یکی از نکات جالب کشور ایران تنوع اقوام ومذاهب است و روستای مزرا یا”مزرعه کلانتر” از توابع شهرستان میبد یزد نمونه آن است که اهالی آن، همگی زرتشتی هستند و به زبان پارسی دَری حرف میزنند.
به گزارش اول فارس ، در ورودی روستای مزرا ، نمادی از یک سکه شاهنشاهی ایران در زمان خسرو انوشیروان ساسانی نصب شده است.
معماری این روستا، طراحی و مهندسی منحصر بفردی دارد.
جنس خانه ها روستای زرتشتی مزرا از خشت و گل و پشت بام ها، بگونه ای طراحی شده که از بالا، قابل تفکیک از هم نیستند و این خود، این روستا را به مقصدی برای گردشگری تبدیل کرده است.
آب‌انبار اردشیر
جالب است بدانید که در این روستا، علاوه بر جشن نوروز، جشن های دیگری چون، تیرگان و مهرگان، دیگان و سده و … بصورت سالیانه برگزار میشود.
مزرعه کلانتر، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان میبد در استان یزد ، از لحاظ گردشگری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بیشتر ساکنان آن زرتشتی هستند و به گویش بهدینی صحبت می‌کنند. قدمت این روستا به دوران صفویه باز می‌گردد.
گویش بِهدینان که به زبان پارسی زرتشتی، زبان دَری زرتشتی، زبان گَوَرونی و گَبری نیز مشهور است (زرتشتیان به آن دری و غیر زرتشت، به آن گبری می‌گویند)گویش ویژهٔ زرتشتیان ایران است که در استان‌های یزد و کرمان به آن سخن می‌گویند.
زبان دری یک زبان هندوایرانی و از شاخه زبان‌های ایرانی شمال‌غربی به شمار می‌رود. این زبان با زبان‌های مرکزی ایرانی،کردی سورانی و لری نزدیکی دارد. گویندگان آن نمی‌توانند با سخنگویان زبان های دیگر از آن جمله با فارسی زبانان به تفهیم و تفاهم بپردازند. این زبان درشمارۀ واج ها، واج آرایی، آواشناسی و نیز در ساخت واژه و نحو با فارسی متفاوت است. بررسی تاریخی نشان میدهد که از نظرگاه تکوین هم به گروهی جدا از زبان فارسی دری تعلق دارد.
سکه شاهنشاهی ایران در زمان خسرو انوشیروان در ورودی روستای مزرا
گویش بهدینی در نواحی مرکزی ایران از جمله استان یزد و کرمان رواج دارد، گویش گوری (gavri) یا گورونی (gavrani) نامیده می شود که گویندگانش آن را «دَری» می‌نامند. سپس برای اینکه با زبان فارسی دری خلط و اشتباه نشود به آن دری زرتشتی می گویند.
انجمن زرتشتیان مزرعهٔ کلانتر
شباهت های بیشمار بهدینی با گروه زبان های شمال غربی (اقوام ماد و مادستان) وجود دارد اما از سوی دیگر بهدینی زیر تاثیر زبان فارسی و به طور کلی گروه جنوب غرب زبان های ایرانی قرارگرفته. شباهت،میان گویش بـهدینان و آنچه از اسناد کهن دربارۀ زبان مادی در دست است،بیشتراست تا بافارسی دری. آمیختگی مرزهای همگویی در بهدینی نشان میدهد که گویشوران این زبان از مناطق مختلف ایران به دو مرکز اصلی زرتشتیان امروزی، یعنی یزد و کرمان آمده اند.
نامه مهربان پولاد به همسرش، به زبان بهدینی، نگهداری شده در موزه نسخ خطی (مهربان پولاد) یزد
گویش بهدینی بومی گفتار بومی یزد از دوران باستان است. این گفتار با مهاجرت مردم یزد به کرمان رفته است. در سال۱۲۶۸ روستاهای پیرامون کرمان به گویش بهدینی کرمانی و با لهجه های از این گویش سخن می گفتند که با گذشت زمان، به سبب تأثیر زبان فارسی یا گویشهای محلی، از میان رفته است تا آنجا که این گویش در زمرۀگویش های«در معرض خطر شدید»قرار گرفته است.در سال ۲۰۰۷ تنها ۸۰۰۰ نفر به این گویش سخن می گفتند.
نظر بدهید
این ادویه‌های غذایی ۱۰۰% در تقویت میل جنسی نقش دارند
نظرات