غول‌های عظیم‌الجثه‌ آمریکا چگونه نابود شدند ؟

پیش از پایان آخرین عصر یخبندان، غول‌های قدرتنمد و عظیم‌الجثه‌ای در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند که به‌یکباره ناپدید و منقرض شدند. نظریه‌های متعددی برای حذف یکباره این غول‌های عظیم‌الجثه میان دانشمندان وجود دارد ولی هنوز هیچ‌کدام از محققان به نتیجه مشترکی درخصوص انقراض این موجودات عظیم‌الجثه و قدرتمند نرسیده‌اند.

به گزارش اول فارس، تا پایان عصر یخبندان موجودات عظیم‌الجثه‌ای مثل ماموت‌ها و تنبل‌های غول‌پیکر در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند که به یکباره ناپدید شدند. دانشمندان هنوز متحیر این انقراض یکباره هستند و پاسخ روشنی برای پرسش‌های خود پیدا نکرده‌اند.

درحال‌حاضر تحقیقات پیرامون دلایل انقراض این حیوانات ادامه دارد. اما بر اساس مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۵ در مجله science منتشر شد، دوره‌های گرم شدن سریع زمین و شکار انسان‌ها در عصر یخبندان از جمله دلایل انقراض این غول‌های عظیم‌الجثه عنوان شده است.

اما غول‌های منقرض شده که زمانی در آمریکا با قدرت می‌تاختند کدامند؟

تنبل‌هایی که هزار کیلو بودند

وقتی پرزیدنت توماس جفرسون از فسیل پنجه عجیبی که در اوهایو یافت شد مطلع شد، از کاشفان مریوتر لوئیس و ویلیام کلارک خواست تا در طول سفر غربی خود به اقیانوس آرام، شیرهای غول پیکر را جستجو کنند. با این حال، پنجه متعلق به یک شیر نبود. مک فی گفت، این بخشی از Megalonyx، یک تنبل زمینی منقرض شده بود.

این تنبل‌ها از آمریکای جنوبی به آمریکای شمالی سفر کرده بودند. به گفته محققان باغ وحش سن دیگو، در واقع، فسیل‌های تنبل زمین نشان می‌دهد که این حیوانات حدود ۳۵ میلیون سال پیش در آمریکای جنوبی زندگی می‌کردند.

محققان فسیل ۴.۸ میلیون‌ساله مگالونیکس را در مکزیک کشف کردند و بعداً نمونه‌هایی در آمریکای امروزی به ویژه در مناطقی که قبلا جنگل ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها داشتند، یافت شد. مک فی گفت، در دوره‌های گرمتر، که یخبندان بین یخبندان نامیده می‌شوند، مگالونیکس تا شمال یوکان و آلاسکا می‌رسد.

او گفت: اما وقتی هوا سرد شد، تنبل واقعاً برای آن نوع چیزها ساخته نشده بود، بنابراین به سمت جنوب رفت. قد این تنبل‌ها به سه متر و وزن آن‌ها به هزار کیلوگیرم می‌رسید.

گاومیش کوهان دار باستانی ۲۵ برابر بزرگتر از گاومیش‌های امروزی

براساس گزارشی که سرویس پارک‌های ملی (nps) منتشر کرده است. یکی از غول‌های عظیم الجثه، گاومیش کوهان‌دار باستانی است که از حدود ۱۰۰ هزار سال تا ۲۴۰ هزار سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کرد.

این گاومیش کوهان‌دار باستانی ۲۵ برابر بزرگتر از گاومیش‌های کوهان داری است که امروزه در این منطقه زندگی می‌کنند. گاومیش‌های باستانی که گفته می‌شود احتمالا اجداد گاومیش کوهان دار آمریکایی هستند نزدیک به ۳ متر ارتفاع و ۱۶۰۰ کیلوگرم وزن داشتند.

خرس‌هایی که دونده بودند!

این خرس عظیم الجثه آمریکایی علیرغم نامش درواقع صورت کوتاهی نداشت. مک فی یکی از محققانی است که به بررسی انقراض این غول‌های قدرتمند پرداخته است. او می‌گوید: صورت خرس کوتاه صورت، در مقایسه با دست‌ها و پاهای بلندش کوتاه به نظر می‌رسد. اندام‌های خرص کوتاه صورت یک سوم بلندتر از یک خرس گریزلی معمولی است که احتمالا به آن کمک می‌کرد تا با سرعت بالایی بدود. درحالی که خرس‌های امروزی سرعت کمی دارند و دونده نیستند.

گربه‌هایی که شیر بودند!

طبق گزارش موزه‌های تاریخ طبیعی شهرستان لس آنجلس، گربه دندان شمشیر (Smilodon fatalis) در حدود چهارصدهزار سال پیش زندگی می‌کرد. طبق گفته اتحادیه حیات وحش باغ وحش سن دیگو، این حیوان گربه‌سان بزرگی بود که حدود (۱۶۰ تا ۲۸۰ کیلوگرم) وزن داشت و به‌طور متوسط از دنده تا پوزه‌اش، بدون احتساب دم، (۱.۷۵ متر) بود.

گربه دندان شیر، تقریباً به اندازه یک شیر آفریقایی مدرن (Panthera leo) بود اما با اندام‌های کوتاه‌تر و قوی‌تر. دندان‌های نیش دندانه دار یا تیغه مانند آن به طرز چشمگیری بزرگ و تقریباً (۱۸ سانتی متر) طول داشتند.

کایوت عصریخبندان

کایوت عصر یخبندان (Canis latrans orcutti) که به نام کایوت پلیستوسن نیز شناخته می‌شود، بسیار بزرگتر از کایوت‌های امروزی بود. یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ در مجله PNAS نشان داد که عضو باستانی خانواده Canidae بین ۱۵ (تا ۲۵ کیلوگرم) وزن داشت، به این معنی که برخی از آن‌ها به اندازه برخی از گرگ‌های امروزی (Canis lupus) بودند.

درحالی کایوت‌های امروزی (۱۰ تا ۱۸ کیلوگرم) وزن دارند که کایوت عصر یخبندان جمجمه ضخیم‌تر، عمیق‌تر و دندان‌های بهتری برای خوردن گوشت داشت.

اسب‌های ۵۰ میلیون ساله‌ای که در آمریکا منقرض شدند اما در اوراسیا و آفریقا زنده‌ ماندند

مهاجران اروپایی وقتی در دنیای جدید فرود آمدند اسب‌ها را معرفی کردند. اما آن‌ها نمی‌دانستند صدای رعد و برق سم اسب‌های باستانی زمانی قاره را فرامی‌گرفت.

راس مک فی، سرپرست بازنشسته جانورشناسی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک می‌گوید: اسب‌های باستانی از حدود ۵۰ میلیون تا ۱۱۰۰۰ سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند و در پایان آخرین عصر یخبندان منقرض شدند.

مک فی به لایو ساینس گفت: یکی از ویژگی‌های بزرگ این انقراض این است که آن‌ها در آمریکای شمالی از بین رفتند، اما توانستند در اوراسیا و آفریقا زنده بمانند، به همین دلیل است که ما هنوز هم اسب‌ها و اقوام آن‌ها – الاغ و اسب –الاغ را داریم. منبع: ایلنا