به گزارش اول فارس داستان آرایشگاه‌های زنانه و پای برخی از آن‌ها که بدجور در کفش پزشکان است، انگار قرار نیست خاتمه پیدا کند. این داستان دست‌کم یک دهه است که ریز و درشت و با جزئیات تکرار می‌شود، درحالی که آن پا‌ها هنوز در این کفش‌هاست و قصد بیرون آمدن نیز ندارد. آرایشگران و سالن‌دار‌های وی‌آی‌پی که ابایی از علنی شدن عکس صورت‌های بزک‌شده و اندام‌های خراطی‌شده‌شان در سایت‌های اینترنتی و شبکه‌های اجتماعی ندارند، حتی با این‌که کرونا می‌تازد و این صنف باید تعطیل باشد، مثل همیشه مشغول کارند و در حالی که پا در کفش پزشکان پوست و مو دارند، سرگرم مشاطه و درمان مشتریان‌اند. سالن‌های زیبایی وی‌آی‌پی و آرایشگاه‌های مناطق مرفه‌نشین، با این‌که کرونا فرمان به تعطیلی کسب و کارهای غیرضروری داده، گوش به این فرمان نداده و حتی دامنه خدمات‌شان را گسترده‌تر کرده‌اند تا یک باردیگر مرز باریک میان زیبایی و پزشکی درنوردیده شود.
رصد با دوربین
دست قلیانخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها در این ۱۴ ماه کرونایی دیگر رو شده و تقریبا همه می‌دانند کرکره پایین یک قلیانخانه به معنی تعطیلی‌اش نیست، بلکه باید به کرکره چند تقه زد یا با شماره‌تلفن صاحب آن تماس گرفت تا دوربین‌های مداربسته روی صورت مشتری زوم شود، کرکره‌ها تا نیمه بالا برود و همگی نفس به نفس در فضای دخمه پشت کرکره‌ها از قلیان‌های چاق‌شده کام بگیرند.
اما فقط متخلفان این صنف نیستند که به این شیوه کار می‌کنند، بلکه برخی آرایشگاه‌های زنانه که حاضر به تمکین از تعطیلی‌های سراسری نشده‌اند نیز از شیوه رصد با دوربین‌های مداربسته استفاده می‌کنند و فقط چهره‌های آشنا را به داخل راه می‌دهند. به گفته مینا که ناخن‌کار یکی از آرایشگاه‌های شمال شهر تهران است، مشتری‌های دائمی به موبایل آرایشگرها زنگ می‌زنند و با این شیوه ساده، در‌های بسته آرایشگاه باز می‌شود و چرخ مشاطه‌گری می‌چرخد.
البته آرایشگاه‌های زیادی هستند که از قانون تعطیلی مشاغل غیرضروری پیروی کرده و این روز‌ها خانه‌نشین شده‌اند، مثل سلما در مشهد که سالن بزرگش در شمال شهر تعطیل است و با این‌که ضرر می‌کند، حاضر به تمرد از قانون نیست. ولی در ازای وجود افرادی مثل او، آرایشگرانی که در فضای حقیقی و مجازی، آماده به کار بودن‌شان را جار می‌زنند، زیادند.
گرچه ترس از بیمار شدن، باعث افت مشتریان اغلب آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی شده، ولی تعداد کسانی که در این روز‌های آلوده به ویروس نمی‌توانند قید آرایش و پیرایش را بزنند، به اندازه‌ای هست که چراغ این اماکن روشن بماند. ساحره در یکی از آرایشگاه‌های نه چندان معروف تهران، این روز‌ها هر دو ساعت یکبار مشتری دارد و این وقفه زمانی را خودش ایجاد کرده تا در فضای کوچک آرایشگاه ازدحام نشود. برخی آرایشگاه‌ها در مناطق برخوردار شهر نیز با این‌که به ظاهر تعطیل‌اند، ولی با ساز و کاری اینترنتی، مشتریان ناشناس را وادار به ثبت شماره تلفن همراه و احراز هویت می‌کنند و آنگاه با وی تماس می‌گیرند و برای ارائه خدمات به وی وقت تعیین می‌کنند.
به این ترتیب است که صنف آرایشگاه‌های زنانه و سالن‌دار‌های خدمات زیبایی، مثل بقیه اصناف غیرضروری متخلف، از کافه‌ها و لوازم‌التحریری‌ها گرفته تا پاساژ‌های محلی و لباس‌فروشی‌ها، سلانه سلانه و مخفیانه مشغول کارند.
اقدامات خطرناک
فعالیت مخفیانه برخی آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی، اما در قبال برخی کار‌هایی که به آن دست می‌زنند، کاملا بی‌اهمیت است. از آرایشگاه‌هایی که خدمات معمولی زیبایی مثل کار روی ابرو، مو، مژه و ناخن را انجام می‌دهند، اگر بگذریم؛ تعدادی دیگر که به کارهای خطرناک پزشکی دست می‌زنند، مثل گذشته فعال‌اند و با ظاهری شیک و اتوکشیده و البته مدارک دال بر گذراندن دوره‌های آموزشی که در سایت‌ها و صفحات مجازی‌شان بارگذاری می‌کنند، سخت مشغول جذب مشتری‌اند.
این افراد جسور، خدماتی از حوزه پوست و مو و زیبایی را انجام می‌دهند که تمام و کمال در قبضه متخصصان پوست است و این کار را چنان آزادانه و با اعتماد‌به‌نفس انجام می‌دهند که مثال‌زدنی است. خدماتی که آن‌ها این روز‌ها ارائه می‌دهند، نسخه کپی‌شده خدماتی است که در مطب‌های متخصصان پوست و کلینیک‌های پزشکی مجوزدار انجام می‌شود، با این نکته جالب که قیمت‌های‌شان فرقی با نرخ‌های قانونی ندارد.
این جماعت که مدت‌هاست به ترمیم و ژلیش ناخن، مانیکور و پدیکور، اصلاح صورت و ابرو و کوتاهی و شینیون مو قانع نیستند، دست به کار مزوتراپی، فیکانتور، میکرونیدلینگ، مزو وایت، میکروشیدینگ و میکرو پیگمنتیشن شده‌اند که با دانستن جزئیات کار، مو بر اندام راست می‌شود.
مزوتراپی یکی از روش‌های درمانی و زیبایی پوست و از جمله شیوه‌های تزریقی است که در آن عصاره‌های گیاهی، ویتامین‌ها، آنزیم‌ها، دارو‌ها و هورمون‌ها به صورت موضعی به پوست تزریق می‌شود. این شیوه ابداعی فرانسوی یکی از روش‌های درمانی و جوانسازی است که با لایه میانی پوست سر و کار دارد.
مزووایت نیز روشی است درمانی برای برطرف کردن تیرگی و لکه‌های پوست و، چون اغلب برای پوست‌های درگیر بیماری پوستی یا فاقد ملانین استفاده می‌شود، رنگدانه‌ها را وارد لایه‌های زیرین پوست می‌کند. فیبروز نیز که معمولا در آرایشگاه‌ها برای طراحی ابرو استفاده می‌شود، در اصل روشی است که با استفاده از تیغ، رنگ را به لایه‌های داخلی پوست انتقال می‌دهد.
در روش میکروپیگمنتیشن هم که تبلیغات آرایشگاه‌ها بسیار روی آن متمرکز است، پای چیزی به جز آرایش دائمی و به قول آرایشگرها، آرایش طبیعی در میان نیست و در آن رنگدانه‌ها طوری به قسمت‌های داخلی پوست صورت، ابرو، پلک‌ها و لب تزریق می‌شود که انگار افراد خدادادی آب و رنگی دارند.
عکس‌هایی از مشتریانی که این از روش‌ها استفاده کرده‌اند و روی سایت‌ها و صفحات شخصی آرایشگران بارگذاری می‌شود، واقعا هوس‌انگیز و وسوسه‌کننده است و خیلی‌ها با دیدن این عکس‌هاست که مشتری سالن‌های زیبایی می‌شوند.
چه خبر از قیمت‌ها؟
زیبایی لحظه‌ای و کوتاه‌مدت مشتریان، اما تنها دستاورد روش‌های درمانی است که توسط افراد غیرمتخصص در آرایشگاه‌ها به کار گرفته می‌شود. کننده‌های این کارها، اما چنین اعتقادی ندارند و بعد از تماس با هرکدام از آن‌ها چنان از کیفیت کار مطمئن می‌شویم که اگر عنان خود را به دست دل‌مان بدهیم، حتما برای زیبا شدن زیر دست آن‌ها خواهیم رفت.
البته ارتباط با این افراد حتی از طریق فضای مجازی کار ساده‌ای نیست و مخصوصا کشیدن قیمت‌ها از زیر زبان آن‌ها با لطایف‌الحیلی میسر است. این افراد معمولا به تماس‌های تلفنی پاسخ نمی‌دهند و تنها باید به آن‌ها پیامک داد یا برای‌شان پیامی در شبکه‌های اجتماعی نوشت که پاسخ بیشتر آن‌ها در اولین ارتباط نیز منحصر است به دعوت مشتری به سالن یا آرایشگاه برای مواجهه رو در رو.
اما وقتی ما در پیام‌مان به یکی از این افراد نوشتیم که بودجه‌مان محدود است و می‌خواهیم به همراه چند نفر از دوستان‌مان برای هایفوتراپی و پلاسمای شکم اقدام کنیم، به این شرط که با بودجه‌مان هماهنگ باشد، قیمت‌ها به سمت‌مان سرازیر شد: هایفو صورت و غبغب برای هر جلسه ۵/۲ میلیون و پلاسمای شکم در هر جلسه ۵/۱ میلیون تومان.
هایفوتراپی روشی است جایگزین جراحی که در آن امواج اولتراسوند به طورمستقیم و از راه تماس دستگاه با پوست به لایه اصلی موثر وارد می‌شود و مساحت قسمت‌های مورد نظر را کم می‌کند و به این ترتیب ماهیچه‌ها و پوست جمع می‌شود و لیفت اتفاق می‌افتد. آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی متخلف، از هایفو برای لیفت صورت، جوانسازی، سفت کردن پوست و کلاژن‌سازی استفاده می‌کنند و می‌گویند با استفاده از امواج ماورای صوت، گرمای شدید را به طور هوشمندانه روانه نقاط مورد نظر می‌کنند.
روش پلاسماجت نیز که روشی متداول برای لاغری و رفع چربی شکم و پهلوست و متخصصان پوست برای زیبایی و درمان، از آن بهره می‌برند؛ در سالن‌های زیبایی وی‌آی‌پی و غیر وی‌آی‌پی به عنوان کلاس کار، چاشنی بقیه خدمات می‌شود. روشی که توضیحش ترسناک است: در این روش لایه سطحی پوست را تصعید می‌کنند و با تبدیل چربی‌ها از حالت جامد به گاز، باعث جمع‌شدگی لایه‌های زیرین پوست می‌شود، چون آب شدن چربی‌های زائد بدن فرآیندی زمانبر است، یک فرد با شکمی بزرگ، حدود ۱۰جلسه و بیشتر نیاز دارد که با احتساب هر جلسه ۵/۱ میلیون تومان، هزینه‌ها قابل ملاحظه می‌شود؛ در حالی که خطر هر لحظه در کمین است.
آغاز دردسر
افراد مطلعی که ریشه‌های علمی دارند و متخصص دانشگاهی حوزه پوست و مو هستند، خیلی خوب می‌دانند که این هزینه‌ها در سالن‌های زیبایی و آرایشگاه‌ها درواقع برباد می‌رود و آن صورت‌های عروسکی و اندام‌های مانکنی، تکه‌یخ‌هایی است که وقتی آب می‌شوند، روان‌آب‌شان آزاردهنده است.
دستیار یکی از پزشکان مشهور پوست و موی تهران که یک سینه سخن در این‌باره دارد، به ما می‌گوید بیشتر کسانی که در آرایشگاه‌ها کارهای زیبایی انجام می‌دهند، وقتی به مطب‌ها می‌آیند، به دمودکس که یک انگل پوستی است، مبتلا هستند. به این دلیل که تجهیزاتی که با آن‌ها کار می‌شود، خوب و اصولی پاکسازی نشده‌اند. دومین مشکل، اما سربرآوردن جوش‌های چرکی روی پوست، به دلیل استفاده از کرم‌های غیراستاندارد و ارزان‌قیمت است. این دستیار، اما مواردی حادتر از جوش و انگل پوستی را از نزدیک دیده و می‌گوید بوتاکس و فیلترا که در سالن‌های زیبایی انجام می‌شود، روی برخی از مشتریان حساسیت‌های شدید ایجاد می‌کند. به طوری که پزشک مجبور به جراحی و خالی کردن عفونت از نقاط مختلف صورت و بدن است.
در تایید این اتفاقات، مسعود داوودی متخصص پوست و مو، استاد دانشگاه و پزشک فعال در پزشکی‌قانونی تهران از تداخل کاری متخصصان هم‌صنف خود با آرایشگران و سالن‌دار‌ها گله‌مند است. او ناامید از این‌که چرا یک پزشک متخصص پوست بعد از ۱۱ سال درس خواندن و پس از سال‌ها تجربه، باید با آرایشگران رقابت کند و مشغول درمان خطا‌های آن‌ها باشد، به ما از تجربیاتش می‌گوید.
آن‌طور که مسعود داوودی در سال‌های متوالی فعالیت پزشکی‌اش و در راهرو‌های پزشکی‌قانونی دیده، حساسیت و ایجاد آلرژی‌های پوستی که گاهی تا پایان عمر با بیماران می‌ماند، یکی از عمده‌ترین آسیب‌های مداخلات آرایشگران در امور زیبایی است.
او می‌گوید روزانه با پوست‌هایی مواجه می‌شود که دچار سوختگی، عفونت و زخم شده‌اند و حاصل استفاده از مواد اولیه بی‌کیفیت و ارزان‌قیمتی است که آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی برای کسب سود بیشتر از آن‌ها استفاده می‌کنند.
وی اعتراضش به این مداخلات پزشکی را از آسیب‌هایی که به بیماران وارد می‌شود، البته فراتر می‌برد و می‌گوید سالن‌دار‌ها و آرایشگاه‌ها، به هیچ‌وجه حق به‌کار بردن سوزن در خدمات‌شان را ندارند، در حالی که خیلی راحت از روش‌های مبتنی بر تزریق، آن هم دستگاه‌های بی‌کیفیت که مشابه دستگاه‌های استاندارد است، استفاده می‌کنند.
این ماجرا‌ها سال‌هاست که به دست اهالی این صنف رقم می‌خورد و از این باب اتفاقی کهنه است، ولی این‌که چرا باوجود کهنگی این چالش، راهی برای علاج آن عرضه نمی‌شود، سوالی است که بار‌ها و بار‌ها می‌تواند پرسیده شود.
جای خالی نظارت
روسای اتحادیه آرایشگاه‌های زنانه سال‌های متمادی است که به تماس‌های تلفنی خبرنگاران پاسخ نمی‌دهند. طبق این سنت قدیمی و حتی با این که رئیس این اتحادیه تغییر کرده، با وجود تماس‌های مکرر، موفق به گفتگو با او نشدیم تا بدانیم چرا با این‌که مداخلات پزشکی این صنف هر روز پردامنه‌تر می‌شود؛ از بازرسی، نظارت و کوتاه کردن دست سودجویان خبری نیست.
ما قصد داشتیم از وی بپرسیم که چرا پاکسازی و جوانسازی پوست که کاری کاملا تخصصی است، در برخی آرایشگاه‌ها انجام می‌شود و چرا خدمتی مثل تزریق کرم پودر دائمی به پوست صورت که مد روز شده و اساسا کاری است که متخصصان پوست نیز تاییدش نمی‌کنند، در این واحد‌های صنفی انجام می‌شود.
البته ما پاسخ این سوالات را به دلیل همراهی نکردن رئیس اتحادیه آرایشگران زنانه دریافت نکردیم و فقط دستمان پرشد از یکسری تخلفات آشکار که شاید اگر رئیس اتحادیه با ما مصاحبه هم می‌کرد، آن‌ها را ربط می‌داد به آرایشگاه‌ها و سالن‌هایی که بدون مجوز کار می‌کنند و دست اتحادیه برای برخورد با آن‌ها بسته است.
پس اگر اتحادیه مسؤول نیست چه کسی باید پاسخگوی وضع موجود باشد و چه کسی قطار تبلیغات خوش آب و رنگ آرایشگران در فضای حقیقی و مجازی را باید متوقف کند؟
مدیرکل تعزیرات حکومتی خراسان‌رضوی، چندی پیش تشکیلات متبوع خویش را یکی از مراجع رسیدگی معرفی کرده بود، ولی به این شرط که شکایت خصوصی و گزارش‌های مردمی دریافت کند؛ اتفاقی که تجربه نشان داده کمتر رخ می‌دهد و به گفته مسعود داوودی، پزشک فعال در پزشکی‌قانونی تهران، مردم به جای شکایت از آرایشگاه‌ها بیشتر ترجیح می‌دهند که از پزشکان شکایت کنند.
پس حالا که فضای مجازی رهاست و به نظارت ارگان‌های دولتی و اتحادیه‌ها نمی‌توان دلخوش بود، به مطمئن‌ترین راه می‌توان متوسل شد که تقریبا در همه مشکلات بغرنج اجتماعی جواب می‌دهد: روگردانی مردم از همه کسانی که خدمات غیرقانونی ارائه می‌دهند.منبع: روزنامه جام جم
نظرات