گروه فیلم‌برداری دانشگاه شیکاگو در تخت جمشید سال ۱۳۱۱
به گزارش اول فارس، در حدود سال ۱۳۱۱ هجری شمسی (معادل با اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی)، مجموعه‌ی تاریخی تخت جمشید در ایران میزبان فعالیت‌های علمی و کاوش‌های باستان‌شناسی گسترده‌ای بود که توسط هیئت‌های خارجی انجام می‌شد. در این دوره، مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو (Oriental Institute of the University of Chicago) تحت سرپرستی پروفسور ارنست هرتسفلد و سپس اریک اشمیت، نقش محوری در حفاری‌ها و مستندسازی این محوطه باستانی ایفا کرد.
این تیم‌های باستان‌شناسی، علاوه بر کاوش‌های میدانی دقیق و ثبت یافته‌ها، به اهمیت بصری و مستندسازی تصویری نیز واقف بودند. حضور تیم فیلم‌برداری دانشگاه شیکاگو در این زمان، نشان‌دهنده رویکرد پیشرفته و جامع آنها در ثبت تاریخ و فرآیند اکتشافات بود. این فیلم‌ها نه تنها به عنوان ابزاری برای مطالعه و تحلیل‌های بعدی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، بلکه برای معرفی شکوه تخت جمشید به مخاطبان جهانی و حفظ میراث فرهنگی ایران برای نسل‌های آینده نیز اهمیت بسزایی داشتند.
هدف از حضور این تیم فیلم‌برداری، ثبت جزئیات دقیق معماری، کتیبه‌ها، و یافته‌های باستان‌شناسی بود. این تصاویر متحرک، با جزئیات بیشتر از عکس‌های ثابت، قادر بودند مقیاس عظیم سازه‌ها و پیچیدگی فرآیند کاوش‌ها را به نمایش بگذارند. همچنین، این فیلم‌ها می‌توانستند اطلاعات ارزشمندی درباره تکنیک‌های حفاری در آن دوران، شرایط کار باستان‌شناسان و حتی جنبه‌هایی از زندگی روزمره در نزدیکی محوطه را ارائه دهند.
با توجه به اهمیت جهانی تخت جمشید به عنوان یکی از مهم‌ترین سایت‌های باستانی جهان، ثبت تصویری این کاوش‌ها توسط یک نهاد دانشگاهی معتبر مانند دانشگاه شیکاگو، گامی حیاتی در زمینه حفظ و اشاعه دانش مربوط به تمدن هخامنشی به شمار می‌رفت. این مستندات دیدنی اکنون به عنوان بخشی از آرشیوهای تاریخی، منبعی غنی برای محققان و علاقه‌مندان به تاریخ و باستان‌شناسی ایران محسوب می‌شوند.
