شیخ عبدالعزیز قاضی زاده امام جمعه اوز درگذشت+بیوگرافی

حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده امام جمعه شهر اوز دار فانی را وداع گفت.

به گزارش اول فارس، مرحوم حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده سال ۱۳۲۵ در شهر اوز متولد شد. وی که از پیشگامان وحدت بین اهل سنت و شیعه در جنوب استان فارس به شمار می‌رود از سال ۱۳۸۲ امامت جمعه اهل سنت شهر اوز را عهده دار بوده است.
امام جمعه فقید شهر اوز پس از ۲ سال تحمل بیماری سرطان ظهر امروز بیست و ششم خرداد در سن ۷۷ سالگی بر اثر ایست قلبی در بیمارستان گراش دار فانی را وداع گفت.

پسین اوز شرح زندگی این عالم دینی اهل سنت را چنین نوشته است:

شهر اوز که شهره ی علم و فرهنگ و دیانت است، از دیرباز بزرگان زیادی را در خود پرورش داده و بدین سبب، مقصود بسیاری از جویندگان علم و معرفت بوده است. شیخ عبدالعزیز قاضی زاده حفظه الله یکی از آن چهره های بنام این دیار است، که عمر مبارک خود را صرف ترویج فرهنگ اسلامی و ساماندهی امور دینی و اجتماعی مردم نموده است.
مرحوم حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده در سال ۱۳۲۵ در شهر اوز چشم به جهان گشود. خانواده متدین حاج ملا عبدالقادر، کودک خود را عبدالعزیز نامید تا مایه عزت خود و اطرافیان خود گردد. رشد و نشأت ایشان تحت نظر پدر گرامی و استاد فرزانه حاج شیخ محمد فقیهی مفتی، شخصیتی مسئولیت پذیر و تلاشگر از ایشان ساخت. فراگیری دروس مقدماتی علوم دینی در مکتب خانه و اتمام دوران شش ساله ابتدایی در شهر اوز، پایان دوران تحصیل ایشان در زادگاه شان بود؛ چرا که برای کسب علم و بهره بردن از بزرگان آن دوران منطقه، می بایست عزم سفر کند.
ایشان که اینک نوجوانی ۱۴ ساله است و در کنار اتمام تحصیلات ابتدایی مهارت بنایی را نیز آموخته؛ در سال۱۳۳۹ عازم بندرلنگه می شود. وجود مدرسه علوم دینی سلطان العلماء و حضور عالم جلیل القدر شیخ محمد علی خالدی حفظه الله در آن شهر، علت این سفر است. کم نیستند کسانی که برای استفاده از محضر این عالم بزرگوار به شهر بندرلنگه عزیمت کرده‌اند. دوران تحصیل ایشان در بندر لنگه تا سال ۱۳۴۶ ادامه می یابد. هفت سالی، که نقش مهمی در رشد شخصیت ایشان داشته و تلاشگری و صبوری را در کنار مفاهیم دینی، در وجود ایشان تقویت ساخته است.
اینجا پایان تحصیلات شیخ در کشور است، اما اهداف ایشان بسی بلندتر و بالاتر از آن است که به اینجا ختم گردد. انگیزه و تکاپوی این جوان ۲۱ ساله، پس از سه سال اقامت در دیار پدری به ثمر می نشیند و ایشان برای تکمیل آموخته هایش عازم راس الخیمه می شود. سال ۱۳۴۹ مصادف است با ورود ایشان به معهد علمی آن شهر. تحصیل ایشان در راس الخیمه سه سال ادامه می یابد و در سال ۱۳۵۲ و به قصد ورود به دانشگاه اسلامی مدینه منوره، راس الخیمه را ترک و عازم شهر پیامبر علیه الصلاه و السلام می گردند.
برای طلاب علوم دینی، اینجا قله است و چه توفیقی بالاتر از همجواری با پیامبر اکرم علیه الصلاه و السلام و بهره گیری از اساتید بنام آن شهر. علاقه ی وافر شیخ به فقه و احکام اسلامی، باعث می شود تا ایشان ۱۲ سال دیگر را در این رشته به تحصیل خود ادامه داده؛ مدرک فوق لیسانس را از دانشگاه اسلامی مدینه منوره اخذ نموده و سپس راهی دیار خود گردند.
در طول این مدت ۲۲ سال تحصیلات آکادمیک، هرگاه شیخ امکان بازگشت به شهر خود را داشتند، حتما این فرصت را غنیمت شمرده و کلاسهایی را برای بزرگسالان شهر برپا می نمودند؛ تا از همان ابتدا وظیفه خود را به عنوان یک دعوت گر انجام داده باشند.

مرحوم حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده که در سال ۱۳۵۲ وارد دانشگاه اسلامی مدینه منوره شده بود، برای اتمام دوره فوق لیسانس، تا سال ۱۳۶۳ به تحصیلات خود ادامه داده و این، پایان تحصیلات آکادمیک ایشان می باشد. شیخ سه سال پس از ورود به مدینه منوره در سن سی سالگی ازدواج کرده که حاصل آن چهار فرزند می باشد.
سال ۱۳۶۳ به پایان رسیده و شیخ که اینک به کشور خود بازگشته است، به مدت ۷ سال به بندر خمیر سفر کرده و در مدرسه ی صدر الاسلام آن شهر، به عنوان مدرس، مشغول به تدریس می شود.
در سال ۱۳۷۰ شیخ به شهر خود بازگشته و در کنار استاد فرزانه حاج شیخ محمد فقیهی، امور دینی مردم را ساماندهی کرده؛ نقش معاون و همکار امام‌جمعه و مفتی شهر را به خوبی انجام می دهد و سپس از همان سال ایراد خطبه های جمعه را نیز متقبل می گردد.
شیخ سالها مدرس مدارس علوم دینی شهر اوز بوده و همچنین بین سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۹ مدیریت مدرسه عالی علوم دینی احمدیه را نیز بر عهده داشته است. از سال ۱۳۸۲ و با وفات عالم بزرگوار حاج شیخ محمد فقیهی، مسئولیت امامت جمعه به ایشان واگذار می گردد؛ که با لطف خداوند متعال، پس از گذشت ۱۸ سال کماکان این مسئولیت مهم را با تمام وجود بر دوش خود حمل می کنند.
حضور شیخ در فعالیت های فرهنگی و اجتماعی شهر نیز بسیار پررنگ بوده و ایشان به عنوان هیئت امنا در تعدادی از مراکز علمی و فرهنگی نیز حضور داشته و دارند.
جایگاه علمی و شخصیت کم نظیر ایشان باعث شد تا ایشان در زمره ی دیگر علمای بزرگ منطقه، عضو هیئت فتوای اهل سنت و جماعت جنوب قرار گیرد.
ایشان بارها به عنوان روحانی کاروان حج، عازم سرزمین وحی شده اند. شیخ به مانند سلف خود، نقش مهمی را در وحدت و همگرایی منطقه عهده‌دار بوده‌اند و به عنوان یکی از سردمداران این عرصه، نقش خود را به بهترین شکل ممکن ایفا نموده اند. همین امر باعث شد تا به دعوت مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و در این زمینه، سفرهایی را به اندونزی، لبنان، سوریه و تانزانیا داشته باشند؛ تا نقش پررنگ تری را در عرصه ی وحدت فرامنطقه‌ای عهده‌دار گردند.

اوَز شهری در جنوب استان فارس و مرکز شهرستان اوز است. اوز در ۳۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شیراز در دشتی میان دو رشته کوه از دنبالهٔ کوه‌های زاگرس جنوبی واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا ۹۸۶ متر است. دین مردم شهرستان اوز اسلام از مذهب اهل‌سنت ، شافعی است .شهر اوز از شرق به گراش و لار، از شمال به بنارویه و جویم و از غرب به خنج محدود می‌شود.

زمان شکل‌گیری اوز به دقت مشخص نیست اما شواهدی وجود دارند که بر اساس آن‌ها می‌توان قدمت اوز را تا دوره ساسانی به عقب برد. از جمله این شواهد وجود بناهای تاریخی در راه اوز به شهر کوره است.قدمت اوز را تا دوره ساسانی به عقب برد.

از جمله این شواهد وجود بناهای تاریخی در راه اوز به شهر کوره است. گِرد گرُپ، باستان‌شناس آلمانی در سفر خود به منطقه خبر از وجود تپه‌ای با آثار دیوار سوخته می‌دهد و به مشاهده تکه سفال‌های سیاه مربوط به دوران ساسانی در نزدیکی قلعه‌تنگ شهر کوره و روستای کهنه اشاره می‌کند. گرُپ در گزارش خود به کوره و نواحی اطراف آن به عنوان محدوده حاصلخیزی که در دوران پیش از اسلام بسیار آباد و مسکونی بوده اشاره دارد.

علاوه بر آن وجود بنای قلعه پرویز (که در گویش محلی پَروِدَ تلفظ می‌شود) در اطراف اوز که به لحاظ معماری به دژهای دوران ساسانی شباهت دارد، این نظریه که منطقه اوز پیش از اسلام وجود داشته را تقویت می‌کند.

قدیمی‌ترین بنای شناخته شده در اوز با تاریخ مکتوب به گفته حمیرا کمال، پژوهشگر معماری و باستان‌شناسی اوز، آب‌انباری است که در اوز به آن برکه سَلَفی می‌گویند. تاریخ ساخت آب‌انبار ۸۹۱ هجری قمری (برابر با حدود ۱۴۸۶ میلادی) است یعنی اواخر دوره تیموریان.

تاریخ جدید اوز بر اساس اسناد موجود با زوال حکومت صفوی و حمله افغان‌ها آغاز می‌شود. در این دوره ساکنین مناطق مختلف منطقه فارس و جنوب ایران به اوز مهاجرت می‌کنند. مهم‌ترین عامل این مهاجرت‌ها ناامنی و ناآرامی‌های ناشی از حمله افغان‌ها به ایران است. افغان‌ها حتی تا نزدیکی لار در نزدیکی اوز پیشروی می‌کنند.

اوز در دوران زندیه و قاجاریه به وسیلهٔ حکمرانانی که از آن‌ها به عنوان کلانتر و کدخدا یاد می‌شود اداره می‌شده‌است. این حکمرانان از سوی والی فارس منصوب می‌شدند. تاریخ این دوره اما پرتلاطم و کشمکش بوده‌است. جنگ قدرت میان حاکمان اوز که گاه ابعاد منطقه‌ای پیدا می‌کرده و پای حاکمان بستک و جهانگیریه را به میان می‌کشیده‌است، سبب می‌شود تا گروهی از مردم اوز که شمارشان را تا ۱۰۰ خانوار برآورد کرده‌اند، به دلیل ناامنی از اوز به مناطق گرمسیر مانند بستک و بندرلنگه و بندرعباس مهاجرت کنند.

در روز چهارشنبه دهم مهر ماه ۱۳۹۸ بخش اوز پس از هفتاد سال به شهرستان اوز ارتقا یافت.