زدن والدین توسط کودک می‌تواند ناامید کننده، شرم آور و عصبانی کننده باشد. این اتفاق برای برخی از والدین، احساس شرم و ناامیدی به همراه دارد. آن‌ها نگران این هستند که پرخاشگری کودک نشان دهد که آن‌ها به نوعی به عنوان والدین شکست خورده‌اند.

خشونت کودک به والدین زیرمجموعه‌ای از خشونت خانوادگی است که اغلب نادیده گرفته می‌شود یا به اشتباه شناسایی می‌شود. این رفتار شامل پرخاشگری، خشونت یا اجباری است که توسط یک کودک، نوجوان یا بزرگسال نسبت به والدین انجام می شود.

اما بیشتر کودکان در یک زمان به این کار اقدام می‌کنند. روشی که شما به زدن والدین پاسخ می‌دهید، کلیدی است و می‌تواند آن را در نطفه خفه کند. در این مقاله آنچه شما باید در مورد زدن والدین توسط کودک بدانید، از جمله اینکه چرا آن‌ها این کار را انجام می‌دهند و چگونه باید آن را متوقف کنید، آورده شده است که در ادامه این مطلب اول فارس خواهید خواند.

دلایل زدن والدین توسط کودک

دلایل متعددی وجود دارد که کودکان والدین خود را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آن‌ها نمی‌دانند چگونه احساسات خود را مدیریت کنند یا احساس خود را به روشی قابل قبول از نظر اجتماعی بیان کنند.
• آن‌ها فاقد مهارت‌های زبانی یا کنترل تکانه برای مقابله با احساسات خود هستند.
• آن‌ها می خواهند نیازهای خود را برآورده سازند، اغلب بدون اینکه به عواقب آن فکر کنند.
• آن‌ها از کتک زدن برای رسیدن به آنچه می‌خواهند استفاده می‌کنند. کودکی که با نه گفتن والدین خود به آن‌ها آسیب می‌زند، ممکن است امیدوار باشد که این پرخاشگری نظر والدینش را تغییر دهد.

هنگام زدن والدین توسط کودک چه باید کرد؟

نحوه واکنش شما به ضربه زدن بر میزان احتمال ضربه زدن مجدد فرزندتان تأثیر می‌گذارد. نکات ما را برای پاسخ دادن به زمانی که کودک نوپا شما را می‌زند بخوانید.

• قوانینی را وضع کنید.
• قوانینی در خانه ایجاد کنید که معنای آن حفظ احترام است. روشن کنید که ضربه زدن، لگد زدن، گاز گرفتن یا اعمال تهاجم فیزیکی در خانه شما مجاز نیست.
• هر زمان که ممکن است قوانین خود را به شیوه‌ای مثبت تنظیم کنید. به جای گفتن «نزن»، بگویید «از خواهش‌ها محترمانه استفاده کن». با کودک خود در مورد قوانین صحبت کنید تا مطمئن شوید که عواقب زیر پا گذاشتن آن‌ها را درک می‌کند.
• وقتی فرزندتان شما را می‌زند، با قاطعیت بگویید: «زدن ممنوع. ضربه زدن درد دارد.» پیام‌های خود را هنگام زدن والدین توسط ثابت نگه دارید تا به فرزند خود بیاموزید که ضربه زدن مجاز نیست و شما آن را تحمل نخواهید کرد.
• از پیامدهای تنبیهی برای اجرای قوانین استفاده کنید.
  اگر فرزندتان قوانین را می‌داند اما همچنان به زدن ادامه می‌دهد، از برخی از عواقب زیر برای جلوگیری از ضربه زدن مجدد او استفاده کنید:
• تایم اوت: برای برخی از کودکان، تایم اوت می‌تواند موثرترین راه برای جلوگیری از زدن مجدد آن‌ها باشد. تایم اوت به کودکان یاد می‌دهد که چگونه خود را آرام کنند و آن‌ها را از محیط دور می‌کند. این مهم است که به آن‌ها آموزش دهید که چگونه در این زمان آرامش خود را تنظیم کنند.
• از دست دادن امتیاز: سایر کودکان ممکن است به عواقب تنبیهی بیشتری نیاز داشته باشند. سلب امتیازات می‌تواند یک استراتژی انضباطی موثر در مواجهه با زدن والدین توسط کودک باشد. دسترسی کودک خود را به وسایل الکترونیکی یا اسباب بازی‌های خاص محدود کنید. هر چه کودک کوچکتر باشد، به زمان کمتری برای دوری از یک شی نیاز دارد.
• بازپرداخت: از فرزندتان بخواهید یک کار اضافی انجام دهد یا از او بخواهید برای جبران شما یک نقاشی بکشد.

رفتارهای مثبت را بپذیرید

تقویت رفتارهای خوب با پیامدهای مثبت می تواند کودک نوپای شما را تشویق به توقف کتک زدن کند. خوب بودن فرزندتان را بگیرید. مراقب مواقعی باشید که فرزندتان رفتاری را انجام می دهد که می خواهید ببینید و وقتی آن را می بینید او را تحسین کنید. این رفتار را تقویت می کند و احتمال آن را افزایش می دهد که در آینده در آن رفتار شرکت کنند. به عنوان مثال، کودک خود را برای استفاده از “لمس های ملایم” تحسین کنید یا به او پاداش دهید. روز را به چندین دوره تقسیم کنید که در آن آنها می توانند برچسب ها یا نشانه هایی را برای رفتار خوب کسب کنند.

آموزش رفتار مناسب

از گفتن این جمله به بچه‌ها خودداری کنید: «نزن.» در عوض، جملاتی مانند «محترمانه حرفت را بزن» یا «احساسات خود را بگویید» بگویید. تحقیقات نشان داده است که بیان یک دستور به صورت مثبت به جای منفی موثرتر است.

همچنین مهارت های مدیریت خشم را به کودک خود آموزش دهید. هنگامی که آن‌ها احساس عصبانیت یا ناراحتی می‌کنند، کودک خود را تشویق کنید که به یک کتاب مناسب سن نگاه کند، نقاشی بکشد، نفس عمیق بکشد یا به اتاق او برود. و در مورد احساساتی مانند ناراحتی و ناامیدی با کودک خود صحبت کنید. اهمیت برخورد با این احساسات را به روش‌های مناسب مورد بحث قرار دهید و به کودک کمک کنید تا راهبردهایی را برای مقابله ایمن با احساسات خود کشف کند.

از تنبیه بدنی بپرهیزید

اگر از کتک زدن به عنوان تنبیه استفاده کنید، فرزندتان در مورد اینکه چرا شما اجازه دارید ضربه بزنید و او اجازه ندارید، گیج می‌شود. به جای آموزش خودکنترلی، کتک زدن می‌تواند پرخاشگری کودک شما را افزایش دهد.

بچه ها بیشتر از آنچه می‌شنوند از آنچه شما انجام می دهید، درباره رفتار یاد می‌گیرند. الگوهایی از رفتارهایی که می خواهید در فرزندتان ببینید برای او باشید. به آن‌ها نشان دهید که چگونه با خشم، غم و ناامیدی به روش‌های مناسب اجتماعی برخورد کنند.

کمک حرفه ای دریافت کنید

اگر کودک بزرگتری دارید که شما را کتک می‌زند، یا کودک پیش دبستانی یا کودک نوپا پرخاشگری دارید، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. در مورد نگرانی‌های خود با پزشک یا روانشناس اطفال کودک خود صحبت کنید. آن‌ها ممکن است فرزند شما را برای ارزیابی برای کمک به تعیین علت پرخاشگری و طرحی برای رسیدگی به آن ارجاع دهند.

گاهی اوقات مسائل زمینه‌ای می تواند به پرخاشگری در کودکان کمک کند. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یا اختلال نافرمانی مقابله‌ای بیشتر احتمال دارد که کتک بزند. در سایر مواقع، کودکان با تاخیر شناختی یا رشدی ممکن است ضربه بزنند، زیرا توانایی استفاده از کلمات خود یا مدیریت تکانه،های خود را ندارند.

کتک زدن والدین توسط کودک را چگونه مدیریت کنیم؟

مشکلاتی که در زدن والدین توسط کودک وجود دارد شامل شناخت رفتارها به عنوان توهین آمیز، و تشخیص آن‌ها از اختلالات عاطفی و رفتاری عمومی است که ممکن است نشان دهند. والدین اغلب در مورد گزارش دادن و پرداختن به این رفتارها احساس ناراحتی می‌کنند، زیرا سعی می کنند بین حفظ رابطه و حمایت از فرزندشان با اطمینان از ایمنی خود تعادل برقرار کنند. سیستم‌های خدماتی اغلب به گونه‌ای تنظیم می‌شوند که بر مدیریت خشونت شریک صمیمی تمرکز کنند، و والدین را در مورد اینکه کجا باید حمایت کنند سردرگم می‌شوند.

هنگام شناسایی و رسیدگی به زدن والدین توسط کودک، اصول مشابهی مانند مدیریت سایر رفتارهای دشوار اعمال می‌شود. در حالی که برخی از رفتارهای ممکن است در دوران نوجوانی هنجاری باشد (مانند به هم زدن درها یا فریاد زدن)، اگر این رفتار به طور مکرر تکرار شود، در فراوانی یا ماهیت تشدید شود، شامل آسیب فیزیکی یا ایجاد ترس در شما شود، باید به آن رسیدگی شود.

بر اساس ماهیت و وسعت رفتارها (به عنوان مثال، مداخلات برای نام بردن احتمالاً کمتر از مداخلات برای خشونت فیزیکی است) و سن کودک، جستجوی حمایت‌های کافی مهم است. این حمایت‌ها ممکن است شامل مدارس، خانواده‌درمانگران، درمانگران فردی برای کودک و والدین، سازمان‌های حمایت از خشونت خانوادگی، یا پلیس و سیستم قضایی باشد. در حالی که ممکن است برای والدین اعتراف به اینکه با رفتارهای توهین آمیز کودک روبرو هستند دشوار باشد، مهم است که این رفتارها را زودتر شناسایی کرده و به آنها رسیدگی کنیم، تا از تشدید آن جلوگیری کنیم و از یک فرد جوانتر با پرداختن به رفتارهای مشکل ساز و الگوهای ارتباطی حمایت کنیم.

اهمیت واکنش سریع به زدن والدین توسط کودک

حتی اگر ناامیدی یا عصبانیت فرزند شما مشروع باشد، باید بیاموزد که احساسات منفی را به روشی قابل قبول بیان کند. هرگز اعمال خشونت آمیز را کم اهمیت ندانید، خواه به سمت شما باشد یا شخص دیگری. یادگیری احترام به دیگران باید از درون خانواده شروع شود، حتی اگر فرزند شما هنوز خیلی جوان باشد. هنگامی که کودک شما معنای کلمه نه را درک کرد، می چ‌تواند مرزهایی را که برای او تعیین کرده‌‌اید درک کند. با یادگیری احترام به شما، والدینش، فرزندتان یاد می‌گیرد که به حقوق دیگران احترام بگذارد، حتی اگر گاهی اوقات مجبور شود خواسته‌های خود را پشت سر بگذارد.

به خاطر داشته باشید که فرزند شما نیاز به محدودیت دارد. با توضیح اینکه چه چیزی برای آن‌ها قابل قبول است و چه چیزی قابل قبول نیست، به آن‌ها احساس امنیت می‌دهید و کمک می‌کنید تا توانایی خود را برای ارتباط با دیگران توسعه دهند.

حتی اگر احساس می‌کنید در حال برانگیختن واکنش‌های منفی از سوی فرزندتان هستید، پاسخگویی مداوم به رفتار او در دراز مدت نتیجه خواهد داد. آن‌ها کم کم متوجه می‌شوند که چه انتظاری دارید و مهارت‌هایی را برای بیان بهتر احساسات منفی خود توسعه می‌دهند.

شما منبع اصلی امنیت جسمی و روانی فرزندتان هستید. بنابراین ضروری است که اجازه ندهید اقدامات آن‌ها متوجه شما شود: سریع و بدون از دست دادن خونسردی خود واکنش نشان دهید تا اطمینان حاصل کنید که همچنان یک محیط امن برای کودک فراهم می‌کنید. با دیدن شما که خشم خود را مدیریت می کنید، فرزندتان نیز یاد می‌گیرد که همین کار را انجام دهد.

چه زمانی باید با یک متخصص درباره زدن والدین توسط کودک مشورت کرد؟

اگر فرزندتان با وجود اینکه چندین استراتژی را برای متوقف کردن او امتحان کرده‌اید، به زدن ادامه می‌دهد، یا اگر احساس درماندگی و ناتوانی می‌کنید، توصیه می‌شود با یک روانشناس، روانشناس، یا مددکار اجتماعی مشورت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما در درک موقعیت و یافتن راه‌های مناسب برای توقف رفتار فرزندتان کمک کنند. در جستجوی کمک دریغ نکنید، زیرا اگر این مشکل زودتر به جای سال‌ها بعد، حل شود آسان‌تر خواهد بود.

اگر خانواده شما در شرایط استرس زا قرار دارند (مانند سوگواری، جدایی، خانواده مرکب، بیماری، جابجایی، والدینی که در ارتش خدمت می کنند)، ممکن است فرزندتان احساس کند که شما و والدین دیگرش کمتر در دسترس او هستید و با زدن واکنش نشان می‌دهد. . در این مورد، شما یا والدین دیگر فرزندتان ممکن است از روان درمانی بهره مند شوید. شما راهنمایی دریافت خواهید کرد که چگونه از نظر عاطفی بیشتر در دسترس فرزندتان باشید، که به مهار رفتارهای مشکل ساز او کمک می‌کند.منبع: دیجی کالا ، parents