گوشه ی حیاط منتظر ایستاده بودم که صحبت های مربی ورزش مدرسه توجه ام را جلب کرد.پیشتر از دخترم شنیده بودم که خانم الهام پاکدل مربی ورزش مدرسه بازیکن فوتسال هست و در فصل گذشته ی رقابت های لیگ کشور علاوه بر عنوان خانم گلی رقابت ها،بهترین بازیکن مسابقات شدهصحبت های خانم مربی را اگرچه در سال۱۴۰۲ می‌شنیدیم اما برایم حرف تازه و جدیدی نبود، درددل ها و گلایه های خانم مربی شبیه همان گلایه هایی بود که من و هم‌نسلان من در دهه۷۰داشتیم.
از ابتدای دهه‌ی هفتاد که همراه با تیم بزرگسال باشگاه مرصاد در رقابت‌های دسته دوم بسکتبال کشور حضور یافتم تا روزی که به پاس قهرمانی در آن رقابت‌ها مبلغ بیست و پنج هزارتومان پاداش دریافت کردم(حوالی سال۷۴_۷۵)به کرات این عبارت را می‌شنیدم:مسئولین این استان و شهر به ورزش و ورزشکار اهمیت نمی‌دهند،برای پیشرفت در ورزش و رسیدن به قله های ترقی باید از شیراز رفت….یادش به خیر همان روزها بود که دو باشگاه بسکتبال شیراز برای حضور در لیگ در به در دنبال اسپانسر بودند که آقا مهران حاتمی کاپیتان تیم ملی در گفتگویی با جراید گفت: در شیراز یک لبنیات فروشی ( اشاره به یک شرکت لبنیاتی که اسپانسر یکی از تیم های حاضر در لیگ بود) پیدا نمی‌شود تا اسپانسر تیم‌های شیرازی شود.
آن روزها دو تیم حاضر در شهر شیراز با بازیکنان بومی با کمترین بودجه یقه‌ی خیلی از تیم‌های بزرگ با بودجه‌های آنچنانی را می‌گرفتند و در رقابت های کشوری همواره تیم شیراز روی سکو بود(خاطرم هست کل بودجه ی تیم ما از مبلغ قرارداد یکی از بازیکنان تیم اصفهان کمتر بود).این شد که به آقا مهدی دوانی‌زاده توصیه کردیم از شیراز برود و بسکتبال را در اصفهان یا تهران ادامه دهد و مهدی رفت و شد کاپیتان تیم ملی و امروز مربی تیم ملی است و از او در کنار دکتر حاتمی به عنوان مفاخر بسکتبال شیراز یاد می‌کنیم.
این مقدمه‌ی کوتاه را نوشتم تا به خانم‌گل فوتسال کشور و بهترین بازیکن فوتسال بانوان کشور خانم الهام پاکدل بگویم که مسئولین شهر و دیار من و شما در این شکل بی‌مهری ها و کم محلی ها سابقه‌ی درخشانی دارند و چنین برخوردهایی امر تازه ای نیست.اینکه دختر شیراز در بالاترین رده‌ی فوتسال کشور در چنین جایگاهی قرار بگیرد و هیچ مقام و مسئولی یک دست‌مریزاد ساده به او نگفته است متاسفانه امر تازه‌ای نیست.
شاید وقتش رسیده به شما هم همان توصیه ای را کنم که چندین سال پیش به هم‌بازی و رفیق عزیزم آقا مهدی‌دوانی‌زاده کردم.شیراز شهر هدررفت استعدادهاست،فرقی هم نمی‌کند در کدام حوزه فعالیت داشته باشی از ورزش گرفته تا هنر،شاهد این ادعا هنرمندان تاتر و موسیقی که از شیراز به پایتخت رفتند و امروز در تهران برای خودشان سروری می‌کنند و یا در همین فوتسال حتما شما بهتر از من از بی‌مهری هایی که در حق ستارگان ورزش این شهر روا داشتند خبر داری.
گرچه حضور ورزشکاران پرافتخاری چون شما در شهر شیراز خاصه برای من که دخترم شاگرد مدرسه ایست که شما مربی ورزش آن هستید،غنیمت است اما ماندن در شیراز برابر است با آه و افسوس هایی که من و هم‌نسلان من برای روزها و موقعیت هایی که با ندانم‌کاری مدیران این شهر و استان به هدر رفت،سر می‌دهیم.
با این همه به سهم خودم به وجود چنین بانویی افتخار کرده،از صمیم قلب برایتان آرزوی توفیق روز افزون داشته، امیدوارم به آنچه شایسته و لایق آن هستید دست یابید،به امید آن روز.
وکیل دادگستری امروز/ بازیکن بسکتبال و بازیگر تاتر دهه۷۰شیراز، محمد هادی جعفر پور
باهر
تاریخ : ۱۷ - مهر - ۱۴۰۲
مدیریت دانا بلندت می کند
بر زمینت می زند مدیریت نادان و متکبر و چموش