خطرات مرگبار مصرف بیش از حد هندوانه برای بیماران کلیوی

در ایالات متحده آمریکا ، ۱۴ درصد از بزرگسالان  به بیماری مزمن کلیوی مبتلا هستند – و هر کسی در این دسته باید بسیار مراقب باشد که چه مقدار هندوانه می خورد.

به گزارش اول فارس به نقل از نیواطلس ، یک سری جدید از مطالعات موردی بررسی می‌کند که چگونه یک میوه مورد علاقه مردم می‌تواند باعث مشکلات تهدیدکننده زندگی شود.

هیچ چیز به اندازه یک لقمه لخت هندوانه در یک روز گرم با طراوت نیست. با نزدیک شدن به فصل هندوانه، بسیاری مشتاقانه منتظر خوردن این میوه طبیعی شیرین هستند. و از آنجایی که هندوانه از ۹۲ درصد آب تشکیل شده است، هیچ چیز موجود در آن نمی تواند باعث مشکلات سلامتی شود، درست است؟ اما نه بطور  صددر صد

مجموعه‌ای از سه مطالعه موردی که اخیراً در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است، یک مشکل ناشناخته را شناسایی کرده است: هندوانه حاوی مقدار شگفت‌انگیز پتاسیم است. به طور معمول، این مشکلی ایجاد نمی کند، اما مطمئناً می تواند برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) باشد، وضعیتی که تقریباً ۳۵.۵ میلیون بزرگسال ایالات متحده – حدود ۱۴٪ از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد.

CKD به همه شرایطی اشاره دارد که بر توانایی کلیه در فیلتر کردن خون و حذف مواد زائد تأثیر می گذارد. از هر ۱۰ نفر ۹ نفر مبتلا به بیماری مزمن کلیه نمی دانند که به آن مبتلا هستند زیرا اغلب در مراحل پیشرفته تری که علائم آشکارتر می شوند تشخیص داده می شود.

چرا پتاسیم مهم است و چرا پتاسیم بالا مضر است؟

پتاسیم برای عملکرد طبیعی همه سلول ها ضروری است. ضربان قلب را تنظیم می کند، از انقباض عضلات و عملکرد صحیح اعصاب اطمینان می دهد و سطح مایعات داخل سلول ها را تنظیم می کند.
سطح معمولی پتاسیم خون برای بزرگسالان بین ۳.۶ تا ۵.۲ میلی مول در لیتر (mmol/L) است. سطح پتاسیم زیر ۳.۵ میلی مول در لیتر کم (هیپوکالمی) و بالای ۵.۵ میلی مول در لیتر (هیپرکالمی) در نظر گرفته می شود.

قبل از ادامه، در اینجا یک یادداشت جانبی ریشه‌شناسی جالب وجود دارد: «پتاسیم» از کلمه انگلیسی «potash» مشتق شده است که به روش اولیه استخراج نمک‌های پتاسیم اشاره دارد. نماد پتاسیم، K، از کلمه نئو لاتین kalium گرفته شده است که از ریشه کلمه قلیایی گرفته شده است، که از کلمه عربی برای خاکستر گیاه، al qalīy گرفته شده است.

در حالی که هیپوکالمی و هیپرکالمی هر دو به طور بالقوه تهدید کننده زندگی هستند، تمرکز در اینجا بر مورد دوم است. هیپرکالمی خفیف معمولاً بدون علامت است، در حالی که سطوح پتاسیم حدود ۶.۵ تا ۷ میلی مول در لیتر می تواند علائمی مانند اختلالات ریتم قلب را ایجاد کند – از جمله آسیستول، که زمانی است که سیستم الکتریکی قلب از کار می افتد یا “خطوط صاف” – ضعف یا فلج عضلانی.

اما افراد مبتلا به هیپرکالمی طولانی مدت یا مزمن، مانند افراد مبتلا به CKD، ممکن است علائمی را در سطوح بالاتر پتاسیم نشان ندهند. برای آنها، افزایش دریافت پتاسیم از غذا می تواند پتاسیم را به سطح خطرناکی برساند.

در موارد ارائه شده در Annals، سه بیمار مبتلا به نوعی بیماری مزمن کلیه پس از خوردن مقادیر زیادی هندوانه طی یک دوره زمانی بین سه هفته تا دو ماه دچار هیپرکالمی شدند.

پتاسیم در میوه هایی مانند زردآلو خشک، آلو خشک، کشمش، آب پرتقال، و معروف ترین میوه پتاسیم دار – موز یافت می شود. همچنین در سبزیجاتی مانند سیب زمینی، اسفناج، گوجه فرنگی و بروکلی، شیر، ماست، گوشت، مرغ و ماهی، و عدس، لوبیا قرمز، سویا و آجیل یافت می شود.
با توجه به شواهدی مبنی بر ارتباط دریافت پتاسیم با کاهش فشار خون، بیماری قلبی و سکته در بزرگسالان، در سال ۲۰۲۳، سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه کرد که بزرگسالان دریافت پتاسیم خود را از غذا به حداقل ۹۰ میلی مول در روز (۳۵۱۰ میلی گرم در روز) افزایش دهند. ).

جالب است بدانید که یک سیب زمینی پخته متوسط با پوست ۹۲۵ میلی گرم و نصف آووکادو ۴۹۰ میلی گرم است. یک سهم ۸۰ گرمی (۲.۸ اونس) ماهی سالمون ۵۳۴ میلی گرم و همین مقدار بوقلمون ۲۵۰ میلی گرم می دهد. دو قاشق غذاخوری کره بادام زمینی ۲۱۰ میلی گرم دارد. یک موز متوسط ۴۲۵ میلی گرم پتاسیم تولید می کند.

بیشتر بخوانید:

ساخت واکسن خوراکی برای جلوگیری از عفونت ادراری مکرر با طعم آناناس

کشف تاثیر جدید قهوه که عضلات افراد مسن را سالم و قوی می کند

تست هوش: ۲۰ ثانیه وقت دارید حدس بزنید کدام فنجان زودتر پر می شود؟

با این حال، همانطور که این سری موارد نشان می‌دهد، میزان بالای پتاسیم می‌تواند برای افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه خطرناک باشد. مردم می‌دانند که موز سرشار از پتاسیم است، اما کمتر می‌دانند – اگر اصلاً بدانند – هندوانه نیز از پتاسیم  غنی است. یک تکه هندوانه حاوی ۳۲۰ میلی گرم ماده معدنی و یک تکه ۱۵ تا ۱۷.۵ اینچی ۵۰۶۰ میلی گرم است که تقریباً یک و نیم برابر مقدار توصیه شده روزانه است.

این مطالعه در مجله Annals of Internal Medicine موجود است.