به گزارش اول فارس ، انگکور وات نام مجموعه‌ای از معابد است که در اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او باشد. حالا یکی از نگهبانان دروازه‌های این بنای تاریخی پس از قرن‌ها از زیر خاک بیرون آورده شده است.
این مجسمه در عمق حدود ۷۶ سانتی‌متری زمین، در نزدیکی ورودی شرقی دروازه دوم معبد و زمانی که باستان‌شناسان در حال پاکسازی آوار دروازه فرو ریخته بودند پیدا شد.
مجسمه‌های نگهبان که به نام «دواپالا» شناخته می‌شوند، از ترکیب دو واژه سانسکریت به معنای “دروازه” و “نگهبان” ساخته شده‌اند. این مجسمه‌ها به‌عنوان نمادهای محافظ در ورودی‌های معابد هندو و بودایی و همچنین کاخ‌های سلطنتی در سراسر جنوب شرق آسیا قرار می‌گرفتند. آن‌ها معمولاً به‌عنوان جنگجویان مسلح به تصویر کشیده می‌شدند و اغلب در حالتی ایستاده بودند که دستانشان روی یک گرز بزرگ که به سمت زمین اشاره می‌کرد قرار داشت.
دواپالای تازه کشف‌شده ۱۵۷ سانتی‌متر ارتفاع دارد. این مجسمه وقتی که سازه بالایی دروازه فرو ریخته است، به شش تکه شکسته شده. گردن، ساعد چپ، کمر و ساق‌های هر دو پا شکسته‌اند، اما بخش‌های شکسته شده همگی یافت شده‌اند و تنها بخش‌هایی از گرز مفقود شده است. بخشی کوچک از دسته گرز در زیر دستان مجسمه باقی مانده و قطعه بلندتری از آن که جلوی پاهایش قرار داشته نیز همچنان موجود است.
چهره آرام و متین این مجسمه نشان‌دهنده سبک «بایون» است که به نام معبد بایون در مرکز آنگکور توم، پایتخت دولت خمر به فرمانروایی شاه جایاوارمان هفتم نام‌گذاری شده است. آخرین معابد مجموعه آنگکور وات مربوط به همین دوره هستند.
معبد بانتِی پِری که در فاصله پنج مایلی (حدود ۸ کیلومتری) شمال معبد اصلی واقع شده، نسبتاً دورافتاده است. اما مانند معبد بایون، توسط شاه جایاوارمان هفتم در اواخر قرن سیزدهم یا اوایل قرن چهاردهم ساخته شده است. مجسمۀ دواپالا نیز مربوط به همان دوران است.منبع:فرادید
نگاه کنید|شوشتر جای جایش از دوره ساسانی نشان دارد
نظرات