ارسیا تقوا  افزود: ضربه به خصوص به سر و اندام حساس بدن به گستردگی‌ صدمه‌ بستگی‌ دارد،  بودن‌ یا نبودن‌ تورم‌ در محل‌ وارد آمده، ربطی‌ به‌ جدی‌ بودن‌ آسیب‌ ندارد ولی در مقابل ضربه یا همان تروما چنانچه زمانی به روح  یا اندام حسی عصبی فرد یا افرادی وارد شود واکنش های غیر طبیعی به همراه خواهد داشت.

وی ادامه داد: تروما، ‌ شوک یا آسیبی است که به شدت و حدت آن به ضربه ای بستگی دارد که بر اندام  یا روح و روان فرد یا افرادی وارد می شود براین اساس به همان اندازه آینده و سرنوشت آسیب دیدگان خود را تحت تاثیر قرار دهد.

تقوا گفت: ضربه به سر به عنوان عضو حساس بدن علائم خاص خود را دارد، ‌ خواب‌ آلودگی‌ یا گیجی،  استفراغ‌ یا تهوع، تاری‌ دید، منگی، اخلال در صحبت‌ کردن، ضعف‌ عضلانی، هم‌اندازه‌ نبودن‌ مردمک‌های چشم،  از دست‌ دادن هوشیاری‌ موقت یا دائمی، فراموشی، تحریک‌پذیری، سردرد و خونریزی‌ از پوست‌ سر در صورتی‌ که‌ زخم‌ شده‌ باشد، از جمله علائم خاص ضربه یا ترومای به سر است.

وی تصریح کرد: مقابله و کنار آمدن با ضربه های روحی که توسط افراد دیگر ایجاد می شود به مراتب سخت تر از ضربه به جسم و اندام است این مخرب ترین تجربه ای است که ممکن است برای یک فرد رخ دهد.

این متخصص رواندرمانگر با بیان اینکه چنین تجربه ای برای اکثر فرد یا افرادی که در جریان ضربات روحی و عصبی قرار می گیرند حتی در حد یک فاجعه باید نامید، افزود: در این رابطه با توجه به اینکه شاید شدت و حدت ضربه قابل لمس نباشد اما جسم و ذهن به چنین موقعیت وخیمی واکنش نشان می دهد و از طرفی احساس بیماری از نوع روحی،  فشارهای عصبی، ترس و اضطراب های روانی برای فرد مبتلا، ‌ روی خواهد داد.

تقوا تاکید کرد: این واکنشها نسبت به حوادث غیرطبیعی که در اطراف فرد یا گروه‌های آسیب دیده و زخم خورده اتفاق افتاده، طبیعی است.  افرادی که قبلا دچار تروما شده یا در دوران بچگی این بیماری را تجربه کرده اند، بیشتر مستعد ضربه دیگری هستند چراکه روند درمان این نوع از بیماری ها حساس است و درمان بیمار به طور بالقوه ممکن است منجر به ترومای مجدد شود.

وی تصریح کرد: روند بهبود بیماری رخداد ضربه ای احتمال دارد مدتی زمان صرف شود و هر کسی به روش و شیوه خود التیام یابد، لذا اگر مدت ها از ادامه درمان تروما گذشت ولی نشانه ای از بهبودی حاصل نشد، ممکن است فرد به کمک حرفه ای از سوی یک متخصص تروما نیاز داشته باشد.

این روان درمانگر گفت: تروما در حالت روحی و روانی بعد از مدتی با علائمی از جمله کرختی، بی‌احساسی، هیجان کمتر، اعصاب ضعیف‌تر یا تحریک پذیری مواجه شود،  در این حالت صحبت از اتفاق رخ داده برای فرد سخت و دشوار است و به طور دائم از یادآوری و سخن گفتن از آن اجتناب می‌کند چرا که برایش زجرآور و دردناک است.

تقوا تصریح کرد: فرد آسیب دیده در این حالت دیگر حافظه قدیم خود را ندارد و دچار تغییرات اساسی و مشکلاتی در مغز می شود به نحوی که در برخی مواقع نمی توان جلوی واکنش های آن را گرفت که به این نوع ترومای حاد گفته می شود.  علائمی همچون اجتناب از یادآوری اتفاق، تحریک‌پذیری شدید، تجربه مجدد ضربه در حالت خواب و بیداری،  کاهش حافظه و اضطراب مداوم از جمله علائم ترومای حاد است.

وی افزود: استرس‌ مزمن و ادامه‌دار مثل درگیر شدن با بیماری یا فقر به تدریج روی مرکز سیستم هیجانی فرد مبتلا به تروما تاثیر می‌گذارد و در این حالت چون که تخریب ناگهانی رخ نمی دهد، سیستم هیجانی ناپایدار با کاهش حافظه، پایین آمدن اعتماد به نفس فرد آسیب دیده، مواجه می شود.

این روانشناس بالینی گفت: با توجه به مشاهدات متخصصان، نتایج به دست آمده از تجربه آسیب زننده و تروماتیک بر روی فرد یا افراد متفاوت است و ضمن اینکه هر فرد در مواجهه با ضربه  یا واکنش به آسیب وارده، بیمار نمی شود،  روند بهبودی این افراد به محیط اجتماعی امن، دوستان، اقوام و شرایط زندگی آن‌ها و مهمتر از همه صرف زمان با توجه به شدت آسیب وارده، بستگی دارد.