ویروس متاپنوموی انسانی (HMPV)، از زبان معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز، دکتر «اورنگ ایلامی» با بیان اینکه HMPV یک ویروس تنفسی است که در درجه اول دستگاه تنفسی را تحت تاثیر قرار می دهد، افزود: این ویروس باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم، از موارد خفیف شبیه سرماخوردگی تا مشکلات تنفسی شدید شود.

این متخصص بیماری های عفونی با اشاره به شناسایی HMPV برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ میلادی در هلند گفت: HMPV به همان خانواده ویروسی که شامل سرخک، ویروس سنسیتیال تنفسی (RSV) و اوریون است، تعلق دارد.

روش های انتقال
دکتر ایلامی در مورد روش های انتقال این ویروس توضیح داد: HMPV از طریق قطرات تنفسی که هنگام سرفه یا عطسه افراد مبتلا آزاد می شود، انتشار می یابد و روش های دیگر انتقال شامل تماس فیزیکی مانند لمس یا دست دادن با فرد آلوده، همچنین لمس سطوح آلوده به ویروس و سپس لمس صورت، به ویژه دهان، بینی یا چشم است که می تواند منجر به عفونت شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با بیان اینکه HMPV به طور معمول در ماه های زمستان و اوایل بهار در گردش است، افزود: میزان عفونت در این دوره در مناطق معتدل به اوج خود می رسد و با علائم بالینی مانند سرفه، تب، گرفتگی بینی و تنگی نفس بروز می یابد.

اهمیت مراقبت از سالمندان و کودکان در برابر HMPV

دکتر ایلامی ادامه داد: در حالی که علائم به طور کلی خفیف و خود محدود کننده هستند، برخی از افراد، به ویژه کودکان خردسال و سالمندان، می توانند دچار عوارض تنفسی شدیدتر شوند.

او در مورد تشخیص HMPV نیز ابتدا بهارزیابی بالینی اشاره کرد و گفت: تشخیص اولیه اغلب بر اساس علائم بالینی مانند سرفه، تب، گرفتگی بینی و تنگی نفس است، همچنین تأیید ابتلا به بیماری، نیاز به نتابج آزمایشگاهی دارد.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای تشخیص RNA ویروسی از نمونه های تنفسی؛ آزمایش مستقیم آنتی بادی فلورسنت (DFA) برای شناسایی آنتی ژن های ویروسی در نمونه های تنفسی و کشت ویروس که به دلیل زمان گردش طولانی، به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد را از جمله روش های آزمایشگاهی برای شناسایی این ویروس برشمرد.

درمان HMPV

این پزشک متخصص بیماری های عفونی در مورد درمان HMPV نیز توضیح داد: در حال حاضر هیچ درمان ضد ویروسی اختصاصی برای عفونت HMPV در دسترس نیست و اکثر موارد با مراقبت های حمایتی برای تسکین علائم درمان می شوند که این موارد ممکن است شامل داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش علائمی مانند تب و ناراحتی باشد.

دکتر ایلامی گشادکننده های برونش را دیگر داروهای دارای کاربرد برشمرد که ممکن است برای افرادی که دچار مشکلات تنفسی شدید، به ویژه افرادی که دارای بیماری های مزمن ریوی هستند، تجویز شود و اضافه کرد: در مواردی که بیماری شدید اتفاق می افتد، به ویژه در بیماران دارای نقص ایمنی، درمان هایی مانند «ریباویرین استنشاقی» و «ایمونوگلوبولین داخل وریدی» (IVIG) ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، اگرچه این روش ها استاندارد نیست.

واکسیناسیون

او در خصوص واکسیناسیون در برابر این ویروس نیز گفت: در حال حاضر هیچ واکسن اختصاصی برای HMPV وجود ندارد و تحقیقات در حال انجام برای توسعه واکسن ها و درمان های موثر برای پیشگیری و مدیریت این ویروس در حال انجام است.
به گفته دکتر ایلامی افزایش اخیر موارد HMPV، به ویژه در مناطقی مانند چین، نگرانی های بهداشتی جهانی را به دنبال داشته است و کارشناسان بهداشت از سازمان هایی مانند مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) آمریکا اعلام کرده اند که در حالی که این وضعیت را زیر نظر دارند، در حال حاضر هیچ دلیلی برای نگرانی در خارج از مناطق تحت تاثیر وجود ندارد؛ این ویروس به طور معمول در ماه های زمستان و بهار به اوج خود می رسد.
در ایران، مسوولان بهداشتی این وضعیت را به دقت رصد می کنند و در مورد بیماری های تنفسی، از جمله HMPV، برای تضمین سلامت عمومی اطلاع رسانی می کنند.