” سیب زمینی ” خوشمزه مَرغ‌دشت فارس در راه بازار

برداشت سیب زمینی از اراضی شهرستان مرودشت آغاز شد.

به گزارش اول فارس، منصور امیریان مدیر جهاد کشاورزی شهرستان مرودشت گفت: در سال زراعی جاری ۱۷۰ هکتار از اراضی شهرستان به کشت سیب زمینی اختصاص یافته است که نسبت به پارسال افزایش ۲ برابری داشته است.
او با بیان اینکه ارقام کشت شده شامل جیلی، کلمبا و سیلوانیا است، افزود: سیب زمینی در شهرستان، در آبان ماه کشت شده و در نیمه خرداد ماه برداشت آن آغاز شده است.
امیریان تصریح کرد: میانگین تولید ۴۰ تن در هکتار است و پیش بینی می‌شود شش هزار و ۸۰۰ تن سیب زمینی، برداشت و روانه بازار شود.

به گزارش اول فارس ، مَرودَشت شهری در شمال استان فارس و مرکز شهرستان مرودشت است. این شهر در ۴۰ کیلومتری شمال کلانشهر شیراز واقع شده و آب و هوای آن کوهستانی و معتدل است.مرودشت هم‌اکنون دومین شهر پرجمعیت و چهارمین شهر وسیع استان فارس می‌باشد و با سرعت بالایی در حال گسترش است.

بیشتر مردم مرودشت به زبان فارسی گفتگو می‌کنند. مرودشت از شهرستانهای شمالی استان فارس، با ارتفاع ۱۶۲۰ متر بالاتر از سطح دریا و مساحت ۴۶۴۹ کیلومتر مربع است. وجود ابنیه تاریخی از جمله تخت جمشید و نقش رستم در این شهر به ان موقعیتی ممتاز بخشیده‌است.

نام این شهرستان که سابقا” مَرغ‌دشت (به معنای دشت خرم) بوده است احتمالاً برگرفته از دشت‌ها و مرغزارهای سرسبز آن بوده‌است. همین‌طور که نخستین بار ابن بلخی در فارس نامه، ‹‹ مرو ›› را به عنوان یکی از محلات شهر باستانی استخر می‌نامد که با گذر زمان جای آن را بوستان تخت جمشید گرفته‌است. مرو در لغت به معنی چمن است که در اصل به صورت مرغ و مرگ بوده و مرغزار صورت بسیار متداول آن است. در قدیم علفزارها را مرغزار می‌گفتند و به نظر می‌رسد که مرودشت نیز مانند ارژن در آن زمان، جایی پوشیده از مرتع و چمن بوده‌است. کاوش‌های علمی و گمانه زنی‌هایی که در تپه‌های مختلف جلگه مرودشت انجام گرفته، نشان می‌دهد که هزاران سال پیش از آنکه داریوش کبیر، تپه سنگی را بر دامان کوه مهر (رحمت)، برای ساخت کاخ‌های بزرگ خود برگزیند، اقوام متمدنی در دشت وسیع آن، می‌زیسته‌اند. آثار بر جای مانده از قبیل ظروف سفالی منقوش یا ساده، و اسباب و وسایل زندگی آن دوره، همه و همه گویای این نکته‌اند. ویرانه‌های استخر و کاخ‌های تخت جمشید، بخشی از تاریخ این شهر را به نمایش می‌گذارند.

تاریخچه شکل‌گیری شهر مرودشت
همزمان با آغاز به کار ساخت کارخانه قند در سال ۱۳۱۲، نطفه آغازین شهر امروزی مرودشت بسته شد و صدای سوت بازگشایی کارخانه قند در سال ۱۳۱۴ بسان گریه نوزاد در بدو تولد، تولد شهر مرودشت را نوید داد. تا سال ۱۳۲۹ تنها کارکنان کارخانه قند در منازل سازمانی و تعدادی از فروشندگان تجهیزات موردنیاز کشاورزی سکونت داشتند که خیابان منتهی به روستای امیرآباد در فاصله ۵/۱کیلومتری غرب کارخانه ساخته شد و به خیابان امیرآباد شهرت یافت. شهرداری خودگردان در سال ۱۳۳۲ توسط انجمن شهر تأسیس و با رشد سریع چند خیابان کوچک اطراف، شهرداری رسمی در سال ۱۳۵۲ با هدف رسیدگی به وضعیت تخت جمشید تا پل خان جهت برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی به وجود و بخشدار وقت زرقان به عنوان نخستین شهردار رسمی مرودشت شروع بکار نمود.

هجوم کشاورزان مهاجر و همچنین سکونت سریع عشایر در آن سال‌ها، رشد مرودشت را سرعتی صد چندان بخشید و در چشم برهم زدنی وسعت گرفت. ساخت سد درودزن در فاصله ۴۵ کیلومتری جنوب غرب و کارخانه پتروشیمی در فاصله ۵ کیلومتری جنوب غرب کارخانه (مرودشت) و همچنین آثار میراث جهانی تخت جمشید، همه و همه باعث شد تا بسیاری از مردم که از نبود امکانات رفاهی آن زمان دررنج بودند، در این شهر نوپا منزل گزینند. وسعت قابل توجه و پتانسیل‌های بالقوه و بالفعل ویژه منطقه، باعث شد تا در سال ۱۳۵۷ و هم‌زمان با پیروزی انقلاب اسلامی، شهر مرودشت به عنوان شهرستان مستقل جای خود را در تقسیمات کشوری تثبیت نماید.