روابط‌عمومی ، تسهیل گر یا پلیس رسانه ها ؟

پویا محسنی روزنامه نگار و فعال رسانه:

بنابر تعریف پدر علم ارتباطات و روابط‌عمومی دکتر معتمدنژاد ‘ارتباطات همیشه بر اراده قانع کردن ، انتظار توزیع یا تقسیم داشتن و ضرورت با هم زندگی کردن ، استوار است’ .
ارتباطات امروزه در زمینه های سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، ورزشی و… زندگی بشر نقش بسزایی دارد و شاید بتوان گفت هیچ عرصه ای بدون ارتباطات معنا ندارد.
حکایت روابط‌عمومی و ارتباطات در ایران قصه هفتاد من کاغذ است.هنوز روابط‌عمومی ها کمترین اهمیت را در هر سازمانی دارند از نظر توجه به نیروی انسانی و اختصاص منابع مالی و شان سازمانی ، با وجود تغییراتی که شاهد آن هستیم.
حکایت روابط‌عمومی و ارتباطات در ایران قصه هفتاد من کاغذ است. هنوز روابط‌عمومی ها کمترین اهمیت را در هر سازمانی دارند از نظر توجه به نیروی انسانی و اختصاص منابع مالی و شان سازمانی ، دقیقا مثل نگاه به رسانه!
هر چند عده ای معتقد هستند کار روابط عمومی ایجاد آرامش در رسانه ها است اما نمی دانند و نمی دانیم که روابط عمومی رئیس و پلیس رسانه ها نیست که ایجاد آرامش بکند یا نکند بلکه واسطه گر و تسهیل کننده شرایط را برای رسانه هاست.
در دنیای مدرن که افراد در رسانه ها غرق شده و به اصطلاح «رسانه ای شده» اند ارتباطات در واقع مهمترین سرمایه اوست و تنوع رسانه ها و امکان انتخاب حداکثری برای مخاطب ، کسب یا از دست دادن این سرمایه به مراتب آسان تر از گذشته کرده است.
شاید در کشور کمتر و استان بیشتر روابط‌عمومی ها در رسانه ها نقشی نزدیک نود درصدی را ایفا می‌کنند و رسانه ها از گزارش و یادداشت و نقد و بررسی کم بهره یا بی بهره شده اند و این دلایل متعدد خود را دارد که شاید اقتصاد رسانه‌ و وابستگی به روابط‌عمومی ها از عمده ترین دلایل آن باشد.
وقتی یکی از منابع اصلی تامین اقتصاد رسانه‌ ها و مطبوعات به جای مخاطب و بخش خصوصی دستگاه ها می‌گردند ، روابط‌عمومی ها هم به خود اجازه می‌دهند نقش پلیس رسانه را بازی کنند و به جامعه از طریق رسانه های کنترل شده و بعضا عقیم شده این پیام را دهند که همه چیز گل و بلبل است در صورتی که مخاطب در جامعه خود همه این حرفها یا وعده ها یا شعار ها یا عملکرد ها را به قضاوت مینشیند و همین می‌شود که در حال حاضر جامعه نه تنها منبع خبر خود را جای دیگری تعیین کرده که ایجاد آرامش خود ساخته و یا ارائه ظاهری مناسب مرجعیت را از رسانه های رسمی و داخلی گرفته است و باعث رواج ریا و دروغ سیستماتیک هم شده است .
زمان بی رحم ترین قاضی است و در مورد ما و مطالب مان قضاوت عادلانه خواهد کرد.