشتری برای فرد خواهد داشت.

پیروی از یک رژیم غذایی متعادل در کودکان

اگر کودکی به دیابت نوع ۲ مبتلا است، باید میزان مصرف غذاهای دارای شاخص قندی بالا (GI) را محدود کند.

برآورد کردن میزان کربوهیدرات، باعث می شود فرد کمتر از آن چه باید، از این ماده مصرف کند. این مقدار برای هر کس متفاوت است.

نوع کربوهیدرات را نیز باید در نظر گرفت. دستگاه گوارش بعد از خوردن برخی مواد غذایی خاص، سرعت ورود گلوکز به جریان خون را اندازه گیری می کند.

غذاهایی که GI بالایی دارند باعث افزایش سریع تر سطح قند خون می شوند.

کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ معمولاً باید غذاهایی با GI پایین و کمتر از ۵۵، مانند سیب زمینی شیرین، برخی میوه ها و بلغور جو دوسر، بخورند.

نان ها و شیرینی های ساخته شده با آرد سفید ممکن است باعث ایجاد قند خون شوند. در عوض، رژیم غذایی مناسب برای مدیریت دیابت نوع ۲ باید شامل بسیاری از میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و غلات کامل باشد.

ورزش در کودکان

ورزش منظم برای حفظ وزن و سلامت کودکان مبتلا به دیابت ضروری است.

سازمان بهداشت جهانی( WHO) توصیه می کند کودکان بین ۵ تا ۱۷ سال روزانه ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط ​​یا شدید داشته باشند.

بزرگسالان باید کودکان را ترغیب کنند که در خارج از خانه بازی کنند، فعالیت های ورزشی انجام داده و در صورت امکان کمتر تلویزیون ببینند.

عوارض جانبی و خطرات

دیابت یک بیماری جدی و مزمن بوده و براساس اعلام انجمن دیابت آمریکا (ADA)، هفتمین علت مرگ و میر در ایالات متحده می باشد.

با وجود آن که دیابت قابل کنترل است، عوارض آن می تواند به شدت بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد و در صورت عدم درمان سریع، در برخی موارد کشنده باشد.

عوارض دیابت شامل موارد زیر است:

• بیماری های دندان و لثه
• بیماری های چشمی، کاهش و از دست دادن بینایی
• بیماری های مربوط به پا، از جمله بی حس شدن و کرختی هایی که منجر به زخم و آسیب های غیر قابل درمانی شده که باعث بریدن پا می شوند.
• بیماری قلبی
• آسیب عصبی مانند نوروپاتی دیابتی
• سکته
• بیماری های کلیوی

در زمینه بیماری های کلیوی، این عارضه می تواند منجر به نارسایی کلیه، احتباس آب در بدن ناشی از عدم دفع درست آن و اختلالات ناشی از عدم کنترل مثانه شود.

نظارت منظم بر میزان قند خون و تعدیل میزان مصرف گلوکز می تواند به افراد کمک کند تا از بروز عوارض ناشی از دیابت نوع ۲ جلوگیری کنند.

برای مبتلایان به دیابت نوع ۱، مصرف انسولین تنها راه برای تعدیل و کنترل اثرات بیماری است.

سوالات متداول

سوال:

اگر پیش دیابت هیچ علامتی نداشته باشد، چگونه متوجه شوم به دیابت مبتلا هستم و برای بهبود آن، اقدام کنم؟

پاسخ:

به طور کلی، افرادی که در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند، اغلب در مطب پزشک معاینه می شوند.

توصیه های لازم درباره عوامل خطرناک، در بالا ذکر شده است و زمان و نحوه آزمایشات، برای گروه های مختلف، متفاوت می باشد.

در بیشتر مواقع، از طریق آزمایشی به نام هموگلوبین A1C، چگونگی کنترل قند طی ۳ ماه گذشته مشخص خواهد شد.

این آزمایش احتمال ابتلا فرد به دیابت را در آینده نزدیک، به پزشک نشان داده و هرچه سطح آن بالاتر باشد،این احتمال نیز بیشتر خواهد شد.

اقدامات اصلی برای پیشگیری از دیابت، همان مواردی است که در بالا ذکر شده و عبارتند از: کاهش وزن، ورزش منظم و پیروی از یک رژیم متعادل.

سوال:

آیا دیابت نوع ۲ می تواند به دیابت نوع ۱ تبدیل شود؟

پاسخ:

یکی از افسانه های مداوم درباره دیابت این است که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می توانند هنگام مصرف انسولین به دیابت نوع ۱ مبتلا شوند، اما این مسئله درست نیست.

دیابت نوع ۱ و نوع ۲ ویژگی های رایجی مانند مشکلات مربوط به کنترل گلوکز دارند. با این حال، دو بیماری مجزا هستند و با گذشت زمان به دیگری تبدیل نمی شوند.

با این حال، در صورت تشخیص دیابت نوع ۲، ممکن است به صورت جداگانه ابتلا به دیابت نوع ۱ نیز بررسی شود.

از آن جایی که دیابت نوع ۲ شایع تر است، در ابتدا، پزشک ممکن است گمان کند، فرد به این نوع دیابت مبتلاست.

سوال:

آیا دیابت بارداری می تواند بعد از بارداری ادامه داشته و به نوع دیگری تبدیل شود؟

پاسخ:

به طور معمول دیابت حاملگی در بیشتر زنان بعد از زایمان از بین می رود.

با این حال، زنانی که سابقه دیابت بارداری دارند، در بارداری های بعدی، مجددا در معرض خطر دیابت حاملگی، و همچنین پیش دیابت، دیابت نوع ۲ و حتی دیابت نوع ۱ قرار دارند. بنابراین، باید همیشه تحت نظر باشند.

نتیجه گیری

دیابت بیماری بسیار مهمی است که سبک زندگی فرد را تغییر داده و با بررسی مداوم قند خون و داشتن یک زندگی سالم می توان آن را مدیریت کرد.

دیابت نوع یک زمانی ایجاد می شود که بدن انسولین تولید نکند. ولی دیابت نوع ۲ در شرایطی اتفاق می افتد که در اثر مصرف بیش از حد غذاهای حاوی قندی، گلوکز خون افزایش یافته و تولید و اثر انسولین را کاهش می دهد.

افراد می توانند برای مدیریت بیماری و بهبود جذب گلوکز، مکمل انسولین مصرف کنند. اگر فردی به دیابت مبتلا باشد، قادر است از طریق ورزش منظم و رژیم متعادل و کم قند، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

عوارض جانبی دیابت، مانند نارسایی کلیه و سکته مغزی، می تواند بسیار جدی و شدید باشد، بنابراین مدیریت این بیماری بسیار مهم است.

هرکسی که گمان می کند به دیابت مبتلاست، باید به پزشک مراجعه کند.

در جدول زیر به خلاصه تمامی موارد ذکر شده را بیان کرده ایم:

منبع:تاروت رنگی