اختلال نعوظ در مردان ، علل و روش درمان آن

اختلال عملکرد جنسی در مردان به معنی عدم رسیدن به رابطه رضایت بخش جنسی اطلاق می گردد و ممکن است ناشی از ناکافی بودن نعوظ و یا اشکال در انزال باشد. به لحاظ اتیولوژیک عوامل روانی، عصبی، هورمونی، شریانی – وریدی و آناتومیک در بروز اختلال در نعوظ دخالت دارند.

نعوظ یک پدیده پیچیده است که نتیجه یک تعادل ظریف و هماهنگ عصبی، عروقی و بافتی است. این پدیده شامل اتساع شریانی، شل شدن عضله صاف ترابکولر و فعال شدن مکانیسم انسداد وریدی اجسام غاری است. تعریف اختلال نعوظ، ناتوانی در رسیدن به نعوظ پایدار و حفظ نعوظ و رسیدن به عمل جنسی رضایت بخش است.

اختلال نعوظ ممکن است بر سلامت جسمانی و روانی تاثیر بگذارد و در کیفیت زندگی افراد مبتلا و همسر آنها تاثیر قابل توجهی بگذارد. شواهدی که تایید می کند که اختلال نعوظ می تواند یک تظاهر زودرس بیماری عروق کرونر و بیماری عروق محیطی باشد، در حال افزایش است.

اختلال نعوظ را نباید تنها به عنوان یک مساله کیفیت زندگی در نظر گرفت، بلکه به عنوان یک علامت بالقوه هشدار دهنده بیماری های قلبی و عروقی است. ساختارهای فرهنگی باعث شده است تا باور اینکه رابطه جنسی باید با مهارت و خبرگی از طرف مرد انجام شود، شکل گیرد. عدم دسترسی زوجین به اطلاعات علمی و موثق در خصوص اختلالات جنسی و محدود بودن مراکز درمانی مربوطه نیز در این میان وجود دارد.

بر اساس پنجمین کتابچه تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) بدکار کردی جنسی به عنوان یکی از اختلالات محور یک طبقه بندی شده است. بدکارکردی های جنسی ذکر شده در این منبع در واقع بدکارکردی های جنسی مهار شدن یک یا چند مرحله از مراحل یاد شده است.

اپیدمیولوژی اختلال نعوظ

اطلاعات اپیدمیولوژیک شیوع و بروز بالای اختلال نعوظ در سراسر جهان را نشان میدهند. ناتوانی در ایجاد نعوظ اختلال شایعی است که در حدود ۵۲ درصد مردان ۴۰ الی ۷۰ ساله در طول عمر خود به درجاتی از این اختلالات مبتلا می شوند. قبل از سال ۱۹۹۲ اختلال نعوظ در قالب کلی ناتوانی جنسی که شامل اختلالات ارگاسم و انزال نیز می شد، مطرح می گردید. به نظر میرسد که تا سال ۲۰۲۵ حدود سیصد و بیست و دو میلیون نفر به این اختالات مبتلا گردند.

بر اساس آمار سازمان ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی بیش از سی میلیون آمریکایی دچار اختلال در نعوظ می باشند. شیوع اختلال در نعوظ با افزایش سن افزایش می یابد. اختلال در نعوظ در

• ۱۲% مردان با سن کمتر از شصت سال
• ۲۲% مردان در دهه شصت سالگی
• ۳۰%مردان هفتاد ساله و بیشتر  دیده می شود.

هرچند با افزایش سن خطر اختلال نعوظ افزایش می یابد ولی این بدین معنی نیست که قطعاً با افزایش سن اختلال در نعوظ رخ خواهد داد. به طور کلی هر چقدر سالم تر باشید عملکرد جنسی بهتری خواهید داشت.

عوامل خطر اختلال نعوظ با هر دو نوع عوامل خطر غیر قابل اصلاح و قابل اصلاح بیماری عروق کرونر (به عنوان مثال، چاقی، دیابت قندی، دیس لیپیدمی، سندروم متابولیک، عدم ورزش و سیگار کشیدن) مشترک است. در این زمینه، مردان با اختلال نعوظ خفیف عوامل خطر شبیه به جمعیت عمومی کارآزمایی بالینی اختلال نعوظ دارند. بنابراین، اختلال نعوظ خفیف به عنوان یک شاخص مهم خطر ابتلا به بیماری های زمینه ای (بیماری عروق کرونر) مطرح است.

به گزارش NIH، استفاده بسیاری از داروهای پزشکی مانند داروهای فشارخون، آنتی هیستامین ها، ضد افسردگی ها، آرام بخش ها، داروهای ضد اشتها و سایمیتیدین ممکن است سبب بروز مشکلات جنسی از جمله اختلال نعوظ شوند.

البته عواملی مانند استرس، اضطراب، احساس گناه، افسردگی، اعتماد به نفس پایین و ترس از ناتوانی در به ارگاسم رساندن همسر نیز ۱۰ الی ۲۰ درصد از موارد ابتلا به مشکلات جنسی را به خود اختصاص می دهند. از دیگر دلایل اختلال نعوظی میتوان به سیگار کشیدن که بر جریان خون در رگ ها اثر می گذارد و نابهنجاری های هورمونی، مانند نبود تستسترون کافی اشاره کرد.

دسته بندی انواع اختلال نعوظ

ناتوانی نعوظ معمولاً بر اساس علت آن به سه دسته تقسیم می شود که عبارتند از اختلال نعوظ جسمی، روانی و مخلوط. با این حال، این طبقه بندی باید در بسیاری از موارد با احتیاط استفاده شود چون خیلی از موارد بیماری مخلوط وجود دارد. از این رو پیشنهاد به استفاده از اصطلاح ناتوانی جنسی با منشا عضوی یا منشا روانی می توان استناد کرد.

مطالعات موجود نشان میدهد که برای حدود نیمی از مردان مبتلا، صحبت در این خصوص با شریک جنسی خود و مشاوره با متخصصین مشکل می باشد و به علت این که اختلال نعوظ مانند یک تابو است، مانع ارتباطی بین زوجین و متخصصین وجود دارد اما امروزه روش های متعددی برای تشخیص و درمان ناتوانی جنسی با منشا عروقی پیشنهاد شده است که برخی از آنها جراحی و بخشی طبی است.

در طب سنتی ایران نیز پیشنهادات درمانی موثری برای این اختلال ارائه شده است. اما قبل از هر درمانی باید این را بدانیم که رابطه جنسی دو طرفه است؛ بنابراین وقتی مشکل جنسی حتی به طاهر با منشا مردانه در زندگی زناشویی رخ می دهد، هنگامی درمان ها موفق خواهد بود که هویت زوجی پیدا کند. یعنی هر یک از زوجین خود و یا دیگری را عامل ایجاد مشکل ندانند؛ چرا که رابطه دینامیک همسران در بروز مشکل جنسی تاثیر و تاثراتی دارد که برگرفته از زمینه زندگی مشترک است.

ممکن است پزشک برای کنترل علائم داروهایی را تجویز کند تا به نتیجه دلخواه برسید. این داروها نیز ممکن است دارای عوارض جانبی باشد و باید نسبت به آن نیز آمادگی کافی داشته باشید داروهای مورد استفاده جریان خون به آلت را تحریک کرده و به درمان اختلال کمک می کند از جمله داروها میتوان به داروهای زیر”  حتما با تجویز پزشک متخصص” اشاره کرد:

• آلپروستادیل (کاورجکت)
• آوانافیل (استندرا)
• سیلدنافیل (ویاگرا)
• تادالافیل (سیالیس)
• تستوسترون (آندرودرم)
• واردنافیل (لویترا)

طب سنتی نیز برای درمان بیماری های جنسی نیز با توجه به اینکه کدامیک از اعضای بدن (قلب، مغز و کبد) علل بیماری می باشد با متعادل سازی مزاجی برای درمان اقدام می کند. بیشتر این درمان ها بر اساس حفظ صحت و یا پیشگیری و استفاده از داروها به صورت غذا نیز مصرف میشوند استوار است. در این نوع طب نیز در صورت مقاومت به درمان از داروهای قویتر استفاده می گردد.منبع”رهیاب مشاور”