نمیدونم چی باعث میشه واقعا ادمای دیگه زندگی مهم خودشونو رها کنن و تمام تمرکزشونو بذارن برای نظر دادن و هدایت کردن زندگی دیگران….
چون قطعا رو این کرهی خاکی هیچ ادمی نیست که زندگیش بی نقص باشه که احتیاج به فکر کردن و پیدا کردن راه حل نداشته باشه برای مشکلات خودش یا چیزی برای یاد گرفتن وجود نداشته باشه که باز بخواد وقت عزیزشو بذاره رو زندگی دیگران… حتیییی حتیییی اگه همچین ادمی هم وجود داشته باشه باز نباید فکرش رو زندگی ادمای دیگه باشه….
خیلی قشنگ نیست گفتنش ولی واقعا سرک کشیدن و دخالت کردن تو زندگی شخصی ادمای دیگه تا وقتی که از ما نظر و راهنمایی نخواستن واقعاااااا کار درستی نیست…
با این کارمون میتونیم ادمای دیگهرو اذیت کنیم… ناراحت کنیم… اعتماد به نفسشونو از بین ببریم… هزارتا مشکل براشون به وجود بیاریم و رابطشونو با اعضای خانوادشون حتی خراب کنیم… بهشون این احساسو بدیم که شما برای زندگی خودتون کافی نیستید و بلد نیستید چطور زندگی کنید، پس ما باید دائما بهتون حرف بزنیم… حق تصمیم گیری و تجربهی زندگی خصوصی و حریم شخصیو از ادما میگیریم اینجوری….
باید بپذیریم که هر کسی اول از همه باید جای خودش زندگی کنه… با تمرکز روی زندگی و اهداف و رفتار و افکار خودش… چون اونجوری میشه از زندگی لذت برد… چون اونجوری میشه گفت که واقعا زندگی کردیم هر لحظهمونو… اما وقتی تمام حواسمون و انرژیمون روی زندگی ادمای دیگه باشه چی برای خودمون باقی میمونه…؟؟ اصلا چه فرقی به حال ما میکنه فلانی کجا رفته؟ با کی رفته؟ چی خریده؟ چند خریده؟ و و و….
اوکی! ادم یه وقتایی یه چیزایی میبینه، یاد میگیره… اگه کسی کمک خواست کمک میکنه، ولی نه اینکه همش وسط زندگی کسی دیگه باشه اونم به این بهونه که بچمه، خواهرمه، برادرمه، پدرمه، مادرمه، دوست صمیمیه و و و….
کاش به بچههامون یاد بدیم اگه کمک میخوان بگن ولی خودمون جاشون تصمیم نگیریم… کاش بدونیم چقدر بعضی وقتا بچهها از این دخالتا اذیت و ناراحت میشن و تو زندگی مشترکشون به مشکل میخورن… کاش اگه شکایتی میکنن نذاریم به حساب بیاحترامی و قدرنشناسیشون چون بزرگشون کردیم….
اینکه ما بچهدار شدیم، بزرگشون کردیم، دلیل نمیشه که صاحب زندگیشون باشیم…!! میتونیم کنارشون باشیم هر وقت که خواستن اما نه وسط زندگیشون….
دم همهی اونایی که این چیزارو رعایت میکنن گرم… چون باعث خوشبختی عزیزاشون میشن… نشون میدن براشون احترام و ارزش قائلن… نظرتونه؟؟
زندگینامه سپیده بزمی پور و همسرش(Sepideh Bazmipour)
- نام اصلی : سپیده بزمی پور
- متولد : ۳ دی ۱۳۶۷ تهران
- زمینه فعالیت : مدلینگ
- پیشه : مدل
- مدرک تحصیلی : کارشناسی حسابداری
- سالهای فعالیت :
- قد : ۱۶۰ سانتیمتر
- والدین : امیر بزمی پور
- همسر : شاهرخ استخری
- فرزندان : نبات و پناه
.
نظرات