دژ ایزدخواست یا بنای قلعه ایزدخواست یکی از آثار تاریخی استان فارس مربوط به دوره ساسانیان -سدههای آغازین دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در شمال ایزدخواست و در ۶۰ کیلومتری شمال آباده واقع شدهاست. این قلعه نخستین آپارتمان نشینی در جهان را دارا است . این دژ نخستین بنای طبقاتی دنیا و بعد از ارگ بم، بزرگترین سازه خشتی دنیا محسوب می شود.
این دژ باستانی را که با نامهای دیگری همچون قلعه سرسنگ یا قلعه کهنه نیز میخوانند در شرق جاده اصفهان به شیراز قرار دارد و نخستین اثر تاریخی دوره ساسانیان که پس از ورود به خاک فارس میتوان نام برد.این دژ همسانی بسیاری به ارگ بم کرمان دارد.
عکس دژ ایزدخواست از ارنست هولتسر، سال ۱۸۷۳ میلادی
سازندگان این دژ باستانی از عوامل طبیعی بیشترین بهره را بردهاند و شهر خود را روی یک صخره رسوبی بزرگ بر پا ساختهاند که از سه سوی رو به پرتگاهی با بلندای ۶ تا ۱۵ متر دارد و تنها از یک سو که کمابیش همسطح زمین است و تنها راه درونشد به دژ را در خود جای دادهاست که دری کوچک در ضلع جنوبی دژ است. همین عامل مایه آسودگی و امنیت دژ و دژنشینان درون آن شده و راه دستیابی دشمن به درون دژ را را نشدنی میکردهاست.
بلندای این دژ قلعه استوار از کف زمینهای پیرامونی با در نظر گرفتن ساختمانهای آن بیشینه پنج طبقه نزدیک به ۲۲ متر میرسد. اندازه ضلع شمالی دژ نزدیک به ۱۰ متر و ضلع جنوبی ۷۰ متر است و درازای دژ که خیابان اصلی است از آغاز تا پایان آن ۳۳۲ متر میباشد. بر پایه دیدگاه کارشناسان باستانشناسی چگونگی معماری ساختمانهای قلعه به دوران پیش از اسلام و دوره ساسانیان بازمیگردد.
نقاشی از دژ ایزدخواست بدستان چالرز هیث، سال ۱۸۱۵
در درون دژ خانههای بسیار کوچک با کوچههای بسیار تنگ و باریک دیده میشود. خانههای درون دژ حیاط نداشتهاند و پشت بام طبقه یکم در واقع حیاط طبقه دوم بودهاست. همچنین با بکاربردن چوب اضافه سقفها، برای خانههای پیرامونی حصار قلعه بالکن ساختهاند که آثار آن هنوز هم به چشم میخورد.
دژ باستانی ایزدخواست بر فراز صخره بزرگی بنا نهاده شدهاست و در درون آن برماندهایی از آتشکده دوره ساسانیان بر جای ماندهاست. این چهارطاقی هماکنون به صورت یک مسجد درآمدهاست، با این همه در درون دژ آثاری از زمان اصلی ساختمان دیده میشود.
وجود آتشکده در میانه دژ نشانگر حضور موبدان و طبقه اشراف، بزرگان و درباریان در دژ ایزدخواست بودهاست. این آتشکده پس از اسلام به مسجد تبدیل شد و هماکنون در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاست. این اثر در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۲۷ با شمارهٔ ثبت ۳۷۶ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
نظرات