آیا می‌دانستید بیماری‌های خودایمنی بسیار شایع‌اند؟ و به دلایلی که دانشمندان هنوز کامل درک نکرده‌اند این بیماری‌ها بیشتر خانم‌ها را درگیر می‌کنند؛ حدود ۷۵ درصد از کسانی که بیماری خودایمنی دارند خانم هستند.
به گزارش اول فارس ، مطالعه‌ای جدید سرنخ‌هایی ارائه داد که می‌تواند این تفاوت را توضیح دهد. در این مطالعه یک مولکول RNA منحصربه‌فرد به نام Xist شناسایی شده که می‌تواند سیستم ایمنی در بدن خانم‌ها را گیج کند و به همین دلیل آنها برای این دسته از اختلالات مستعدتر باشند. این یافته‌های جدید می‌توانند تا حدودی توجیه‌کننده شایع بودن بیماری‌های خودایمنی در خانم‌ها باشند.
بیماری خود ایمنی چیست؟
در حالت طبیعی، سیستم ایمنی انسان وظیفه دارد تا از بدن در برابر مهاجمین خارجی، مثل ویروس‌ها، محافظت کند. یعنی با ورود هر گونه نیروی خارجی سلول‌های دفاعی آماده می‌شوند تا با آن مبارزه کنند. بگذارید این‌طور بگوییم که بدن تفاوت بین سلول‌های مفید خودی و مهاجمین را تشخیص می‌دهد.
اما در بدن فرد مبتلا به اختلالات خود ایمنی همه چیز فرق دارد و بدن او به اشتباه بخشی را به عنوان یک مهاجم غیرخودی شناسایی می‌کند. بنابراین، آماده مبارزه با سلول‌های سالم خود می‌شود. شدت و میزان این مبارزه به نوع بیماری بستگی دارد. ممکن است تنها یک عضو درگیر شود یا اینکه تمام بدن گرفتار این اشتباه شوند.
علت بیماری خود ایمنی
به طور کلی، پزشکان هنوز علت اختلالات خود ایمنی را تشخیص نداده‌اند، چرا که این بیماری طیف مختلفی از مشکلات را به وجود می‌آورد. با این حال، علائمی وجود دارند که نشان می‌دهند بعضی از افراد بیشتر دچار آن می‌شوند. عواملی مانند استرس، ژنتیک، استفاده از بعضی از داروها، قرار گرفتن در مجاورت مواد شیمیایی و التهاب همگی می‌توانند درصد بروز این مشکل را افزایش دهند.
از سوی دیگر، رژیم غذایی هم شاید خیلی بی‌تاثیر نباشد، چون گفته می‌شود مصرف زیاد خوراکی‌های پرنمک، غذاهای چرب و شیرینی باعث به وجود آمدن این بیماری می‌شود. همچنین طبق تحقیقات، زنان بیشتر از مردان به اختلالات خود ایمنی دچار می‌شوند و این بیماری در سنین باروری بیشتر رخ می‌دهد.
اگرچه بیشتر انواع این بیماری هنوز نادر هستند و در افراد کمی دیده می‌شوند، اما به دلایل ناشناخته شیوع آنها در حال افزایش بوده و انسان‌های مختلفی را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
انواع بیماری خود ایمنی
این بیماری گونه‌های مختلفی را دربر‌می‌گیرد که تعداد آنها رو به افزایش است و شاید بتوان آنها را حدود ۸۰ گونه در نظر گرفت. در ادامه مطلب قصد داریم تعدادی از شایع‌ترین اختلالات خود ایمنی را برای شما شرح دهیم.
۱. ام اس (MS)
لیست خود را با معرفی و بررسی یکی از رایج‌ترین و معروف‌ترین این بیماری‌ها، یعنی ام اس شروع می‌کنیم. ام اس نوعی اختلال است که در آن به غلاف محافظ سلول عصبی (میلین) آسیب می‌رسد. در حقیقت، این غلاف باید به عنوان پوشش‌دهنده عمل کند و سلول را از آسیب دور نگه دارد، اما بیماری ام اس عملکرد آن را دچار مشکل کرده و در نتیجه باعث اختلال در پیام‌رسانی بین بدن و مغز می‌شود.
بیماری خود ایمنی ام اس، ابتدا با علائم خفیف‌تری مثل بی‌حسی، ضعف یا گزگز شدن دست و پا خود را نشان می‌دهد. اما با گذشت چند سال پیشرفت می‌کند و پس از آن، ممکن است بیشتر مبتلایان حتی برای راه رفتن هم به کمک نیاز داشته باشند.
۲. بیماری سلیاک
مبتلایان به بیماری سلیاک نمی‌توانند غذاها و خوراکی‌های حاوی گلوتن را مصرف کنند. این ماده نوعی پروتئین است که در غذاهای مختلف، مخصوصا در جو و گندم وجود دارد. این بیماری خود ایمنی، در هنگام خوردن گلوتن ظاهر می‌شود. با ورود گلوتن به روده، حس التهاب و سوزش به وجود می‌آید. از نشانه‌های سلیاک می‌توان به درد شکم و اسهال اشاره کرد و نباید آن را با حساسیت به گلوتن اشتباه گرفت. چون این دو کمی شبیه به هم هستند، اما برای تشخیص دقیق‌تر به آزمایش نیاز است.
۳. دیابت نوع ۱
یکی دیگر از شایع‌ترین بیماری‌های خود ایمنی، دیابت نوع ۱ است که تغییرات زیادی را در سبک زندگی و رژیم غذایی مبتلایان ایجاد می‌کند. در این اختلال، بدن فرد بیمار به سلول‌های سازنده هورمون انسولین حمله کرده و در نتیجه در کنترل قند خون مشکل ایجاد می‌شود. در صورت عدم توجه، بیماری دیابت خطرناک‌تر شده و به قلب، چشم و کلیه‌ها آسیب جدی می‌زند.
۴. روماتیسم مفصلی
افرادی که با روماتسیم مفصلی دست و پنجه نرم می‌کنند، حتما نشانه‌هایی مثل گرما، قرمزی و دردهای مفصلی را تجربه کرده‌اند. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله کرده و دردهای شدیدی را ایجاد می‌کند. علائم روماتیسم به مرور زمان شدیدتر شده و ممکن است فرد را از لحاظ روحی هم تحت تاثیر قرار دهد.
۵. التهاب روده
التهاب روده را نمی‌توان فقط یک نوع بیماری در نظر گرفت، چرا که مدل‌های متفاوتی دارد که هر کدام به قسمت‌های مختلفی از دستگاه گوارش آسیب می‌زند. برای مثال، یک بیماری به نام کرون وجود دارد که می‌تواند حس سوزش را از دهان تا معقد ایجاد کند یا گونه دیگری از بیماری خود ایمنی به نام کولیت زخمی (کولیت اولسراتیو)، فقط روده بزرگ و راست روده را درگیر می‌کند.
۶. التهاب عروق
نوع دیگری از التهاب وجود دارد که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به رگ‌های خونی حمله می‌کند. در نتیجه، رگ‌ها مسدود شده و فشار خون کمتر می‌شود.
۷. لوپوس منتشر
شاید بسیاری از ما لوپوس منتشر را به خاطر ایجاد دانه‌هایی که روی پوست به وجود می‌آورد، بشناسیم و فکر کنیم که فقط باعث مشکلات پوستی می‌شود. اما علاوه بر این، اندام‌های دیگری مانند مغز، مفاصل و کلیه‌ها را هم درگیر می‌کند. بنابراین، بهتر است در صورت بروز درد در مفاصل یا احساس خستگی شدید به پزشک مراجعه کنید.
راش‌های پروانه‌ای شکلی که روی گونه‌ها ایجاد می‌شوند، از علائم رایج لوپوس هستند.
۸. کم خونی مزمن
کم خونی یکی انواع بیماری‌های خود ایمنی است که به خاطر کمبود نوعی از پروتئین به وجود می‌آید. سلول‌های معده وظیفه ساختن این پروتئین را بر عهده دارند که جهت جذب ویتامین B12 ضروری است. در صورت کمبود این ویتامین، فرد نمی‌تواند به طور مناسبی DNA را سنتز کند و به کم خونی مبتلا می‌شود. از نشانه‌های این بیماری می‌توان به کاهش وزن، سرگیجه، ضعف، بی‌حسی دست و پا، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس اشاره کرد.
۹. بیماری آدیسون
از شایع‌ترین اختلالات خود ایمنی، بیماری آدیسون است که غدد کلیوی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این غدد باید هورمون‌های آلدوسترون و کورتیزول را تولید کنند تا نسبت کربوهیدرات و قند به درستی تنظیم شود. پس اگر این هورمون‌ها کم باشند، فرد دچار کاهش وزن، ضعف و افت قند خون می‌شود.
۱۰. سندرم شوگِرن
شاید نام این اختلال برای شما آشنا نباشد، ولی جزء مهم‌ترین بیماری‌های خود ایمنی به حساب می‌آید. فرد مبتلا معمولا دچار خشکی چشم، خشکی دهان و درد مفاصل می‌شود. چون این بیماری نه تنها مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه به غده‌هایی که چشم و دهان را مرطوب نگه می‌دارند هم آسیب می‌رساند.
۱۱. تیروئیدیت هاشیموتو
بیماری خود ایمنی تیروئید در افراد زیادی دیده می‌شود و در مراحل اولیه، درمان نسبتا قابل کنترل‌تری دارد. این بیماری در تولید هورمون تیروئید تغییراتی به وجود می‌آورد و باعث کم کاری آن می‌شود. تیروئیدیت هاشیموتو با علائم مختلفی مثل خستگی، افزایش وزن، ریزش مو یا التهاب غده تیروئید همراه است.
این بیماری هم غده تیروئید را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث تولید بیش از اندازه هورمون‌های آن می‌شود. افزایش هورمون‌های تیروئید می‌تواند فعالیت‌های بدن را شدیدتر کند و علائمی مانند کاهش وزن، افزایش ضربان قلب، برافروختگی و حساسیت به گرما را به وجود بیاورد. بیرون‌زدگی چشم‌ها از نشانه‌های رایج گریوز است.
نقش Xist در بیماری‌های خودایمنی
Xist یک مولکول RNA است که یک عملکرد حیاتی در بدن دارد. زنان دو کروموزوم ایکس (XX) به ارث می‌برند درحالی‌که مردها یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y به ارث می‌برند. اگر مولکول Xist ساکت نباشد، دوز دوبرابری ژن‌های X می‌توانند اثرات مخربی بر بدن بگذارند. در زنان طی مراحل اولیه رشد، این مولکول یکی از کروموزوم‌های X را می‌پوشاند تا آن را غیرفعال کند. این فرایند غیرفعال‌سازی کروموزوم X نامیده می‌شود و جلوی سطوح سمی بیان ژن را می‌گیرد؛ بنابراین در هر سلول، Xist یکی از کروموزوم‌ها را به خواب می‌برد و این باعث می‌شود بیان ژن مردانه و زنانه متعادل‌سازی شود. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد فرایند غیرفعال‌سازی کروموزوم ممکن است پیامدهای نامطلوبی هم داشته باشد.
مولکول Xist چه ارتباطی با سیستم ایمنی دارد؟
وقتی Xist یک کروموزوم را خفه می‌کند، با پروتئین‌ها و DNA وارد تعامل می‌شود و یک مجموعه غیرمعمول ایجاد می‌کند که در جای دیگری در سلول دیده نمی‌شود. این ساختار عجیب می‌تواند سیستم ایمنی را گیج کند و باعث شود این سیستم به بافت‌ها و اندام‌های خودش حمله کند.
این مطالعه جدید، در خون بیماران لوپوس که خانم بودند، اوتوآنتی‌بادی‌هایی (پروتئین‌هایی که بدن را هدف می‌گیرند) بر ضد مجموعه‌های Xist پیدا کرد و وقتی Xist در موش‌های نر که دست‌کاری ژنتیکی شده بودند تا ژن را بیان کنند فعال شد، علائم خودایمنی در مقایسه با موش‌های نر معمولی، سریع‌تر به وجود آمدند.
هر چند به تحقیقات بیشتری نیاز است؛ اما این یافته‌ها نشان می‌دهند مولکول Xist می‌تواند عامل شروع بیماری خودایمنی باشد، اما اساساً در خانم‌ها. مردها فقط یک کروموزوم X دارند و کمتر تحت‌تأثیر این اتفاق‌اند زیرا یا Xist تولید نمی‌کنند یا در سطح پایین‌تری تولید می‌کنند.
دیگر فاکتورهای مرتبط با بیماری های خود ایمنی
هرچند مولکول Xist سرنخ‌هایی ارائه داد؛ اما محققان تأکید می‌کنند که این تنها فاکتور مؤثر در ریسک بالاتر بیماری‌های خودایمنی در زنان نیست. ژنتیک و هورمون‌هایی مانند استروژن نیز با اثر بر سیستم ایمنی در این ماجرا نقش دارند.
عوامل محیطی نیز در به‌هم‌خوردن تعادل عملکرد سیست ایمنی در زنان نقش دارند. زنان معمولاً به طور متوسط بیشتر عمر می‌کنند، به عفونت‌های بیشتری دچار می‌شوند و اغلب بیشتر در معرض مواد شیمیایی در محصولات مراقبت پوست و آرایشی هستند.
کشف Xist یک دامنه جدید به درک تفاوت‌های جنسیتی در زمینه خودایمنی اضافه کرد.
نقش روده‌ها در بیماری‌های خودایمنی
میلیاردها باکتری در روده‌های ما زندگی می‌کنند و اهمیت زیادی از جهت بیماری‌های خودایمنی مثل دیابت یا ام‌اس دارند و ظاهراً از جهات زیادی عاملی در بیماری‌های خودایمنی‌اند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد این اجتماعات میکروبی می‌توانند ریسک بیماری‌ها را در هر دو جنس تحت‌تأثیر قرار دهند. طبق آزمایش‌ها باکتری‌های روده موش‌های نر که سطح تستوسترونشان را بالا می‌برد محافظی در برابر بیماری‌های خودایمنی است. همین نقش محافظتی را در بدن مردان تجسم کنید: ریسک دیابت در مردان کم می‌شود.
این داستان مربوط به باکتری‌هایی است که به سیستم ایمنی دستور رشد می‌دهند تا از روده‌ها محافظت کنند، متابولیسم را بهتر کنند و هورمون‌ها را کنترل کنند. در نتیجه استعداد بیماری‌های خودایمنی در مردان کمتر شده و مقاوم‌تر می‌شوند.
فاکتورهای محیطی نیز با اختلال در اکوسیستم گوارش بر احتمال بیماری‌های خودایمنی اثر می‌گذارند. رژیم‌های غذایی پرچرب و کم فیبر به عدم تعادل منتهی به افزایش ریسک بیماری‌ها مربوط‌اند. سموم، عفونت‌ها و سیگارکشیدن اثرات بسیار مخربی ازاین‌جهت دارند.
در تعاملات پیچیدهٔ بین ژن‌ها و محیط، میکروب‌های گوارش نقش عوامل نامرئی را دارند که تعیین می‌کنند چه کسی دچار بیماری خودایمنی شود. اگر بتوانیم یاد بگیریم چگونه این عملکرد را به‌جای مختل کردن تقویت کنیم، به راه‌های خوبی برای پیشگیری و درمان بیماری‌های مرموز خودایمنی دست خواهیم یافت.
تأثیرات بالقوه بر درمان
در حال حاضر بیشتر داروهای بیماری‌های خودایمنی در حد گسترده‌ای سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند و عوارض جانبی دارند. اما اگر مطالعات بعدی بتوانند نقش Xist را آشکارتر کنند، می‌توانیم امیدوار باشیم که به شیوه‌های درمانی بهتری دست پیدا کنیم.
شاید این روش خیلی بهتر از مصرف استروئیدها در دوزهای بالا باشد.
در مطالعهٔ جدید معلوم شد آزمایش‌های خون می‌توانند آنتی‌بادی‌های ضد Xist را نشان دهند؛ بنابراین علاوه بر ژنتیک، این آنتی‌بادی‌ها هم می‌توانند به‌عنوان شاخص‌های پیش‌بینی‌کننده برای غربالگری بیماری‌های خودایمنی در زنان به کار بروند.
هر چند به پژوهش‌های بیشتری در مورد مولکول Xist نیاز است؛ اما امیدوار شدیم که یک روز خواهیم توانست با بیماری‌های خودایمنی بهتر مبارزه کنیم. درک این RNA و مکانیسم‌های آن در داخل سلول‌های بدن زنان می‌تواند کلید درمان بیماری‌های خودایمنی باشد.
کاهش ریسک بیماری‌های خودایمنی
. سیگار نکشید. سیگارکشیدن یک ریسک فاکتور اساسی برای بیماری‌های خودایمنی مثل آرتریت روماتوئید، لوپوس و ام‌اس است. ترک سیگار می‌تواند این ریسک را به‌مرورزمان به میزان بسیار زیادی پایین بیاورد.
. استرس خود را مدیریت کنید. استرس مزمن بر عملکرد ایمنی، میزان التهاب و سلامت روده‌ها اثر می‌گذارد و همگی این جنبه‌ها بر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی اثرگذارند. فعالیت‌هایی مثل مدیتیشن و یوگا یا ریلکسیشن روزانه می‌تواند استرستان را مدیریت کنند.
. به‌اندازه کافی بخوابید. کم‌خوابی باعث التهاب در بدن می‌شود. هر شب ۷ تا ۹ ساعت بخوابید تا از سیستم ایمنی‌تان حمایت کنید. الگوی منظمی برای خواب و بیداری داشته باشید تا خوابتان باکیفیت باشد.
. به طور منظم ورزش کنید. فعالیت بدنی منظم، التهاب را کنترل می‌کند و می‌تواند برای سیستم ایمنی نیز مفید باشد. هر روز ۳۰ تا ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی در حد متوسط انجام دهید، مثلاً پیاده‌روی تند، شنا یا دوچرخه‌سواری. هر حرکتی بهتر از بی‌تحرکی است.
. رژیم غذایی خوب و متعادل داشته باشید. غذاهای فراوری شده کمتر بخورید و تمرکز خود را روی یک رژیم غذایی متعادل و ضدالتهاب بگذارید که سرشار از میوه‌ها و سبزی‌ها و غلات کامل و چربی‌های سالم و پروتئین‌های کم‌چرب باشد. مواد مغذی کلیدی مثل ویتامین D ، زینک (روی) و اسیدهای چرب امگا ۳، حامی عملکرد سیستم ایمنی‌اند.
. به سلامت گوارشتان اهمیت دهید. میکروبیوم روده به عملکرد سیستم ایمنی دستور می‌دهد، بنابراین سلامت روده‌ها می‌تواند ریسک بیماری‌های خودایمنی را پایین بیاورد. می‌توانید مکمل پروبیوتیک مصرف کنید و غذاهای پری‌بیوتیک بخورید، مثل پیاز و سیر و موز و جو.
. سوابق پزشکی خانواده خود را بدانید. خیلی از بیماری‌های خودایمنی ژنتیکی‌اند. انجام غربالگری‌های منظم و تغییراتی در سبک زندگی می‌تواند به افرادی که ریسک فاکتور ژنتیکی بیماری خودایمنی را دارند کمک نماید.
در پایان
با انجام مطالعات بیشتر و عمیق‌تر روی مولکول Xist می‌توانیم به روش‌های مؤثرتری در زمینه پیشگیری و درمان برسیم. خصوصاً در مورد خانم‌ها، اختراعاتی مثل درمان هدفمند Xist یا آزمایشات خون پیش‌بینی‌کننده، نویدبخش هستند. هر چند عوارض خودایمنی همچنان مرموزند اما پیشرفت همچنان ادامه دارد.
بر اساس این گزارش، علم قدم‌به‌قدم در جهت رمزگشایی بیماری‌های خودایمنی پیش می‌رود؛ بنابراین یک روز که خیلی هم دور نیست بالاخره به راه‌های درمانی مؤثر خواهیم رسید.
بیشتر بخوانید:
طرز تهیه گشنیز پلو با مرغ ، خوشمزه‌ترین غذای ایرانی که امروز بپزیذ
آشنایی با شرایط نگهداری بونسای نارون،گیاهی بسیار خاص و زیبا که مراقبت از آن بسیار آسان است
سوالات متداول
سیستم ایمنی از اندام‌ها و سلول‌هایی تشکیل شده است که از بدن در برابر باکتری‌ها، انگل‌ها، ویروس‌ها و سلول‌های سرطانی محافظت می‌کنند. بیماری خود ایمنی زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به اندام‌ها و بافت‌های سالم حمله می‌کند. دقیقا مشخص نیست که چرا سیستم ایمنی این کار را انجام می‌دهد.
اگر سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم پوست حمله کند، به بیماری خود ایمنی پوستی مبتلا می‌شوید. انواع مختلفی از این بیماری‌ها وجود دارد که بعضی از آنها عبارتند از: پسوریازیس، اسکلرودرمی، لوپوس پوست، درماتومیوزیت و بیماری بهجت. درمان بیماری خود ایمنی پوستی شامل مدیریت علائم، کاهش فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی و جلوگیری از عوارض مرتبط با بیماری است. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون، رایج ترین داروهای تجویز شده برای اختلالات پوستی خود ایمنی هستند.
تحقیق در مورد طول عمر بیماران خود ایمنی نشان داده است که در اکثر موارد بیماری‌های خود ایمنی کشنده نیستند و روی طول عمر افراد تاثیر نمی‌گذارند. با این حال، بعضی از این اختلالات به مرگ بیمار یا بروز عوارض تهدیدکننده حیات منجر می‌شوند، اما این بیماری‌ها نادر هستند.
نظرات