ارزش هر نوار کاست قدیمی این روزها در بازار چند ؟
شاید بعضی از کاستها فرسوده باشند و کیفیت خوبی نداشته باشند بسیاری از کارهای خوب قدیمی دیگر به صورت فایل یا سیدی عرضه نشده است؛ و اتفاقاً کارهای خیلی درجه یکی هم هستند.
یک کاست به صورت میانگین دو سمت سیدقیقهای دارد. بعد از اینکه سی دقیقه که گوش کردی، تمام میشود. دکمه ضبطصوت میپرد بالا و تو باید بروی نوار را برعکس کنی. این تمام شدن یعنی درنگ؛ یعنی توقف. همینجاست که تصمیم میگیری ادامه بدهی یا برگردی از اول گوش کنی؛ و یا اصلاً ادامه ندهی و بگذاری همان زمان سیدقیقهای را مزه مزه کنید. این اتفاق در دنیای دیجیتال نیست. یک فولدر چند صدتایی از آهنگها را پشت سر هم پخش میکنیم. از یکجایی دیگر موزیک گوش نمیکنیم. صداهایی به گوشمان میخورد. عادت میکنیم. ما داریم زندگی میکنیم و موسیقی هم برای خودش پخش میشود. بیوقفه پخش میشود. فایل پشت فایل. آهنگ پشت آهنگ.
اما محبوبیت و تقاضا برای نوارهای کاست بار دیگر سیر صعودی گرفته است. اما آیا بازگشت این فرمت نوستالژیک تنها یک جریان زودگذر است؟
کاست اساساً یک نوار ۸ تراک کوچک است که با روشی مشابه با فرمت قدیمی VHS کار میکند.
محبوبیت و تقاضا برای نوارهای کاست بار دیگر سیر صعودی گرفته است. اما آیا بازگشت این فرمت نوستالژیک تنها یک جریان زودگذر است؟
بهلطف سریال محبوب «چیزهای عجیب» و شهرت دوباره برخی از آثار کلاسیک، بسیاری از نوستالژیهای دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، امروزه مجددا در حال بازگشت به زندگی روزمره ما هستند. علاوه بر آن، هنرمندان مختلف نیز چندی است از المانهای نوستالژیک و خاطرانگیز در آثار جدید خود استفاده میکنند. برای مثال، قطعه منتشر شده تیلور سوئیفت بهنام “Release” در کنار سیدی و صفحه وینیل، با یک نسخه کاست نیز ارائه شده است.
اگرچه طبق آمار بیلبورد در سال ۲۰۱۵، فروش نوارهای کاست در حال کاهش بود و تنها ۸۱ هزار کاست در ایالات متحده فروخته شد، اما سال گذشته با رشدی غیرمنتظره ۴۴۰ هزار نوار کاست بهفروش رسید.
اکنون موزیسینهای شناختهای شدهای مانند «ویکند»، «لیدی گاگا» و «مارن موریس» نیز سوار بر این موج نوستالژیک، اقدام به ارائه آثار خود با نوار کاست شدهاند. همچنین انتشار مجدد آثار کلاسیک ۲Pac، اسنوپداگ، دکتر در و سایر موسیقیدانان شاخص در این قالب، از رونق دوباره نوارهای کاست حکایت دارند.
نوار کاست چیست؟
در میان قالبهای ذخیرهسازی مدیا، کاست یک فرمت بسیار قدیمی است. این قالب که ۶۰ سال از عرضه آن میگذرد، توسط فیلیپس، غول الکترونیکی آن زمان اختراع شد و برای چندین دهه بسیار محبوب بود. حتی پس از اینکه سیدیها و حتی MP۳ بر بازار تسلط یافتند، کاست همچنان پابرجا و پرفروش بود. عمدتاً به این دلیل که وسایل نقلیه قدیمی تنها مجهز به یک دستگاه پخش کاست بودند. آنها همچنین در بازارهای کوچک، گاراژها و در گوشههای تاریک و مرطوب خردهفروشیها نیز به راحتی یافت میشدند.
کاست اساساً یک نوار ۸ تراک کوچک است که با روشی مشابه با فرمت قدیمی VHS کار میکند. بدین ترتیب دادهها روی یک نوار مغناطیسی که بین دو قرقره قرار دارد، نوشته و خوانده میشود. در حالی که نوارها به یک صورت پیچیده میشوند، قسمت در معرض دید توسط دستگاه پخش نوار کاست خوانده میشود.
این طراحی چند مزیت دارد که از جمله آنها میتوان به قابلیت ضبط صدا در دو طرف نوار اشاره کرد. مانند صفحات وینیل، نوارها دارای یک سمت A و یک سمت B هستند، بدین معنا که شما میتوانید دو برابر مقدار داده را روی یکی ضبط کنید و سپس آن را برگردانید. شما میتوانید به جای اینکه هر بار مجبور به عقب بردن تراکها را شوید، آن را در حالت پشت و رو قرار داده و قطعه دیگری پخش کنید.
البته نوارها معایبی هم داشتند. آنها گاهی قطعات را بهدرستی پخش نمیکنند و عملکرد چندان پایداری ندارند. علاوه بر آن، کیفیت پخش این فرمت نیز عالی نیست، مخصوصاً وقتی با سی دی یا MP۳ مقایسه شود.
نوارهای کاست کمیاب هستند
طی چند سال گذشته قطعا شوکهای زیادی به بازار وارد شده که احیای نوارها کاست از جمله آنهاست. هیچکس پیشبینی نمیکرد که قالب منسوخ چند دهه قبل، از مرگ بازگردد. اکنون تولیدکنندگان و فروشگاههای موسیقی در تلاش هستند تا تقاضای مجدد برای نوارهای کاست را تامین کنند.
اکنون برخی از تولیدکنندگان در تلاشاند تا بهوسیله خرید و بازسازی ماشینهای قدیمیتر، تولید انبوه نوارهای کاست را دوباره از سر بگیرند. همچنین شرکتهای مختلفی از جمله National Audio Company، Enas Media و RTM وجود دارند که منبع اصلی درآمدشان از تولید کاست است و بی شک این رونق در صنعت با استقبال آنها نیز همراه خواهد بود.
برای مدتی نوارهای کاست نیز به سرنوشت فلاپی دیسک دچار شدند. جذابیت اصلی آنها برای مدتها عمدتاً به دلیل ظهور فناوریهای جدید مانند پخشکنندههای MP۳ و متعاقباً پخش موسیقی با هدف مشابه، اما راحتتر و با محصول نهایی با کیفیتتر، از بین رفته بود. بنابراین استفاده از کاست به کاربردهای خاص مانند تبدیل شدن به یک رسانه برای موارد آموزشی و مذهبی تقلیل یافت و همچنین تعداد قابل توجهی از آنها نیز به دلایل آرشیوی به دولت واگذار شد.
اما این پایان کار نبود و احیای نوارهای کاست بار دیگر از سال ۲۰۰۶ آغاز شد، زمانی که هیپسترها کارهای عجیب و غریبی مثل انتشار مستقل قطعات خود روی نوار انجام دادند. اگرچه موج اخیر رونق بزرگتری برای صنعت کاست بهشمار میرود، اما هنوز مشخص نیست که آیا علاقه مجدد به نوارها فقط یک نوع مد گذرا است یا اینکه فرمت مذکور آمده تا چند دهه دیگر در کنار ما زندگی کند.
