عبور از اصلاحات خطر برای ایران؛ اصلاحات یک اجبار تاریخی است
جعفر گلابی با نقد رویکردهای براندازانه و خیالی، «اصلاحات» را نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی تاریخی برای جلوگیری از اضمحلال، تجزیه و دخالت بیگانگان میداند. وی ضمن بازخوانی هشدارهای سید محمد خاتمی، تأکید میکند که حفظ ایران اولویتی حیاتی است که تنها از طریق اصلاح ساختارها و تکیه بر اراده مردم میسر میشود.
جعفر گلابی – روزنامهنگار:
در برابر کوهی از مشکلات و بحرانها که اداره کشور با روشها و اهداف متعصبانه ایجاد کرده و بعضا رو به تزایدند همواره این سوال وجود دارد که چه باید کرد؟ صاحبنظران دلسوز و غیروابسته و دانا پاسخهای متعددی برای این سوال دارند و همواره در یافتن جوابهای عملی و علمی کوشش میکنند ولی هستند کسانی که چوب جادوی تغییرات یک شبه را در دست گرفته با پاسخی بیبنیان خیال زیر و رو کردن را در سر میپرورانند. آنها خوب میدانند که خیالشان شانه به شانه نابودی میزند ولی برای فرار از نتیجه منطقی اضمحلال دوری از خشونت را تجویز میفرمایند، گویی در صورت برهم خوردن نظم کسی به نسخه پیچی قلم به دستان گوش میدهد. این اصل مسلم که اگر قدرت دولت مرکزی هر کشوری به عدم کنترل سراسری بینجامد، نیروهای گریز از مرکز در ابعادی وحشتناک فعال میشوند، چیزی نیست که کسی بتواند با اطاله کلام و کلیگویی از آن درگذرد، اضافه کنید بیگانگان قدرتمندی که در اطراف به کمین نشسته در انتظار لحظهای پلک بر پلک نهادن جامعه ما هستند. آری میتوان از روی درهای از حادثههای محتوم پرید و آن سوی دره را که احیانا سرسبز و خرم است، نشان داد. میتوان از اوج امنیت و آزادی و عدالت و تسلط مردم بر سرنوشت خود سخن گفت ولی چگونگیاش را به عوالم غیب سپرد. چگونه میتوان به مجلس موسسان رسید؟ کدام حکومت خودش را داوطلبانه در معرض بودن یا رفتن قرار میدهد و امنیت این تغییر بزرگ را برقرار میکند؟
فرض کنیم جمهوری اسلامی در یک اقدام بیسابقه تاریخی خودش را به رفراندوم بگذارد در این صورت اتفاقا هر انسان عاقل و آزادهای باید چنین نظامی را که درجه مردمسالاری را تا این حد بالا میبرد، حفظ کند. اگر عصبانیتها و تعجیلها و منفعتها و خیالها بگذارد با همه عیبها و نقصها و فسادهای موجود واقعا ما هیچ راه معقول زمینی جز اصلاحات نداریم و حتی اگر روزی توان ساختار کوبی داشتیم باید به تجربیات عظیم تاریخی خود رجوع کرده و باز هم اصلاحات را انتخاب کنیم. اصلاحات یک گزینه در میان انواع گزینههای مطلوب و شدنی نیست، اصلاحات یک اجبار تاریخی است که همه حزبها و گروهها و خصوصا حاکمیت ناچار به آنند. سخنان اخیر سید محمد خاتمی با وجود اهمیت و عمق و راهگشایی متاسفانه آنچنان که باید مورد توجه گسترده قرار نگرفت.
به نظر میرسد انواع مشکلات و انعطافناپذیریهای موجود که سطح نارضایتیها را تا عصبانیت پیش برده است از طرفی و ضدیت اصولی مخالفان ایران در یک جنگ روانی عظیم سخنان دلسوزان و دانایان متعهد را به کنج بیاعتنایی میکشد. هرچه منطق و نفوذ و خیراندیشی و دانش و آیندهنگری افراد بیشتر باشد دشمنان ایران غضب بیشتری به او روا میدارند و نمیخواهند راه عبور کمهزینه و درست کشور از معضلات کنونی شناخته شود. با این معیار شخصیتی بزرگ و تاثیرگذار که بهواسطه سوابق و دانش و تعهد و تاثیر خود در صدر سرمایههای کشور قرار دارد بیشتر مورد سانسور قرار میگیرد.
صدا و سیما هم در اوج کاهلی و موقع نشناسی در سانسور نسخههای شفابخش کشور همچنان بر خسارتسازی خود اصرار دارد. با وجود کثرت مشکلات و تلاش شبانهروزی شبکههای بیگانه و عبور نامسوولانه برخی سیاسیون از اصلاحات که مورد استقبال براندازان و تجزیهطلبان و استبدادخواهان قرار گرفت و همگی در یک نقطه یعنی نا امید کردن مردم نسبت به عبور کمهزینه از نابسامانیها اشتراک دارند، جناب آقای خاتمی همچنان بر اصلاحات تاکید میکند و راه نجات کشور از تجزیه و دخالت بیگانگان در امور داخلی را در رفع نقایص و رفع بحرانها میدانند.
او به صراحت میگوید: اگر این نظام با همه کاستیها و عیبهایش کنار برود، سرنوشت ایران به مراتب تلختر از این خواهد شد که هست. تجزیهطلبی، دخالت خارجی، نفوذها و… ایران را ازبین خواهد برد و تنها راه اصلاح اساسی، کاری کمهزینهتر و با فایدهتر از هر راهکار دیگر است.» شاید برخی تصور کنند که اسب نارضایتی ها آماده است تا کسی سوارش شود و به تاخت براند! اما اگر چنین اسب چموشی آماده سواری دادن باشد و همه جا را لگدکوب خود نکند حریصان سوار شدن بر آن بسیارند و ازجمله قدرتها و رسانههای جهانی اسبسواران مطیع بسیار دارند و نوبت به اغیار نخواهند داد.
اکنون اساسیترین و مهمترین و حیاتیترین اولویت حفظ ایران است و بر دموکراسی و ارزشها و آرمانهای دیگر رجحان دارد. ایران باید باشد و بماند تا مردمسالاری امکان ظهور و استیلا داشته باشد و البته بهترین راه حفظ ایران هم محوریت دادن به اراده مردم است.منبع:روزنامه اعتماد
