مرد نابینایی به نام صابر سلیمانی از اهالی روستای میگولی بخش کهمره سرخی به همراه فرزند دختر و خواهرش به مصاف آتش رفته و با پشتیبانی نیروهای امدادی برای مهار آتشی که بر جان جنگل افتاده جان خود را سپر بلا کرد.
خبرگزاری فارس: سرپرست روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست فارس در این باره اظهار داشت: زمانی که گزارش و تصاویر مهار آتش سوزی های اخیر را دنبال می کردم به مورد عجیبی برخوردم! مرد نابینایی که برای مهار آتش به دل صخره و جنگل زده و نه تنها خود که خواهر و فرزند دخترش نیز وی را همراهی و همیاری می کنند.
گل آفرین زارع افزود: حضور این مرد به تنهایی کافی بود تا حیرت مرا برانگیزد. از غیرتمندی و بزرگی این مرد روشندل احساس عجیبی به من دست داد، حس غرور از وجود جنین سرمایه های ارزشمندی و شرمندگی از اندیشه و دل کوچک خودم و تحسین می کردم مردی را که با حداقل داشته هایش شکوه و عظمت طبیعت را درک کرده و از جان خود برای حفظ و حراست از آن می‌گذرد.
طی تماس تلفنی با بهمن ایزدی، فعال محیط زیست و رئیس انجمن گنجینه پشتیبان زیست بوم، ماجرای شگفت انگیز این مرد روشن ضمیر را جویا شدم.
بهمن ایزدی که خود از این فداکاری و ایثار بسیار متاثر شده بود گفت: در روز چهارشنبه که آتش سوزی وسیعی در ارتفاعات جنگلی کوهمره سرخی شروع شده بود ، صابر سلیمانی مرد نابینای اهل روستای میگولی از بخش کوهمره سرخی نیز مثل همیشه به یاری امدادگران مردمی شتافت و به همراه خواهر و دخترش راهی کوه های صعب العبور شد تا از بلوط زارهای کهن سال بخشی از زاگرس در برابر آتش محافظت کند.
ایزدی افزود: پیش از ما یکی از گروه‌های مردمی با مدیریت سالار اسفندیاری که سال هاست به مهار آتش می پردازد ، تقاضای اعزام نیرو کرد که به طور همزمان مدیر کمیته بحران حفاظت محیط زیست فارس کامران اسلاملو نیز از مکان دیگری برای مهار آتش از جنگل های بلوط پر تراکم ارتفاعات شکفت واقع در مرکز کهمره سرخی تقاضای یاری رسانی کرد.
اما سالار اسفندیاری و بومیان جنوب کهمره سرخی مشغول خاموش کردن جنگل های مناطق چوگان بودند، زمانی که گروه مردمی مهار آتش سوزی با صابر سلیمانی نابینای مادر زادی که به کمک بومیان به ارتفاعات شتافته بود ، روبرو شدند از او خواستند به علت محدودیت فیزیکی اش و عدم توان مقابله با آتش مهیبی که از هر سو در حال پیش روی بود جان خود را به خطر نیندازد و خود را درگیر آتش نکند. اما صابر سلیمانی اصرار کرد که من گرچه نمی‌توانم آتش را ببینم و شخصاً آب بر روی آتش بریزم اما می‌توانم با همکاری ام به وظایف اجتماعی عمل کنم و حداقل نیروهای امدادی را پشتیبانی و حمایت کنم و به آنها آب ، بنزین برای دستگاه های دمنده ، آذوقه و…. برسانم نیازمندی های تدارکاتی تیم اجرا را مهیا سازم.
ایزدی چه زیبا گفت! صابر و چون صابرها به ظاهر نابینا هستند اما برای جامعه و کشور ما نور و بینایی را به ارمغان می‌آورند و امثال صابر ها الگوی ارزنده و سرمایه‌های اجتماعی ما هستند و باید قدر دان آنها بود. در ادامه بهمن ایزدی می گوید ،
و اما صابر کیست؟ صابر یک روستایی است با تعداد بسیار محدود دام که زندگی خود را با مشقت و سختی می گذراند.
گرچه بیش‌تر ما با چشم خود زیبایی‌های کوه و جنگل را دیده ایم و حتی شاید قدردان آن نباشیم، صابر ولی جنگل را با چشم ظاهر ندیده اما با چشم دل، معرفت و عشق زیبایی و ارزش طبیعت را لمس کرده و با تمام وجودش شکوه جنگل را دیده است.
معصوم، بی ریا و مصمم حرکت می کند خودش می گوید که در حد وسع خود کمک می کند اما او بیش از یک انسان بینا و بیش از هر کسی از گروه اجرایی پشتیبانی کرده و به دل آتش میزند تا گروه را تنها نگذارد او به تیم مهار آتش امید و قدرت می‌دهد تا در برابر لهیب شعله‌های آتش ایستادگی کنند، با انرژی او بقیه افراد گروه جان خود را سپر آتش کرده و ایستادگی می کنند تا نگذارند بیش از این سرمایه های بی بدیل حیات ساز و جنگلهای ارزشمند و مخلوقات خداوندی آسیب ببیند.
چرا که تک تک این درختان نگهبان های آبخوان ها و مدافع استمرار حیات سالم انسان هستند.
پشتیبانی‌های صابر سلیمانی و خدمات او موجب شد تا گروه های امدادی بدون آب و آذوقه کافی ۴۸ ساعت در منطقه جنگل متراکم چوگان که دارای رویشگاه ژنتیکی ارزشمندی است در برابر گرمای طاقت فرسای آتش مقاومت کنند و در نهایت آتش را مهار سازند.
جنگلهای کوهمره سرخی از جمله معدود بانک ژنتیک گیاهی زاگرس جنوبی محسوب می گردد که در پهنه خود رویشگاه های کیکم، زالزالک ، بادام ، ارژن ، بلوط های کهنسال و صدها گونه گیاهی را بوجود است و به همین دلیل شایسته است که تحت مدیریت مشارکت حفاظتی ویژه ای قرار گیرد.
بر اثر برخی گزارشات محلی آتش سوزی در جنگلها این منطقه همچنان ادامه دارد.
نظرات