یادداشت عضو شورای اطلاع رسانی دولت در فارس : تولدی دوباره در قلب تمدن

دوران ما دورانی است که سایه سنگین دشمنان و پروپاگاندای رسانه‌های اپوزیسیون همواره در تلاش است تا هرگونه نشانه از شکوفایی و همبستگی ملی ایران را مخدوش سازد. شکی نیست که بسیاری در داخل و خارج، پس از رویدادهای تلخ منطقه‌ای (مانند جنگ ۱۲ روزه)، تمایلی به دیدن میزبانی ایران در یک رویداد بین‌المللی پرشکوه نداشتند. اما برگزاری جشنواره در شیراز، مهر باطلی بود بر تمام این آرزوها. استقبال پرشور مردمی و حضور پررنگ جامعه هنری، پاسخی کوبنده به این تردیدها بود و نشان داد که چراغ فرهنگ در این سرزمین هرگز خاموش نخواهد شد.

این جشنواره، فراتر از یک رویداد سینمایی داخلی، تبدیل به محفلی بین‌المللی شد که قدرت نرم فرهنگی ایران را به نمایش گذاشت. حضور ۳۴ کشور دنیا و همراهی ۲۱ کشور با مقامات سیاسی خود، از جمله ۹ سفیر، ۳ معاون وزیر و یک وزیر، گواهی آشکار بر اهمیت این رویداد در معادلات بین‌المللی بود. حضور پررنگ رؤسای سازمان‌های سینمایی کشورهای مختلف در طول ۱۰ روز برگزاری، نه تنها شیراز را در کانون توجه قرار داد، بلکه به رونق اقتصادی شهر نیز کمک شایانی کرد؛ به‌طوری که ظرفیت هتل‌ها در فصلی که معمولاً کم‌مسافر است، به طور کامل تکمیل شد.

متأسفانه، در این مسیر، شاهد تلاش‌های مذبوحانه برای ترور شخصیتی برخی از بزرگان عرصه هنر، از جمله ریاست هیئت داوران، بودیم. اما این تخریب‌ها، در مقابل عظمت فرهنگ غنی ایرانی و تمدن دیرینه شیراز، کوچک و بی‌ارزش جلوه کرد. هنر و فرهنگ اصیل ما همواره والاتر از دسیسه‌های زودگذر بوده و اصالت شهر حافظ، این حملات را در نطفه خفه ساخت.

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای این دوره، تحقق یک آرزوی دیرینه برای شیراز بود. سال‌ها بود که این شهر در حسرت داشتن دبیرخانه دائمی یک رویداد مهم ملی یا بین‌المللی به‌سر می‌برد؛ رویدادی که هویت آن را تثبیت کند، همانند جشنواره کودک در اصفهان یا جشنواره تئاتر کودک در همدان. برای اولین بار پس از انقلاب، دبیرخانه دائمی یک جشنواره بین‌المللی در شیراز مستقر شد؛ دستاوردی که میراثی ماندگار برای اصحاب فرهنگ و هنر این دیار خواهد بود. با حضور حدود ۲۰۰ میهمان خارجی، که برخی از آن‌ها چهره‌های برجسته سینمایی بودند، برگزاری این دوره به مثابه یک کارگاه عملی و تجربه‌ای مفید برای اهالی فرهنگ، هنر و رسانه شیراز عمل کرد.

در کنار موفقیت‌های محتوایی، زیبایی‌های بصری نیز چشم‌نواز بود. استفاده هوشمندانه از نمادهای آرامگاه حافظ و عظمت بنای مجتمع فاخر خلیج فارس و تأکید مداوم بر نام مقدس خلیج فارس، هویتی ملی و تاریخی به رویداد بخشید.

*اما مهم‌تر از همه این‌ها، برای ما شیرازی‌ها، تکرار نام “شیراز” بود.* تکراری که چه پیش از جشنواره و چه پس از آن، در رسانه‌های خارجی و داخلی طنین‌انداز شد. این شهر، که سعدی برایش سرود:

*“شهرها همه بازند و شهر ما شهباز”*