به گزارش اول فارس، این اندیشمند دینی و نویسنده که به دلیل ابتلا به کرونا چندی پیش مجددا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شده بود، امشب (یکشنبه، ۳۱ مردادماه) درگذشت.
خانواده محمدرضا حکیمی در بیانیه‌ای اعلام کردند:
“انا لله و انا الیه راجعون
یا ایتها النفس المطمئنه! ارجعی الی ربک راضیه مرضیه، فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی.
مرزبان توحید و فیلسوف عدالت، حامی محرومان و مستضعفان، استاد علامه محمّدرضا حکیمی، به ملکوت اعلی پیوست. فرزانه‌ای که علوی زیست و پس از عمری پُربرکت و تألیف بیش از یکصد کتاب و مقاله در مرزبانی از ارزش‌های توحیدی و انسانی به لقاءالله شتافت.
این ضایعه جان‌گداز را به حضور نورانی حضرت ولی عصر (عج) و دلسوختگان عدالت و انسانیت در سراسر گیتی تسلیت می‌گوییم. روح بلندش با سیّد آزادگان جهان، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام محشور باد.”
همچنین صفحه‌ای که به نام محمدرضا حکیمی است نوشته است:
“انا لله و انا الیه راجعون
روحِ بلند علامه محمدرضا حکیمی به ملکوت اعلی پیوست.
او که می‌خواست افق باشد، تا سیراب‌کننده کویر تشنه نگاه‌ها گردد، و افسونگر امید ناامیدان شود.”
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاه»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاه)» و … اشاره کرد.
نظرات