چاپ کد خبر: 294
10 مهر 1397
بر سر تربت ما چون گذری همت خواه

غزل حافظ: تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

غزل شماره ۲۰۵ حافظ در زمانی که شاه شجاع حکومت شیراز را به برادرش شاه محمود سپرده و خود به ابرکوه رفته سروده شده است. حافظ خود را بنده و غلام پیر مغان می‌داند. پیر مغان یا پیشوای زردشتیان کسی بوده که می می‌فروخته است و حافظ با اعلام بندگی، خود را شراب‌خوار معرفی می‌کند و این سخن را برای مقابله با زاهدان ریاکار می‌گوید.

فال حافظ - تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
اول فارس | avalfars : سرویس فرهنگ و هنر
تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود
حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است
بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود
بر سر تربت ما چون گذری همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
برو ای زاهد خودبین که ز چشم من و تو
راز این پرده نهان است و نهان خواهد بود
ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز
تا دگر خون که از دیده روان خواهد بود
چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر به لحد
تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود
بخت حافظ گر از این گونه مدد خواهد کرد
زلف معشوقه به دست دگران خواهد بود
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

هیچ کس نمی‌داند که فردا چه اتفاقی خواهد افتاد اما می‌تواند با عقل و درایت فردای خویش را همان‌گونه که دوست دارد بسازد. صبر، استقامت و امید لازمه هر کاری است تا بتوان با آن‌ها به وصال یار رسید. پس صبر کن و به آینده روشن امیدوار باش.

نظرات خود را برای ما ارسال کنید

آخرین اخبار