خرید تلویزیون در سال‌های اخیر نسبت به گذشته کمی پیچیده‌تر شده است. این مساله می‌تواند به دلیل پیدایش و گسترش ویژگی‌ها و امکانات جدید در این دستگاه‌های محبوب باشد. اگر سَری به فروشگاه‌های خرید تلویزیون بزنید با تعداد زیادی از نمایشگر با وضوح فوق‌العاده بالا (UHD) یا ۴K و حتی در مواردی با مدل‌های ۸K مواجه خواهید شد، که نویدبخش مشاهده‌ی تصاویری با جزئیات بیشتر نسبت به تلویزیون‌های HD است؛ در حالی که کنتراست و رنگ‌ها هم به شکل قابل توجه‌ای بهبود یافته است. بنابراین، اگر قصد خرید تلویزیون جدیدی را داشته باشید، با این سؤال مواجه خواهید شد که آیا زمان آن رسیده که به سمت یکی از تلویزیون‌های ۸K یا UHD بروید یا انتخاب خود را به محصولی معمولی از نوع ۴K محدود کنید.

هنگامی که بدانید قصد خرید چه نوع تلویزیونی را دارید، می‌توانید بر روی سایر امکانات از جمله صفحه‌ی نمایش، اندازه‌ی مناسب و چند ویژگی عملکردی مهم دیگر تمرکز کنید. بنابراین در طول این راهنمای خرید در کنار آشنایی کامل با انواع تلویزیون، توصیه‌هایی در مورد انتخاب نوع نمایشگر، اندازه‌ی آن، همراه با نکاتی در مورد اینترنت و سرویس‌های پورتی و کابلی به شما ارائه می‌شود.

• ۱. چالش انتخاب و خرید تلویزیون جدید
• ۲. آشنایی با فناوری تلویزیون‌های جدید
• ۳. اندازه‌ی نمایشگر در انواع تلویزیون‌ها
• ۴. وضوح تصویر، پارامتری مهم در انتخاب تلویزیون
• ۵. بررسی تلویزیون‌های مدل ۱۰۸۰p یا HD
• ۶. بررسی تلویزیون‌های UHD در دو سری ۴K و ۸K
• ۷. اهمیت زاویه‌ی دید در انتخاب تلویزیون
• ۸. آشنایی کامل با قابلیت HDR
• ۹. حقایقی در مورد تلویزیون‌های هوشمند (Smart TVs)
• ۱۰. بررسی اتصالات تلویزیون قبل از خرید
• پرفروش‌ترین مدل‌های تلویزیون در بازار ایران

۱. چالش انتخاب و خرید تلویزیون جدید

بسیاری از تلویزیون‌های جدید دارای محدوده‌ی دینامیکی بالا (HDR) هستند که نویدبخش تصاویر روشن‌تر، پویاتر همراه با رنگ‌های زنده‌تر و واقعی‌تر است. با این حال، باید بدانید که همه‌ی تلویزیون‌ها عملکرد HDR خوبی ندارند و طبیعتا مدل‌هایی که عملکرد بهتری دارند، هزینه‌ی بیشتری را هم تحمیل خواهند کرد. جالب است بدانید که در سال‌های اخیر اغلب توجه‌ها به سمت تلویزیون‌های OLED رفته است که گران‌تر از مدل‌های LCD/LED هستند و بخش عمده‌ای از تلویزیون‌های موجود در بازار را تشکیل می‌دهند. اگرچه فاصله‌ی قیمت این دو مدل محصول هر ساله در حال کاهش است، اما در هنگام خرید باید تصمیم بگیرید که آیا یک OLED ارزش صرف هزینه‌ی اضافی را دارد یا خیر! همچنین، همانطور که در ادامه‌ی این مقاله‌ی جامع به آن خواهیم پرداخت، در حال حاضر برخی از بهترین دستگاه‌های LCD از نظر عملکرد و قیمت با تلویزیون‌های OLED رقابت می‌کنند و حتی می‌توانند وضوح و روشنایی بیشتری هم داشته باشند.

۲. آشنایی با فناوری تلویزیون‌های جدید

تلویزیون‌های LCD هر روزه در حال بهتر شدن هستند. درواقع درست است که مدل‌های OLED در اکثر رتبه‌بندی‌ها در مقام بالاتری قرار می‌گیرند، اما امروزه تلویزیون‌های ال‌سی‌دی هم وجود دارند که از نظر بهره‌وری و امکانات در حال نزدیک شدن به مدل‌های OLED هستند. به طور کلی یکی از دلایل عرضه مدل‌هایی با نمایشگرهای LED وجود آرایه‌ای کامل از چراغ‌های LED در پنل است. درواقع در این نوع از سیستم‌ها، به‌جای اینکه LEDها فقط در امتداد لبه‌های صفحه نمایش قرار گیرند، در سراسر پشت پانل چیده می‌شوند. در کنار چنین طراحی‌ای از فناوری‌ای به نام لوکال دایمینگ (local dimming) هم استفاده شده است. با وجود چنین ترکیبی LEDها در مناطق مختلفی دسته‌بندی می‌شود و می‌توانند به طور جداگانه روشن یا خاموش شوند. در نتیجه نواحی تاریک تیره‌تر به نظر می‌رسند و احتمال دیدن هاله‌هایی در اطراف اجسام روشن در پس‌زمینه‌ای تاریک بسیار کمتر می‌شود و تصاویر زنده‌تر و گوباتر خواهند بود.

در حال حاضر نسل جدیدی از تلویزیون‌ها ورای LCD و LED با نام مینی ال‌ای‌دی (Mini LED) وجود دارند که شرایطی فراتر از فناوری لوکال دایمینگ را ارائه می‌کند. شما می‌توانید این فناوری جدیدِ نور پس‌زمینه را در تلویزیون‌های ال‌جی (LG)، سامسونگ (Samsung)، TCL و سایر برندها مشاهده کنید. جالب است بدانید که با کوچک کردن اندازه‌ی LED در پنل نوری پس زمینه، تولیدکنندگان می‌توانند تعداد بیشتری از این LED‌ها را در یک منطقه قرار دهند. به عبارت دیگر، با استفاده از مینی LEDها می‌توان هزاران منطقه بر روی پنل نمایشگر ایجاد کرد، این در حالی است که تعداد مناطق در پشت پنلِ LCD‌ها در حدود ده‌ها منطقه است.

مینی ال‌ای‌دی‌ها می‌توانند قابلیت‌های دینامیکی تلویزیون را افزایش دهند، به این معنی که به بهترین شکل ممکن، بین روشن‌ترین رنگ‌ها همچون سفید و سیاه‌ترین نقاط تفاوت ایجاد کنند. همچنین وجود مینی ال‌ای‌دی‌ها می‌تواند به افزایش عملکرد HDR دستگاه (در ادامه به طور دقیق‌تر بررسی می‌شود) کمک کند. با در نظر گرفتن این امکانات جدید برای مجموعه‌‌ای از مینی ال‌ای‌دی‌ها، می‌توان شاهد عملکردی مشابه با تلوزیون‌های OLED بود. حال با این توضیحات، می‌توان انواع تلویزیون‌های جدید را در سه دسته‌ی اصلی تقسیم‌بندی کرد:

• تلویزیون‌های OLED
• تلویزیون‌های ۸K
• تلویزیون‌های بی‌سیم

تلویزیون‌های OLED و محبوبیت همه‌گیر آن‌ها

شاید برای شما هم جالب باشد اگر بدانید که برای ایجاد یک تصویر در تلویزیون تنها نیاز به نورهای قرمز، سبز و آبی است. نمایشگرهای
«Organic Light-Emitting Diodes» یا OLED با عبور جریان الکتریسیته از موادی که این رنگ‌ها را تولید می‌کنند، تصاویر را به شما نمایش می‌دهند. درواقع  این تکنیک روشی کاملا مستقیم به منظور تولید نورهای رنگی است. تلویزیون‌های OLED نازک‌تر، سبک‌تر و مناسب‌تر هستند و عملکردی بهتر نسبت به تکنولوژی‌های دیگر تلویزیون‌ها دارند. زیرا هر پیکسل با خاموش شدن هیچ نوری نخواهد داشت و همین مساله وضوح تصویر استثنایی را رقم خواهد زد؛ اما در LCDها نور تک تک پیکسل‌ها قابل کنترل نیست و پیکسل‌ها به صورت کلونی کنترل می‌شوند و ممکن است پس از هر دستور همچنان هاله‌هایی از نور تولید کنند. بنابراین وضوح تصویر آن‌ها پایین‌تر از مدل‌های OLED است. تا همین چند سال پیش، مدل‌های OLED عمدتاً توسط دو شرکت بزرگ ال‌جی و سونی تولید می‌شد، اما اکنون می‌توانید آن‌ها را از هر برندی که دوست دارید، چه ایرانی چه خارجی تهیه کنید. همچنین می‌توانید تلویزیون‌های OLED کوچک‌تری (در حد ۴۸ اینچ) نسبت به گذشته پیدا کنید. طبیعتا یکی از نتایج چنین اتفاقی پیدا کردن گزینه‌های ارزان‌تر است.

تلویزیون‌های ۸K با قیمت‌های بالا

اگرچه تلویزیون‌های ۸K اولین بار حدودا سه سال پیش عرضه شدند، اما تاکنون بخش کوچکی از بازار فروش تلویزیون‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. یکی از دلایل مورد بحث این است که این دستگاه‌های بزرگ جزئیات، بیشتری را به نمایش می‌گذارند که چندان ضروری نیست. درواقع تلویزیون‌های ۸K دارای ۳۳ میلیون پیکسل هستند، در حالی که نمونه‌های ۴K تا ۸ میلیون پیکسل دارند و می‌توانند تصاویر را با جزئیات کافی و شفاف نمایش دهند. از طرفی تلویزیون‌های ۸K بسیار گران هستند. اما در سال ۲۰۲۲ شاهد مدل‌های ۸K بیشتری از برندهای بیشتری هستیم که اندازه‌ی صفحه‌نمایش آن‌ از ۶۵ اینچ شروع می‌شود.

تلویزیون‌های بی‌سیم

نسل بعدی تلویزیون‌ها همراه با فناوری است که به صورت تخصصی ATSC 3.0 خوانده می‌شود. این فناوری مربوط به استانداردی برای انتقال و گسترش سیگنال‌ها از طریق هوا است. این فناوری به سیگنال‌های تلویزیون این امکان را می‌دهد که داده‌های بسیار بیشتری را حمل کنند؛ بنابراین می‌توان برنامه‌ها و فیلم‌های ۴K را با استفاده از HDR به آنتن‌های معمولی ارسال کرد. البته لازم به ذکر است که تلویزیون‌های نسل جدید هنوز به ایران وارد نشده‌اند. به طور کلی با وجود تلویزیون نسل آینده، ممکن است در نهایت بتوانید برنامه‌های تلویزیونی و سایر محتواها را در تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و حتی در وسایل نقلیه در حال حرکت دریافت کنید. همچنین مدل‌های جدید نویدبخش بهبود سیستم‌هایی برای هشدارهای اضطراری و آب‌وهوا هستند.

۳. اندازه‌ی نمایشگر در انواع تلویزیون‌ها

شاید شما هم مثل من به یاد داشته باشید که زمانی یک تلویزیون ۵۰ اینچی دستگاهی غول پیکر به نظر می‌رسید؟ در حالی که امروزه تلویزیون‌هایی با صفحه نمایش ۵۵ و ۶۵ اینچی کاملا معمول و رایج هستند. به طور کلی برای تعیین اندازه‌ی مناسب تلویزیون هیچ قانونی وجود ندارد و ترجیحات شخصی، میدان دید و حتی حد بینایی در انتخاب اندازه‌ی مناسب نقش دارد. با این حال اگر اصراری در جهت تعریف حد استاندارد برای انتخاب اندازه‌ی تلویزیون وجود دارد، می‌توانید به نکات زیر دقت کنید.

چگونگی محاسبه‌‌ی اندازه‌ی نمایشگر مناسب برای خانه

به یاد داشته باشید که نزدیک‌ترین نقطه‌ای که می‌توانید روبه‌روی تلویزیون خود بنشینید، در حالی که حداکثر میدان دید را حفظ می‌کنید، حدودا ۱.۶ برابر اندازه‌ی بخش مورب تلویزیون شما است. بنابراین اگر صفحه نمایش ۶۰ اینچی خریداری کردید، باید حداقل تا ۹۶ اینچ (۲۴۴ سانتی‌متر) دورتر از دستگاه بنشینید. در صورتی که قصد دارید اندازه‌ی مناسب تلویزیون برای خود را تشخیص دهید، می‌توانید با بررسی فاصله‌ی دید شروع کنید! فاصله‌ی کاناپه خود تا مکان مدنظر را بر حسب فوت اندازه بگیرید (شما می‌توانید فاصله را برحسب سانتی‌متر اندازه‌بگیرید و سپس به واحد فوت تبدیل کنید)، آن عدد را بر ۱.۶ تقسیم کنید و سپس نتیجه را در ۱۲ ضرب کنید تا اندازه‌ی صفحه نمایش بر حسب اینچ به دست آید. به این معنی که اگر فاصله‌ را ۸ فوت اندازه گرفتید، در نهایت می‌توانید یک تلویزیون ۶۰ اینچی بخرید.

به یاد داشته باشید که نیازی به موظف کردن خود به انجام این محاسبات نیست. چراکه این روزها تقریباً تمام مدل‌های UHD 4K بزرگ هستند. درواقع از آنجایی که صفحه نمایش این تلویزیون‌ها از تعداد پیکسل‌های متراکم‌تری ساخته شده است، طبیعتا بزرگ هستند. بنابراین اگر قصد خرید مدل UHD 4K را داشته باشید، عملا با یک نمایشگر ۶۵ اینچی مواجه هستید و باید در فاصله ۵/۵ فوتی (حدود ۱ متر و ۶۷ سانتی‌متری) از دستگاه بنشینید. هدف از خرید یک نمایشگر پیشرفته، ایجاد تجربه‌ی کاربری راحت است. بنابراین نشستن در فاصله‌‌ی مناسب نسبت به نمایشگر بسیار با اهمیت است. شما که نمی‌خواهید آنقدر نزدیک باشید که نتوانید تصاویر را به صورت کامل ببینید یا آنقدر عقب باشید که دیدن جزئیات حتی با وجود کیفیت بالای تلویزیون، سخت باشد.

۴. وضوح تصویر، پارامتری مهم در انتخاب تلویزیون

اغلب تلویزیون‌های موجود در بازار از وضوح HD برخوردار هستند که با نام مدل ۱۰۸۰p هم معرفی می‌شوند، زیرا وضوح صفحه نمایشگر در این مدل‌ها ۱۹۲۰×۱۰۸۰ است. این بدان معناست که نمایشگر تلویزیون‌های HD دارای ۱۹۲۰ پیکسل به صورت افقی و ۱۰۸۰ پیکسل به صورت عمودی است. بنابراین در مجموع شامل تقریباً ۲ میلیون پیکسل می‌شود. به طور کلی پیکسل‌ها را می‌توان به عنوان عناصر کوچکی در نظر گرفت که تصویر روی نمایشگر تلویزیون را تشکیل می‌دهند.

تلویزیون‌های UHD یا (Ultra High Definition) که به تلویزیون‌های ۴K نیز معروف هستند، دارای وضوح صفحه نمایش ۳۸۴۰×۲۱۶۰ هستند؛ بنابراین شامل ۸ میلیون پیکسل می‌شوند که معادل با چهار برابر تعداد پیکسل‌ها در مدل‌های HD است. اصولا تراکم بالای پیکسل‌ها در سری مدل‌های UHD باعث می‌شود جزئیات تصویر بیشتر مشخص باشد. همچنین از جمله دیگر مزایای تلویزیون UHD اندازه‌‌ی نمایشگر بزرگ آن است که شامل مدل‌های ۶۵ اینچ و بالاتر می‌شود.

تلویزیون‌های ۴K از HDR بالاتر و پالت رنگی وسیع‌‌تری نسبت به مدل‌های HD پشتیبانی می‌کنند، بنابراین تصاویری زنده‌تر و طبیعی‌تر را ارائه می‌کنند.

همانطور که قبلا هم اشاره شد، در کنار مدل‌های نام برده شده در این راهنما، تلوزیون‌های ۸K هم در بازار وجود دارند. این مدل‌ها دارای وضوح نمایشگر ۷۶۸۰×۴۳۲۰ و با بیش از ۳۳ میلیون پیکسل هستند. به طور کلی این تعداد پیکسل، بالاترین وضوحی است که در استانداردهای تلویزیون‌های UHD تعریف می‌شود. در حال حاضر تعداد زیادی از این سری دستگاه‌ها در بازار وجود ندارد و معمولاً گرانتر از نمونه‌های ۴K با اندازه‌ی مشابه هستند. در حال حاضر متخصصین این حوزه خرید مدل‌های ۸K را چندان توصیه نمی‌کنند، زیرا این روزها، خرید یک تلویزیون ۴K بسیار منطقی‌تر است. به خصوص از این لحاظ که صغحه نمایش‌هایی با اندازه‌های بزرگ در مدل‌ها ۴K بسیار رایج‌تر از مدل‌های HD است. از طرفی تکنولوژی ۸K در این زمان، به معنی واقعی در این نوع مدل‌ها پیاده نشده است.

۵. بررسی تلویزیون‌های مدل ۱۰۸۰p یا HD

یک تلویزیون ۱۰۸۰p یا HD، با وضوح ۱۹۲۰×۱۰۸۰، برای اکثر کاربران محصولی مناسب است و در مقایسه با سری‌های UHD با اندازه‌ی مشابه، از قیمت کمتری برخوردار است؛ بنابراین با خرید آن می‌توانید مقداری در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کنید. تقریباً هر دستگاه ۱۰۸۰p شامل یک نمایشگر LCD با نور پس زمینه LED است، اما باید توجه داشته باشید که تعداد محدودی تلویزیون ۱۰۸۰p با مینی ال‌ای‌دی در بازار وجود دارد.

رزولوشن و نمایش جزئیات در مدل‌های HD پایین‌تر از سری‌های ۴K است. اما جالب است بدانید که تا زمانی که اندازه‌‌ی صفحه نمایش به سایزهای بسیار بزرگ (در حدود ۶۵ اینچ و بالاتر) نرسند، کاربر نمی‌تواند جزئیات اضافی را در یک تلویزیون UHD از فاصله‌ی دید معمولی مشاهده کند. بنابراین در صفحه نمایش‌های کوچک‌تر عملا تفاوتی بین مدل‌های UHD با HD وجود ندارد. به یاد داشته باشید که فاکتور وضوح تنها یکی از ویژگی‌هایی است که یک تلویزیون باید آن را داشته باشد تا کیفیت کلی تصویر در آن عالی باشد. تلویزیون‌های HD معمولی با در نظر گرفتن قیمت، به خصوص در اندازه‌های کوچک‌تر از ۶۵ اینچ، انتخابی مقرون‌به‌صرفه و باکیفیت برای بسیاری از مصرف‌کنندگان است.

۶. بررسی تلویزیون‌های UHD در دو سری ۴K و ۸K

به لطف نمایشگرهایی با وضوح بالا ( ۳۸۴۰×۲۱۶۰)، یک تلویزیون مدل ۴K می‌تواند جزئیات بیشتری را نسبت به دستگاه‌های سری ۱۰۸۰p نمایش دهد. در عین حال تلویزیون‌های ۸K جدید، با صفحه‌ نمایش ۷۶۸۰×۴۳۲۰، حتی می‌توانند جزئیات دقیق‌تری را ارائه کنند. به طور کلی بسته به فاصله‌ی دید شما، تصاویر این مدل‌ها واضح‌تر و با خطوط صاف‌تر در لبه‌‌‌ی تلویزیون ظاهر می‌شوند.

در عرصه‌ی تولید لوازم صوتی و تصویری حتی سری‌های UHDای وجود دارند که تصاویر را به روش‌های دیگری بهبود می‌بخشند. به عنوان مثال، اکنون بسیاری از تلویزیون‌های این سری دارای پردازش ویدیویی پیچیده هستند که از هوش مصنوعی ( artificial intelligence) برای ارتقاء محتوای تصویری با وضوح پایین به تصاویری با کیفیت استفاده می‌کنند.

همچنین اکثر مدل‌های ۴K از قابلیت HDR پشتیبانی می‌کنند. چنین قابلیتی می‌تواند سطح کنتراست بالاتری را بین روشن‌ترین نقاط و تاریک‌ترین نقاط ارائه کند. تلویزیون‌های UHD جدیدتر طیف گستره‌تری از رنگ‌ها را نمایش می‌دهند. اما بهره‌برداری از این مزایا نیازمند محتوای تصویری ویژه‌ای است. البته جالب است بدانید که هر ساله محتوای بیشتری با HDR کدگذاری می‌شوند و در دسترس قرار می‌گیرد، بنابراین می‌توان به استفاده‌ی هرچه بیشتر از مزایای این نوع تلویزیون‌ها امیدوار بود.

۷. اهمیت زاویه‌ی دید در انتخاب تلویزیون

علیرغم پیشرفت‌های زیاد صنعت پخش‌کننده‌های صوت و تصویر، اکثر LCDها هنوز دارای یک نقص نسبتاً قابل توجه هستند که شامل زاویه‌ی دید محدود است. این بدان معناست که تصاویر فقط از یک نقطه، درست در جلوی نمایشگر در بهترین حالت به نظر می‌رسد. بنابراین توصیه می‌کنیم که در هنگام خرید پارامتر زاویه‌ی دید را با تماشای تلویزیون از پایین، بالا و پایینِ قسمت اصلی تصویر، بررسی کنید.

همانطور که از مرکز صفحه‌ی نمایشگر دور می‌شوید، تصویر می‌تواند کم رنگ شود و دقت و کنتراست خود را از دست بدهد، به طور کلی درجه‌ی کاهش کیفیت تصویر، از مدلی به مدل دیگر متفاوت است. در این میان تلویزیون‌هایی که از پنل‌های ال‌سی‌دی IPS استفاده می‌کنند، زوایای دید وسیع‌تری (بیش از حد متوسط) برای سری‌های LCD ارائه می‌دهند، اگرچه این امر گاهی می‌تواند به ضرر کنتراست رنگ تصاویر باشد.

تلویزیون‌هایی با پنل‌های ال‌سی‌دی IPS دارای زاویه‌ی دید وسیع‌تری هستند، هر چند که کنتراست رنگ تصاویر در آن‌ها کمتر است.

تلویزیون های OLED زاویه‌ی دید تقریبا نامحدود، همچون تلویزیون‌های پلاسمای قدیمی دارند. همچنین در بازار تلویزیون‌های سامسونگ و سونی وجود دارد که بدون استفاده از پنل‌های IPS دارای زاویه‌ی دید وسیع‌تر از حد متوسط برای سری‌های LCD هستند. البته قیمت این نوع سیستم‌ها نسبت به دیگر مدل‌های LCD بالاتر است.

اگر سعی دارید که پارامتر زاویه‌ی دید تلویزیون را در فروشگاه بررسی کنید، توجه داشته باشید که فروشگاه‌ها معمولاً روشنایی تلویزیون را کاهش و شدت رنگ‌ها را به صورت غیرطبیعی افزایش می‌دهد. در چنین حالتی دیدِ خارج از زاویه بهبود پیدا می‌کند. پس مهم است که بعد از نصب آن در خانه، زاویه‌ی دید را بررسی کنید تا در صورت ناامیدکننده بودن زاویه‌ی دید آن، به راحتی بتوانید آن را پس دهید.

۸. آشنایی کامل با قابلیت HDR

همانطور که قبلاً هم اشاره کردیم، یکی از جالب‌ترین پیشرفت‌های اخیر تلویزیون‌ها، به وجود آمدن قابلیت HDR یا «High Dynamic Range» است. این قابلیت می‌تواند روشنایی، کنتراست و رنگ تصاویر را بهبود ببخشد، به طوری که تصاویر نمایش داده شده بر روی نمایشگر بیشتر به زندگی واقعی نزدیک شود. با وجود قابلیت HDR هر چیزی از بافت آجری در یک پیاده‌رو گرفته تا تفاوت‌های ظریف در ابرهای سفید و پفکی قابل تشخیص است. HDR، روشنایی‌ها (مانند نور تابیده شده بر روی ماشین) را واقعی‌تر می‌کند، به طوری که درخشش‌ آن ملموس‌تر باشد. درواقع همه‌ی این کارها به دلیل افزایش کنتراست بین روشن‌ترین با تاریک‌ترین نقاط است، جایی که عبارت «محدوده دینامیکی» (Dynamic Range) در آن معنی پیدا می‌کند.

به طور معمول، تلویزیون‌هایی با قابلیت HDR رنگ‌ها را به صورت زنده‌تر و متنوع‌تر تولید می‌کنند. چنین ویژگی‌هایی در رنگ‌ها ناشی از همراه شدن  فناوری HDR با قابلیت « طیف رنگ گسترده» (Wide Color Gamut) یا WCG است. تلویزیون‌های HD استاندارد می‌توانند تا حدود ۱۷ میلیون رنگ را نمایش دهند،در حالی که با وجود WCG می‌توان تا یک میلیارد رنگ را نمایش داد. لازم به ذکر است که با روشن کردن دستگاه خود، همه‌ی این رنگ‌های فوق‌العاده را نخواهید دید. بلکه برای استفاده از قابلیت‌های HDR و WCG باید فیلم یا برنامه‌ی تلویزیونی‌ای با قابلیت استفاده از این دو سرویس را پخش کنید. در حال حاضر شما می‌توانید محتوای تصویری مناسب برای سیستم‌های ۴K با HDR را از طریق سرویس‌های پخشی که روی دیسک‌های بلوری ۴K (4K Blu-ray Discs) یا سرویس تلویزیون ماهواره‌ای (DirecTV) هستند، دریافت کنید.

آیا همه‌ی تلویزیون‌های HDR از نظر کیفیت با هم برابر هستند؟

پاسخ قطعا خیر است. آزمایش‌های مختلف نشان می‌دهد که هر تلویزیونی که روی جعبه آن کلمه‌ی HDR نوشته شده است، قرار نیست تصاویری باکیفیت و واقعی تولید کند. به طور کلی وقتی صحبت از کیفیت تصویر با وجود HDR یا بدون HDR آن می‌شود باید به چالش‌های خاص این فناوری هم توجه کرد. مهم‌تر از همه، یک تلویزیون ممکن است نمایشگری به اندازه‌ی کافی روشن نداشته باشد که بتواند به شکلی واقعی تصاویری HDR را ارائه دهد. برای درک بهتر این موضوع باید واحد «نیت» (Nits) را بشناسید. واحدی که برای اندازه‌گیری روشنایی صفحه نمایش استفاده می‌شود. تلویزیون‌های HDR با عملکرد متوسط رو به بالا حداقل دارای ۶۰۰ نیت برای تولید حداکثر روشنایی است، در عین حال عملکرد عالی با ۱۰۰۰ نیت یا بیشتر اعمال می‌شود. اما لازم است بدانید که بسیاری از تلویزیون‌های HDR تنها ۱۰۰ تا ۳۰۰ نیت روشنایی تولید می‌کنند. با دستگاهی با عملکرد ضعیف، آتش پرتاب موشک به صورت شعله‌ای سفید دیده می‌شود در حالی که با وجود تلویزیونی با نیت بیشتر، زبانه‌های آتش و دود را خواهید دید، گویی واقعاً آنجا هستید.

قابلیت و امکانات حاصل از HDR اغلب با نمایشگرهایی با کیفیت متوسط از بین می‌روند و قابل دسترس نیست!

چگونه مدل‌هایی با ‌HDR مناسب را از نمونه‌های ضعیف تشخیص دهیم؟

متأسفانه، شما نمی‌توانید تنها با مشاهده‌ی کلمه‌ی HDR بر روی بسته‌بندی به آن اطمینان کنید. اما در حالت کلی می‌توان اذعان نمود که برخی از تلویزیون‌ها دارای لوگوی Ultra HD Premium هستند، که نشانی قابل اعتماد از یک گروه صنعتی به نام اتحاد UHD است. به عنوان مثال، شرکت‌های ال‌جی و سامسونگ تحت نظارت این اتحادیه هستند و خرید تلویزیون از این شرکت‌ها می‌تواند با استناد به این لوگو، شما را از بابت قابلیت HDR مطمئن کند. در حالی که سونی و بسیاری از برندهای ایرانی در لیست این اتحادیه نیستند. بنابراین بهتر است بخش معرفی محصول را با دقت بررسی کنید تا از این قابلیت در یکسری محصولات مطمئن شوید. تلویزیون‌هایی با بیشترین حد HDR، در دسته‌ی گران‌ترین تلویزیون‌ها هستند. اما برای افرادی که می‌خواهند کمتر هزینه کنند، همواره گزینه‌های خوب با اندازه‌ی کوچک‌تر هم وجود دارد.

۹. حقایقی در مورد تلویزیون‌های هوشمند (Smart TVs)

تعداد قابل توجهی از تلویزیون‌های موجود در بازار، به ویژه مدل‌های متوسط و بزرگ، در دسته‌ی تلویزیون‌های هوشمند قرار دارند. به طور کلی این نوع سیستم‌ها می‌توانند به محتوای آنلاین، مانند سرویس‌های ویدیویی همچون Amazon Prime ،Hulu و Netflix (البته این سرویس‌ها به دلایل مختلفی در ایران در دسترس نیست!) متصل شوند. همچنین در مدل های پیشرفته‌تر می‌توان با استفاده از میکروفون‌های تعبیه‌ شده در کنترل از راه دور آن یا استفاده از یک برنامه‌ی خاص روی تلفن هوشمند به تلویزیون دستورات صوتی داد.

بعضی از مدل‌های تلویزیون‌های هوشمند، از دستیارهای دیجیتالِ شخص ثالث همچون الکسای آمازون (Amazon Alexa)، سیری اپل (Apple Siri) یا دستیار گوگل (Google Assistant) استفاده می‌کنند. درواقع چنین سیستم‌هایی به شما این امکان را می‌دهد که توسط یک شخص ثالث و با استفاده از صدای خود، کنترل تلویزیون را انجام دهید. به عنوان مثال صدا را تغییر دهید، فیلم‌ها را جستجو کنید یا کانال‌ها را عوض کنید. همچنین در بعضی موارد می‌توانید دستگاه‌های سازگار دیگر مانند بلندگوهای هوشمند، چراغ‌ها یا ترموستات خانه را مستقیماً از طریق تلویزیون هوشمند کنترل کنید.

فقط توجه داشته باشید که تقریباً همه‌ی تلویزیون‌های هوشمند اطلاعات مربوط به برنامه‌هایی را که تماشا و استفاده می‌کنید را برای اهداف بازاریابی، جمع‌آوری و ذخیره می‌کنند. در همین راستا روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید میزان جمع آوری و اشتراک‌گذاری داده‌ها را محدود کنید. در حالت کلی دو دسته سیتم صوتی و تصویری هوشمند وجود دارد که به شرح زیر است.

پخش‌کننده‌های آنلاین (Streaming Media Players)

پخش‌کننده‌های آنلاین یک افزونه محبوب برای تلویزیون‌ها هستند که فیلم‌، موسیقی و بازی‌های مختلف را برای تلویزیون‌هایی که دسترسی به اینترنت ندارند، ارائه می‌کند. جالب است بدانید که حتی اگر تلویزیون هوشمندی دارید که ویژگی‌ها یا خدمات خاصی و مدنظر شما را ندارد، به کمک این نوع افزونه‌ می‌توانید عملکرد آن را بهتر کنید. بیش از دو دسته پخش‌کننده‌ی آنلاین در بازار وجود دارد که عمدتاً در دو سبک اصلی ارائه می‌شوند:

• سِت تاپ باکس (set-top boxes)
• اِس‌تیک پلیر (stick players)

اِستیک پلیرها پخش‌کننده‌هایی به اندازه‌ی یک فلش USB است که ابتدایی‌ترین آن‌ها از ویدیوهای ۱۰۸۰p پشتیبانی می‌کند. در عین حال بسیاری از مدل‌های آن می‌توانند محتوای ۴K از سرویس‌های استریم ارائه‌دهنده را پخش کنند. خرید اِس‌تیک پلیر و سِت تا باکس احتمالاً برای اکثر مصرف‌کنندگان منطقی‌تر است، چراکه به کمک آن‌ها می‌توانید یک تلویزیون عادی را به محصولی با قابلیت پخش ۴K تبدیل کند. البته باید توجه داشته باشید که اجرای ویدیو‌ها به وسیله‌ی این پخش‌کننده‌های آنلاین به پهنای باند و وای‌فای قوی برای جلوگیری از ایست ویدیو‌ها در هنگام پخش نیاز دارد. بنابراین شاید برای استفاده از این پخش‌کننده‌ها لازم باشد اینترنت خود را به یک اتصال سریع‌تر ارتقا دهید.

تلویزیون‌های هوشمند (Smart TVs)

تلویزیون‌های هوشمند که به تلویزیون‌های اینترنتی هم معروف هستند، می‌توانند پل شما به دنیایی از محتوای آنلاین باشند که می‌توانید مستقیماً از خود تلویزیون به آن دسترسی داشته باشید. امروزه اکثر تلویزیون‌های هوشمند به شما این امکان را می‌دهند که به چندین سرویس پخش‌کننده‌ی ویدئو مانند نتفیلیکس (Netflix) یوتوب تی‌وی (YouTube TV) و… دسترسی داشته باشید. به علاوه موزیک‌های خود را از روی اسپاتیفای (Spotify) پخش کنید. همچنین بسیاری از تلویزیون‌های هوشمند به شما این امکان را می‌دهد که رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توییتر را بررسی کنید. اکنون اغلب تلویزیون‌های هوشمند با استفاده از فناوری هوش مصنوعی (AI) یا دستیارهای دیجیتال شخص ثالث به صورت صوتی فعال می‌شوند. همچنین در برخی از مدل‌ها می‌توان با چنین تلویزیونی سایر سیستم‌های خانه (چراغ‌ها، ترموستات و…) را کنترل کرد.

امروزه تلویزیون‌های هوشمند دارای WiFi داخلی برای دسترسی به شبکه اینترنت به صورت بی‌سیم است.

۱۰. بررسی اتصالات تلویزیون قبل از خرید

فراموش نکنید که اتصالات تلویزیون را قبل از خرید بررسی کنید، چراکه نوع ورودی و خروجی‌های پیاده شده بر روی سیستم می‌تواند نقش مهمی در پشتیبانی از تمامی تجهیزات صوتی/تصویری شما داشته باشد. همچنین اگر قصد دارید که تلویزیون خود را بر روی دیوار نصب کنید، ورودی‌ها و درگاه‌هایی که در کنار یا پایین تلویزیون قرار دارند، بهترین عملکرد را برای شما خواهند داشت. در صورت نصب دستگاه بر روی دیوار می‌توانید از یک اکستندر کوتاه HDMI برای دسترسی آسان‌تر به اتصالات استفاده کنید. حال در این قسمت شما را با انواع اتصالات تعبیه شده بر روی تلویزیون آشنا می‌کنیم. به یاد داشته باشید که وجود این اتصالات می‌تواند ظرفیت دستگاه شما را برای عملکردی بهتر بالاتر ببرد.

• ورودی‌های HDMI
• پورت‌های ویدئویی کامپوننت (Component/Composite Video Inputs)
• جک‌های صوتی RCA
• درگاه‌های USB
• خروجی‌های اپیتیکال، دیجیتالی و صوتی (Digital Optical Audio Output)
• جک اینترانت یا LAN
• ورودی RF

ورودی‌های HDMI

در حال حاضر HDMI رایج‌ترین فناوری برای اتصال جعبه‌های کابل، پخش‌کننده‌های بلوری، دستگاه‌های صوتی و تصویری و کنسول‌های بازی به تلویزیون است. با این حال، بسیاری از تلوزیون‌های مقرون‌به‌صرفه فقط یک یا دو ورودی HDMI دارند. توصیه می‌کنیم در هنگام انتخاب تلویزیون، دقت کنید که دستگاه حداقل سه ورودی HDMI داشته باشد.

برخی از تلویزیون‌ها دارای ورودی HDMI با علامت ARC هستند که مخفف عبارت Audio Return Channel یا «کانال بازگشت صدا» است. اولین و کاربردی‌ترین ویژگی ARC، توانایی کنترل دستگاه‌های متصل به تلویزیون است. این ورودی به شما این امکان را می‌دهد که درصورت استفاده از گیرنده‌ی دیجیتال در کنار تلویزیون، (البته اگر هر دو دستگاه از طریق درگاه ARC HDMI به یکدیگر متصل شده باشند)، کنترل عملکردهایی مانند روشن و خاموش کردن و تنظیم صدای دستگاه متصل شده به تلویزیون را از طریق ریموتِ تلویزیون در دست بگیرید. همچنین با استفاده از HDMI ARC می‌توان کنسول‌های بازی را به‌گونه‌ای تنظیم کرد که هنگام روشن یا خاموش شدن، سیگنالی از طریق HDMI به تلویزیون بفرستد و آن را نیز روشن یا خاموش کند. به‌این‌ترتیب می‌توان از طریق سایر دستگاه‌های متصل، کنترل تلویزیون را در دست گرفت (یا بالعکس).

لازم به ذکر است که نسخه جدیدتری از این درگاه با نام eARC وجود دارد که دارای پهنای باند و سرعت بالاتری است. اگر یک تلویزیون UHD می‌خرید، باید مطمئن شوید که حداقل نسخه HDMI 2.0 از سری ورودی‌های HDMI را دارد که می‌تواند از محتوای ویدئویی ۴K با نرخ ۶۰ فریم در ثانیه و HDR پشتیبانی کند.

پورت‌های ویدئویی کامپوننت/کامپوزیت

اکثر تلویزیون‌ها دارای پورت‌های ویدئویی کامپوننت هستند که دارای اتصالاتی از نوع RCA و به رنگ‌های قرمز، آبی و سبز است. این پورت‌ها گاهی با علامت‌‌های PR ،PB و Y هم مشخص می‌شوند. در برخی از تلویزیون‌ها، پورت‌های کامپوننت دو وظیفه را در دست دارند. گاهی به عنوان یک اتصال‌دهنده برای ویدیو مورد استفاده قرار می‌گیرند (ورودی‌های زرد ـ سبز با علامت video) و گاهی برای ارسال محتوای تلویزیونی به ابزارهای دیگر برای سیستم‌های فاقد خروجی HDMI عمل می‌کنند.

جک‌های صوتی RCA

تقریباً همه‌ی تلویزیون‌ها دارای جک‌های آشنای قرمز/سفید RCA هستند که برای ارسال (خروجی) یا دریافت (ورودی) سیگنال‌های صوتی استریو به کار می‌روند. بسیاری از تلویزیون‌های کوچک‌تر و برخی از تلویزیون‌های بزرگ‌تر ممکن است دارای جک هدفون باشند تا بتوانید بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران در همان اتاق، برنامه مدنظر را تماشا کنید. اگر هدفون بلوتوثی دارید، یک تلویزیون دارای بلوتوث، به شما این امکان را می‌دهد که این کار را به صورت بی‌سیم انجام دهید.

درگاه‌های USB

تلویزیونی با یک یا چند درگاه USB به شما این امکان را می‌دهد که به دستگاه فلش وصل کنید و موسیقی موردعلاقه خود را بشنوید یا عکس‌ها و فیلم‌ها را روی تلویزیون تماشا کنید.

خروجی‌های اپیتیکال، دیجیتالی و صوتی

اگر می‌خواهید فایل صوتی خود را از تلویزیون به بلندگو یا گیرنده‌های صوتی/تصویری ارسال کنید و خروجی HDMI در دسترس نیست، می‌توانید از یک خروجی اپیتیکال، دیجیتالی و صوتی استفاده کنید. البته این نوع از خروجی‌ها چندان رایج نیستند.

جک LAN

تمام تلویزیون‌های مجهز به اینترنت دارای جک اینترانت یا LAN هستند، حتی نمونه‌هایی که شبکه‌ی داخلی وای‌فای دارند. با استفاده از این درگاه می‌توانید به اینترنت وای‌فای وصل شوید. تنها کافی است که کابل LAN را به مودم وصل کنید و از طریق تنظیمات تلویزیون اتصال را کامل کنید.

ورودی RF

همه‌ی تلویزیون‌ها دارای ورودی RF برای تغذیه‌ی سیگنال‌های تلویزیونی با کیفیت بالا، از طریق آنتن خارجی یا اتصال کابلی هستند. اگرچه امروزه اکثر کابل‌های دیجیتال با استفاده از اتصال HDMI به تلویزیون متصل می‌شوند.

جمع‌بندی

در این راهنمای جامع هدف این بود که تمام جزئیات لازم به منظور خرید تلویزیون به آگاهانه‌ترین شکل ممکن ارائه شود. درواقع امروزه با انواع مختلفی از این محصولات رو‌به‌رو هستیم که با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی، انتخاب از بین مدل‌های مختلف آن می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد. بنابراین مطالعه‌ی این مقاله به منظور درک بهتر امکانات چیده شده در یک تلویزیون می‌تواند بسیار باارزش و مهم باشد. به طوری که مجبور نباشید خیلی زود اقدام به تعویض دستگاه خانگی خود کنید.

منبع: Consumer Reports