کاهش قدرت دست برای گرفتن، می‌تواند مستقل از خطرهای مرتبط با ویژگی وراثتی، مصرف دخانیات، مصرف مشروب و پایین بودن سطح فعالیت جسمانی، عامل خطر چشمگیری باشد که نشانگر زوال عقل است.
طبق مطالعه جدیدی، با انجام آزمایش‌هایی ساده برای ارزیابی قدرت در دست گرفتن و میزان تحرک، می‌توان خطر ابتلا به عارضه‌های پیری، مانند زوال عقل، را پیش‌بینی کرد.طبق مطالعه‌های قبلی، افراد معمولا همراه با پیر شدن، قدرت ماهیچه‌های خود را از دست می‌دهند و کندتر می‌شوند.
به گزارش اول فارس به نقل از ایندیپندنت ، بنا به تحقیق جدیدی که به تازگی در مجله «نزاری ناشی از کم‌ماهیچگی و عضله» (Journal of Cachexia Sarcopenia and Muscle) چاپ شده است، این نشانه‌ها می‌تواند حاکی از عارضه‌ای شوم‌تر در روند پیری باشد؛ ابتلا به زوال عقل در اواخر عمر.
محققان، از جمله محققان دانشگاه ادیت کوان استرالیا، در این مطالعه داده‌های بیش از ۱۰۰۰ زن را با میانگین سنی ۷۵ سال را بررسی کردند.
این محققان، میزان قدرت دستان این زنان را در گرفتن [چیزها] و نیز مدت‌زمانی را که لازم دارند تا از صندلی برخیزند، سه متر راه بروند، برگردند و دوباره روی صندلی بنشینند (معروف به آزمون زمانی برخاستن و راه رفتن-تییوجی)، اندازه‌گیری کردند.
سپس برای رصد هرگونه افت عملکردی این زنان، پنج سال بعد دوباره این آزمایش را انجام دادند.
طبقه یافته‌های این مطالعه، مشخص شد که طی یک دهه و نیم بعد، حدود ۱۷ درصد زنان شرکت‌کننده در آزمایش دچار زوال عقل شدند و بر اثر آن در بیمارستان بستری شدند یا جان خود را از دست دادند.
طبق یافته‌های این محققان، کاهش قدرت دست برای گرفتن و کندتر شدن در آزمون تییوجی، می‌تواند مستقل از خطرهای مرتبط با ویژگی وراثتی، مصرف دخانیات، مصرف مشروب و پایین بودن سطح فعالیت جسمانی، عامل خطر چشمگیری باشد که نشانگر زوال عقل است.
محققان دریافتند که احتمال ابتلا به زوال عقل در کهنسالی کسانی با کمترین قدرت گرفتن با دست، بیش از دو برابر افرادی با بیشترین قدرت [گرفتن چیزها با دست] است.
احتمال دچار شدن به زوال عقل در کندترین افراد در آزمون تییوجی نیز بیش از دو برابر سریع‌ترین افراد بود.
نظریه پژوهشگران این است که قدرت گرفتن با دست، که با استفاده از وسیله‌ای دستی به نام دینامومتر به راحتی اندازه‌گیری می‌شود، به علت همپوشانی ذاتی آن با زوال قوه شناختی و حرکتی، می‌تواند ملاکی برای سلامت مغز باشد.
مارک سیم، از نویسندگان این پژوهش، در بیانیه‌ای گفت: «هیچ‌یک از آزمون‌های قدرت گرفتن با دست و تییوجی معمولا در موارد بالینی انجام نمی‌شود، اما هر دو ابزارهای غربالگری ارزان و آسانی‌اند.»
محققان می‌گویند که این یافته‌های نو می‌تواند در تعیین زودهنگام خطر ابتلای بیماران به زوال عقل، به متخصصان بهداشت و درمان کمک کند.
دکتر سیم گفت: «قرار دادن آزمون‌های عملکرد ماهیچه‌ای در زمره غربالگری‌های زوال عقل، می‌تواند در شناسایی افرادی که در معرض خطر شدید قرار دارند، مفید باشد و این افراد می‌توانند از برنامه‌های پیشگیری زودهنگام، نظیر برنامه غذایی سالم و فعالیت بیشتر بدنی با هدف پیشگیری از آغاز این عارضه، بهره بگیرند.»
محققان گمان دارند که قدرت دست برای گرفتن، می‌تواند «معیاری جانشین» برای [تشخیص احتمال ابتلا به] بیماری قلبی، التهاب و ضعف نیز باشد که از ملاک‌های شناخته‌شده برای بروز خطر زوال عقل به شمار می‌روند.
دکتر سیم افزود: «یافته‌های جالب، این بود که کاهش مقدار این ملاک‌ها، با قرار گرفتن [بیمار احتمالی] در معرض خطر بیشتر ابتلا رابطه دارد و نشان می‌دهد که اگر بتوانیم جلو این کاهش را بگیریم، ممکن است بتوانیم از بروز زوال عقل در کهنسالی پیشگیری کنیم. البته به پژوهش‌های بیشتر در این حوزه نیاز است.»
نظرات