موسیقیدان و آهنگساز برجسته بزرگ ایرانی فارس درگذشت
احمد پژمان، آهنگساز برجسته ایرانی که در ۷ شهریور ۱۴۰۴ درگذشت، روز جمعه چهارم مهرماه در مقابل تالار وحدت تهران تشییع و سپس برای خاکسپاری به زادگاهش لار منتقل خواهد شد.
به گزارش اول فارس، پیکر احمد پژمان، آهنگساز برجسته ایرانی، پس از انتقال از لس‌آنجلس آمریکا به تهران، روز جمعه چهارم مهرماه در مقابل تالار وحدت تشییع خواهد شد. این مراسم که ساعت ۱۰:۳۰ صبح آغاز می‌شود، با حضور خانواده، دوستان، هنرمندان موسیقی و دوستداران این استاد فقید همراه خواهد بود.
علی مغازه‌ای، نماینده خانواده در روند انتقال و برگزاری مراسم، اعلام کرد که در آیین تشییع قطعه‌ای از ساخته‌های احمد پژمان توسط ارکستری اجرا می‌شود. پس از این مراسم، پیکر او برای خاکسپاری به شهر لار منتقل و صبح شنبه پنجم مهر با حضور مردم و هنرمندان در زادگاهش به خاک سپرده خواهد شد.
احمد پژمان: نغمه‌پرداز هویت ایرانی در گستره جهانی موسیقی
احمد پژمان (۱۳۱۴ – ۱۴۰۴)، نامی درخشان در تاریخ موسیقی معاصر ایران، آهنگساز و موسیقی‌دانی بود که با خلق آثاری بی‌بدیل، مرزهای موسیقی کلاسیک و ملی را درنوردید. او در ۱۸ تیر ۱۳۱۴ در شهر لار استان فارس دیده به جهان گشود و از همان کودکی با نوای موسیقی آشنا شد. آموزش‌های اولیه خود را نزد اساتیدی چون حشمت سنجری، پرویز منصوری و حسین ناصحی فرا گرفت و پس از تحصیل در دانشگاه تهران و نوازندگی در ارکستر سمفونیک تهران، با دریافت بورس تحصیلی راهی اروپا و آمریکا شد. در آکادمی موسیقی وین و دانشگاه کلمبیا، دانش خود را در زمینه موسیقی کلاسیک و الکترونیک نزد برجسته‌ترین آهنگسازان جهانی همچون توماس کریستیان داوید و ولادیمیر اوساچفسکی تکمیل کرد.
پژمان را می‌توان پیشگام اپرا نویسی در ایران دانست؛ نخستین اپرای تک‌پرده‌ای او با عنوان “جشن دهقان” در سال ۱۳۴۶ اجرا شد و پس از آن آثاری چون “دلاور سهند” و “سمندر” را خلق کرد. سبک موسیقایی او تلفیقی بدیع از موسیقی محلی، ردیف ایرانی و سازهای بومی با تکنیک‌های هارمونی، کنترپوان و ارکستراسیون موسیقی غرب بود. او خود تأکید داشت که در آهنگسازی، بیش از موسیقی، از ادبیات ایران و شاعرانی چون فردوسی و حافظ الهام گرفته است و همواره بر حفظ هویت ایرانی آثارش پافشاری می‌کرد.
حاصل یک عمر آفرینش هنری پژمان، ده‌ها اثر در فرم‌های گوناگون شامل سمفونی، اپرا، باله، پوئم سمفونیک، اوراتوریو و موسیقی فیلم است. او با ارکسترهای معتبر داخلی و خارجی همکاری داشت و برای فیلم‌های شاخصی چون “شازده احتجاب”، “بوی کافور، عطر یاس” و “باران” موسیقی ساخت و افتخارات متعددی از جمله دو سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و چهار تندیس زرین جشن بزرگ سینمای ایران را کسب کرد. همچنین، در دهه ۱۳۶۰، آثاری برای خوانندگان مطرح پاپ مانند داریوش، هایده و عارف ساخت که بسیاری از آنها مضامین میهنی و بعضاً سیاسی داشتند.
پژمان علاوه بر آهنگسازی، در تدریس موسیقی در دانشگاه تهران و تأسیس کانون آهنگسازان سینمای ایران نیز نقش بسزایی داشت. هنرمندان برجسته‌ای چون محمدرضا شجریان، حسین علیزاده، شهرداد روحانی و هوشنگ کامکار همواره از دانش و بینش موسیقایی او ستایش کرده‌اند و سبک او را در تلفیق ملیت و جهان‌شمولی، یگانه دانسته‌اند.
احمد پژمان در ۷ شهریور ۱۴۰۴ در لس‌آنجلس درگذشت، اما میراث غنی او در موسیقی ایران برای همیشه جاودانه خواهد ماند. مراسم تشییع پیکر این استاد بزرگ در تهران و خاکسپاری او در زادگاهش لار، فرصتی برای وداع با هنرمندی است که تمام زندگی خود را وقف اعتلای نام موسیقی ایران کرد.
