اول فارس|یادداشت زندگی: یکی از ایرانیان مقیم کانادا که دستیار پژوهشی در دانشگاه یورک هم هست در شبکه اجتماعی linkedin نوشت:
وقتی رسیدم تورنتو، مجبور بودم ۱۴ روز تو هتل قرنطینه بشم. با صبحونه، یه بیسکویت آجیلی خیلی خوشمزه ای میدادن. اینقدر خوشمزه که تصمیم گرفتم از روز چهارم به بعد نخورم و همشو جمع کنم بیارم خونه. خیلی شیک بسته بندی کرده بودم.
میدونی چی شد؟ تو جمع کردن وسایلم، یادم رفت برشون دارم و تو هتل جا موند.
اینقدر این لحظه درس بزرگی تو زندگیم برام شد که هیچ وقت یادم نمیره.
عزیز، اگه از لحظات زندگیت لذت نبری و جمع کنی یه جا بخوای لذت ببری، باختی. بدم باختی.
اگه کل سال هیچ تفریحی نکنی که ۱ ماه بری مسافرت، باختی.
اگه وقتی داره پروژه میزنی لذت نبری تا تموم بشه بری تفریح، باختی.
اگه تو کارشناسی لذت نبری تا بخوای بعدش استفاده کنی، باختی.
اگه از ثانیه ثانیت استفاده نکنی، بازم باختی.
اگه همه پولتو جمع کنی که ۱۰ سال دیگه یه چیزی بخری، باختی.
من میتونستم هر روز صبح با اون بیسکویت لذت ببرم از صبحونم، ولی جمع کردم و باختم…
تصحیح شده: اصلا بیسکوئیت موضوع بحث من نیست که راهکار برای برگردوندن بخوام، اصلا مهم نیست.
مهم این هست که ممکن بود ۵۰ سال بعد بفهمم زندگیم رو جا گذاشتم..
نظرات