حکایت زن صوفی و مرد کفشدوز : چونک بد کردی بترس آمن مباش

زن صوفی و کفشدوز

روزی یک صوفی ناگهانی و بدون در زدن وارد منزل شد و دید که زنش با مرد کفشدوز در اتاقی دربسته تنهایند و باهم جفت شده‌اند. طبق معمولً صوفی در آن ساعت بـه منزل نمی‌آمد و زن بارها در غیاب شوهرش این‌کار را کرده بود و اتفاقی نیفتاده بود.

ولی صوفی آن روز بی‌وقت بـه منزل آمد. زن و مرد کفشدوز بسیار ترسیدند. زن در منزل هیچ جایی برای مخفی کردن مرد پیدا نکرد، زود چادر خودرا بر سر مرد بیگانه انداخت و او را بـه شکل زنان درآورد و در اتاق را باز کرد. صوفی تمام این ماجرا را از پشت پنجره دیده بود، خود رابه نادانی زد و با خود گفت: ای بی‌دینها! از شـما کینه می‌کشم ولی بـه آرامی و با صبر. صوفی سلام کرد و از زنش پرسید: این بانو کیست؟

زنش گفت: ایشان یکی از زنان اشراف و ثروتمند شهر میباشند، مـن در منزل را بستم تا بیگانه‌ای ناآگاهانه وارد منزل نشود. صوفی گفت : ایشان از مـا چـه خدمتی می‌خواهند، تا با جان و دل انجام دهم؟ زن گفت: این بانو تمایل دارد با مـا قوم و خویش شود. ایشان پسری بسیار زیبا و باهوش دارد و آمده تا دختر مـا را ببیند و برای پسرش خواستگاری کند، اما دختر بـه مکتبخانه رفته هست.

زن گفت: درست می‌گویی مـن نیز همین را به بانو گفتم و گفتم که مـا فقیر و بینوا هستیم؛ اما او می‌گوید که برای مـا این مسأله مهم نیست مـا دنبال مال وثروت نیستیم. بلکه دنبال پاکی و نیکی هستیم.

صوفی مجدد حرفهای خودرا تکرار کرد و از فقیری خانواده خود گفت. زن صوفی خیال می‌کرد که شوهرش فریب او را خورده هست، با اطمینان بـه شوهرش گفت: شوهر عزیزم! مـن چند بار این موضوع را گفته‌ام و گفته‌ام که دختر مـا هیچ جهیزیه‌ای ندارد ولی ایشان با قاطعیت می‌گوید پول و ثروت بی ارزش هست، مـن در شـما تقوی و پاکی و راستی می‌بینم.

صوفی، رندانه در سخنی دو پهلو گفت: بله ایشان از همه چیز زندگی مـا باخبرند و هیچ چیز مـا بر ایشان پوشیده نیست. مال و اسباب مـا را می‌بیند و می‌بیند خانه مـا آن‌قدر تنگ هست که هیچ چیز در آن مخفی نمی‌‌ماند. همچنین ایشان پاکی و تقوی و راستی مـا را از مـا بهتر می‌داند.

پیدا و مخفی و پس و پیش مـا را مفید می‌شناسد. حتماً او از پاکی و راستی دختر مـا هم مفید مطلع هست. وقتی که همه چیز مـا برای ایشان روشن هست، درست نیست که مـن از پاکی و راستی دخترم بگویم و از دختر خود تعریف ‌کنم.

حقیقت بر ملا می شود

سخن آخر

تمام داستان های مولانا در عین داشتن معنایی  ظاهری، مفهومی درونی نیز دارند.

داستان زن صوفی و کفشدوز تنها به خیانت های زن و شوهری اشاره نمی کند این داستان در ابعادی وسیع تر نادانی و کم خردی بشر را به تصویر می کشد که گاه با لجاجت به جای قبول خطا و توبه سعی در توجیه گناه و اشتباه خود دارد در صورتی که طریقه درست رو یا رویی با ولی واقعی یا همان خداوند این گونه نیست. پیش خداوند جز اظهار شرم از گناه و توبه هیچ رندی و حیله ای کارگر نیست و  سرانجام سرکشی و خیانت جز رسوایی و بدنامی نیست.