منصور اوجی، شاعر پیشکسوت شیرازی، شامگاه شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ درگذشت.
به گزارش گروه فرهنگ وهنر اول فارس، منصور اوجی، شاعر پیشکسوت ایرانی که متولد نهم آذرماه سال ۱۳۱۶ در شیراز بود و روز گذشته شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ پس از یک دوره بیماری بر اثر نارسایی کبد در منزل خود در شیراز درگذشت.
منصور اوجی در رشته فلسفه از دانشگاه تهران موفق به کسب مدرک لیسانس شد و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران مدرک فوق لیسانسش را کسب کرد. پس از آنکه به زادگاهش بازگشت بار دیگر به دانشگاه شیراز (پهلوی) رفت و مدرک لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی اش را هم گرفت. او پس از سالها تدریس، تصمیم گرفت که تدریس را رها کند و تمام اوقاتش را در خانهاش بنشیند و به شعرش اختصاص دهد.
از منصور اوجی مجوعههای شعری زیر منتشر شده است:
- باغ شب (۱۳۴۴)
- خواب درخت و تنهایی زمین (۱۳۴۴)
- شهر خسته (۱۳۴۶)
- برگزیده اشعار (۱۳۴۹)
- این سوسن است که میخواند (۱۳۴۹)
- مرغ سحر (۱۳۵۶)
- صدای همیشه (۱۳۵۷)
- شعرهایی به کوتاهی عمر (۱۳۵۸)
- حالی است مرا (۱۳۶۸)
- کوتاه مثل آه (۱۳۶۸)
- خوشا تولد و پرواز (؟)
- شعرهای مصری (عاشقانهها) (۱۳۸۸)
- بهار
گفتم بهار کو؟
تابوتی در غروب نشانم داد
بر شانههای مردان
در شیون زنان
یا لالهای که سرخ و سراسیمه رسته بود
از لای درز آن
عضو گروه واتساپ اول فارس شوید
نظرات