زندگی بود که روزنامه را پاره تن من ساخت

پویا محسنی روزنامه نگار استان فارسی در یاداشتی با عنوان “یازده سال قبل طرح جلد مجله شاخه طوبی و سوژه شدن خودم:زندگی بود که روزنامه را پاره تن من ساخت ” برای اول فارس نوشت:

چرا و چگونه و کی ش یادم نیست. این موضوع خیلی هم برایم اهمیت ندارد ، مهم این است که حالا وقتی پشت سرم را نگاه میکنم ، می بینم خیلی وقت هست مبتلا شده ام.

ما مثل زندانی هایی هستیم که به سلول مان خو کرده ایم از رهایی هراس داریم .

شاید برای همین هیچ وقت نتوانستم جرات آن را پیدا کنم که برای همیشه قلم را کنار بگذارم و کاغذها را آتش بزنم و زندگی دیگری را پیش بگیرم.

روزگار ما وسط این همه استرس سپری می شود ، وسط فکرهایی که هراس داریم بلند بلند توی ذهن مان مرور کنیم.
من هنوز که هنوزه کوچکتر از آن هستم که خودم را پیش بلند قامت های که در این سرزمین به قلم و فکر حرمت داده اند ، روزنامه نگار بدانم.

سالها قبل به محمد قوچانی گفتم شما الگویت مسعود بهنود و شمس الواعظین بودند شدی این! من که الگویم محمد قوچانی است معلوم نیست چه شوم!

گاهی وقت ها دست خودت هم نیست . زندگی ، تو را انتخاب می کند و این بار این زندگی بود که روزنامه را پاره تن من ساخت.