زندگی دردآلود چهار خانواده شیرازی که سیل خانه شان را برد/ فراموش‌شدگان

 حدود سه ماه از میهمانی سرزده سیل در نوروز می‌گذرد اما هنوز هم ردپای بی‌رحم این مهمان نوروزی  روی زندگی برخی سیل‌زدگان جا خوش کرده است.

چهار خانواده سیل‌زده که هر کدام در گوشه‌ای از شهر تازیانه سیل بر سر خانه و زندگی‌شان فرود آمده روزهای پس از سیل  را مهمان موقت کانکس‌های باغ جنت شیراز بودند، به امید روزی که قول‌های مسئولین محقق شود و به خانه خود برگردند اما این روزها خیلی از قول‌ها هنوز برزمین مانده و در حالی که خانه آنها هنوز قابل سکونت نشده، دوهفته است که غذای آن‌ها قطع شده و اجازه و امکانات پخت و پز هم ندارند.

خسارتی که جبران نشد

ظهر اولین یکشنبه تابستانی پای درددل این خانواده‌ها نشستیم در حالی که آب آن‌ها قطع شده بود تا به اجبار این مکان را ترک کنند و خیلی از این رفتارها گلایه‌مند بودند.

آقای «ش» که صاحب اولین خانه‌ایست که در دروازه قرآن قربانی سیل شده و دیوار خانه‌اش با هجوم سیلاب فروریخته و غوطه‌ور شدن جسد یکی از قربانیان سیل همسر و دخترش را به بیمارستان کشانده بود، توضیح می‌داد: در همان ساعات اولیه همسر و دخترم را از سیلاب بیرون آوردم و بچه‌های آتش‌نشانی جسد را از خانه ما بردند و همسرم را به بیمارستان منتقل کردند. دخترم بخاطر اتفاقات آن روز و وضعیت زندگی‌مان پس از سیل دچار افسردگی شده است.

وی با اشاره به اینکه ما چند روز اول مهمان یک خانواده خونگرم خوزستانی بودیم از ابتدای رمضان هم به کانکس‌های باغ جنت آمدیم، ادامه می‌دهد: تعمیر خانه من هزینه زیادی لازم دارد به خاطر فروریختن دیوار کابل و کنتور و خیلی از وسایل سرقت شده و پرونده سرقت هم تشکیل دادیم. خیلی از وسایلمان هم آسیب دیده بود که همان موقع صورتجلسه شد و با ماشین شهرداری به دره کنار دروازه قرآن ریختند و قول دادند همه این خسارت‌ها جبران می‌شود اما هنوز وسایل اساسی برای زندگی به ما برنگشته است.

مسوولان آمار مبالغه‌آمیز ندهند

این فرد خسارت‌دیده از سیل ضمن ابراز نارضایتی از اعلام اخبار ناقص از خدمات‌رسانی به سیل‌زدگان ابراز داشت: برخی مسئولین اصرار دارند در جلسات و اخبار اعلام کنند پرونده سیل بسته شد اما ما آدم زنده هستیم. این صورت مسئله به راحتی قابل پاک کردن نیست. انتظار داریم حداقل آمار مبالغه‌آمیز ندهند تا آدم بتواند از بستگانش یا خیرین تقاضای کمک کند و زودتر از این وضعیت خارج شود.

وی با اشاره به اینکه از هزار پک لوازم خانگی که در اخبار اعلام کردند تنها یک سرویس ملامین و چند قابلمه و دو پتو به ما رسیده که حاضریم رسید آن هم منتشر کنیم، گفت: پس بقیه اقلام کجاست؟ همه فکر می‌کنند چقدر لوازم خانگی به ما دادند. یک نفر پیدا نمی شود یک لیست شفاف بدهد دقیقا چه اقلامی و چه تعداد به فارس دادند و چگونه توزیع شده است که به ما می‌گویند شامل شما نمی‌شود. ال سی دی خانه ما ۵۰ بود که با خاک و آب و گل یکی شد. آن را از ما گرفتند و با یک ال سی دی ۳۰ تعویض کردند. یخچال مان هم تعمیری است. فاکتور بدون و نام و تاریخ از ما خواستند یک میلیون فاکتور تعمیر آبمیوه گیری و چرخ گوشت و یخچال دادم اما فقط ۵۰۰ هزار تومان به ما پول دادند.

پدر خانواده که در این شرایط مستاصل شده بود با ناراحتی ادامه داد: از وسایل خانه که بگذریم به ما قول دادند کمک کنند تا خانه‌هایمان قابل سکونت شود. با وضعیت اقتصادی این روزها ما توان تعمیر و ساخت نداریم. تا کنون از همه قول‌ها و حرف‌های قشنگ فقط پنج میلیون وام بلاعوض برای ما واریز شده با این پول حتی وسایل آشپزخانه هم نمی‌شود خرید چه برسدبه بازسازی خانه! حتی مجوز ساخت هم هنوز تکلیفش مشخص نیست چطور می‌خواهند که همین اسکان موقت هم ترک کنیم؟

حرف‌هایی در حد شعار

وی با اشاره به اینکه روزهای اول تک تک مسئولین ارگان‌های مختلف به خانه ما سرزدند، همه چیز صورتجلسه شده و قول‌های زیادی دادند اما خیلی از قول‌ها برزمین مانده است، گفت: روزهای اول خوب به ما می‌رسیدند اما اکنون دو هفته است که در همین کانکس‌ها هم مثل غاصب‌ها با ما رفتار می‌کنند تا بیرون‌مان کنند ما برای خودمان خانه و زندگی داشتیم، این رفتار درستی نیست.

همسر او از نداشتن گاز و امکانات آشپزی در کانکس‌ها گفت و افزود: چون آشپزی در کانکس‌ها خطر دارد تا دوهفته پیش به ما غذا می‌دادند. اما در این دوهفته با آش و حلوا و نان و ماست بچه‌ها را سیر کردیم. توان مالی نداریم هر روز از رستوران غذا بخریم. هلال احمر هم گفته بود تا چند ماه سبد غذایی برای ما می‌فرستند اما از فروردین تا کنون فقط یک بار به ما سبد غذایی دادند. کاش مسئولین شهر و استان قبل از اعلام اخبار درباره سیل سری به باغ جنت می‌زدند. ما را از اینجا بیرون کنند راهی نداریم جز اینکه جلو فرمانداری یا استانداری چادر بزنیم.

قول‌های برزمین مانده فراموش نشود

آقای «ز»که با دو پسر بچه و همسرش از اولین روزهای پس از سیل در کانکس‌های باغ جنت ساکن شده، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس می‌گوید: ما دو روز بعد از سیل  از مسافرت بازگشته و دیدیم خانه‌ای که تمام سرمایه‌مان را صرف ساخت آن در کوشک میدان کرده بودیم، غرق در آب شده است.

وی با اشاره به اینکه متاسفانه مامورین شهرداری برای اینکه سیلاب به محله آسیب نزند آب را به سمت زمین‌های اطراف خانه ما هدایت کرده و خانه کاملا زیر آب رفته و فرونشست کرده است، عنوان می‌کند: وقتی از سفر برگشتیم سریعا به شهرداری خبر دادیم که خانه ما آسیب دیده و همه چیز ثبت شده است. از ستاد بحران و فرمانداری و شهرداری هیات‌های ۲۰ نفره می‌آمدند و فیلم می‌گرفتند از وضعیت خانه خراب شدن ما، اما الان کاملا از یاد رفتیم و می‌خواهند از همین جا هم بیرون مان کنند.

از پس وام بر نمی‌آیم

این شهروند شیرازی با اشاره به اینکه نیروهای شهرداری به ما گفتند خانه ایمن نیست هر لحظه امکان فرونشست بیشتر وجود دارد و ما نباید در خانه بمانیم، ادامه می‌دهد: نامه دادند که اینجا ساکن بشویم. وسایل خانه ما دو روز در آب مانده بود و وسایل برقی و چوبی زیادی را دور ریختیم که تا چندسال آینده هم نمی‌توانم دوباره آن‌ها را بخرم.

به گفته وی هنوز به‌خاطر ساخت خانه ۲۰ میلیون بدهی دارم و بخش زیادی از حقوقم را قسط می‌دهم. توان مالی تعمیرات ندارم. مسئولین گفتند اگر اعتبار برسد ۱۵ میلیون تومان وام می‌دهند در حالی که هزینه تعمیر را ۹۰میلیون تومان و هزینه تخریب وساخت مجدد را ۲۵۰ میلیون تومان به قیمت امروز مصالح برآورد کرده‌اند. حتی اگر ۹۰ میلیون تومان هم وام بدهند، من نه ضامن دارم نه توان بازپرداخت.

شکایت نکردیم تا وضعمان از این بدتر نشود!

این شهروند ادامه می‌دهد: واقعا نمی‌دانم چه باید بکنم؟ همین الان هم که بودجه ساخت و مرمت برسد حداقل هشت ماه تا یکسال ساخت خانه‌های ما طول می‌کشد. ما این مدت کجا ساکن بشویم؟ مگر نه اینکه مسئولین کشوری می‌گفتند حتی هزینه اجاره خانه سیل‌زدگان را می‌دهیم چطور شده که همین کانکس هم می‌خواهند از ما بگیرند؟ ما این مدت خیلی سختی کشیدیم خانه‌ای که با هزار امید ساخته بودیم با اشتباه مسئولین زیر آب رفت حالا می‌گویند اینجا فضای سبز بوده است. پس چطور مجوز ساخت خانه دادند؟

وی می‌گوید: ما از مسببین سیل شکایت نکردیم که وضع ما از این بدتر نشود و برای اسکان موقت و مجوز تعمیر و بقیه کارهای اداری با ما لج نکنند اما این رسمش نیست که با قطع آب و غذا مارا به ترک این محل مجبور کنند. این چندماه مرتب بین استانداری و فرمانداری و شهرداری در رفت و آمد بودیم هنوز هم ابتدای کار هستیم و تکلیفمان مشخص نیست.

استفاده از آب فضای سبز به جای آب شرب

همسر آقای «ز» هم ابراز داشت: ما شرایط سختی داریم و از آبی که برای فضای سبز استفاده می‌شود برای شرب استفاده می‌کنیم. بچه‌ها خیلی اینجا اذیت می‌شوند. خیلی از وسایل شان در سیل نابود شد. اعلام شد هزار پک لوازم تحریر به دانش‌آموزان سیل‌زده دادند به خدا قسم می‌خورم فقط دو دفتر دوتا مداد و یک جعبه مداد رنگی و پاستیل به بچه من دادند نه کیفی بود نه سایر وسایل دو دفتر کفاف همین دوماه هم نمی‌دهد همه وسایل مدرسه‌اش از بین رفته است. ما چند روز اول فقط چند پتوی سربازی داشتیم مدتی بعد یک فرش پاره از یک خیر گرفتیم چون کانکس سرد بود. هنوز هم فرش نداریم دوتا موکت طرح فرش به ما دادند.

کسی نمی‌داند ما کجا زندگی می‌کنیم

آقا و خانم «د» که زوج سالخورده‌ای بودند با قرض و بدهی از فروردین تا کنون ۶۰ میلیون تومان خرج تعمیر منزلشان در هفت تن کردند اما هنوز برای قابل سکونت شدن خانه ۲۰میلیون کم دارند. آقای دال می‌گوید: ما خانواده‌های آبرومندی بودیم. هنوز همکلاسی‌های دختر من نمی‌دانند ما کجا زندگی می‌کنیم. همه تلاشم را برای بازسازی کردم اما کار به نتیجه نرسیده است. روزهای اول گروه‌های مردمی به ما قول کمک دادند تا زودتر خانه را تعمیر کنیم اما همان ابتدای کار ما را تنها گذاشتند. ما علاقمند نیستیم اینجا بمانیم هرچه زود خانه هایمان درست شود، برمی‌گردیم. الان از روی ناچاری مجبور شدیم اینجا بمانیم.

براساس این گزارش  بنا به جلسه‌ای که این خانواده‌ها با فرمانداری شیراز داشتند، فرمانداری اطمینان خاطر داده که کسی حق انتقال آن‌ها را بدون اعلام و اطلاع فرمانداری ندارد و فعلا مشکل اسکان موقت حل شده است. با نامه‌فرمانداری از هلال‌احمر هم بسته غذایی یک ماهه دریافت کردند و آب کانکس‌ها هم وصل شده است.  اما برای حل مشکلات اصلی این خانواده‌ها و برگشت به خانه‌هایشان نیاز به همکاری همه متولیان امر است مخصوصا کسانی که روزهای اول قول‌های زیادی دادند اما الان حتی جواب تلفن هم نمی‌دهند. حتی اگر توان دستگاه‌های دولتی پاسخگو نیست سیل مهربانی مردم فارس که در کشور زبانزد است و شیرازی‌ها علاوه بر کمک به سیل‌زدگان شیراز برای کمک به استان‌های دیگر هم خوش درخشیدند. اگر مشکلات این خانواده‌ها نادیده گرفته نشود، می‌توان با مدد مسوولان و تعامل با خیرین سامان دادن به وضعیت این چهار خانواده را سرعت داد.” نجمه اشرفی_خبرگزاری فارس”