افزایش قیمت سیب زمینی این روزها یکی از جدی ترین مسائل بازار محصولات کشاورزی در کشور است.
افزایش قیمت سیب زمینی تا کیلویی ۶۰ هزار تومان شاید کمی عجیب به نظر برسد اما عجیب تر اینکه صدها انبار سرد تعاون روستایی در سراسر کشور که برای ذخیره سیب زمینی ساخته شده‌اند ذخیره ای بنام سیب زمینی نداشته اند و مسئولین وزارت جهاد کشاورزی را وادار کرد از واردات سیب زمینی بگویند همان سیب زمینی ای که تا یکی دو ماه پیش صادر کننده اش هم بودیم.
خسرو طالبی رحیق رئیس انجمن ملی سیب زمینی ایران به ایلنا گفت: از ابتدای اردیبهشت سال جاری در مکاتبه با وزارت جهاد کشاورزی نسبت به لزوم ذخیره‌سازی سیب زمینی برای زمستان هشدار داده بود، اما متاسفانه در تامین اعتبار آن کم‌کاری شد و اگر ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار تن ذخیره‌سازی احتیاطی انجام شده بود، امروز بازار با کمبود و جهش قیمت روبه‌رو نمی‌شد؛ بنابراین قیمت کنونی به دلیل کاهش تولید اتفاق نیفتاده و برآمده از چالش پیش‌آمده در عرضه است.
طالبی رحیق خاطرنشان کرد: در سال ۱۴۰۲ ذخیره‌سازی استراتژیک انجام شد، اما این ذخیره در بازار داخل مورد استفاده قرار نگرفت و در همین حال وزارت کشاورزی هم اجازه صادرات را نمی‌داد، این اتفاق به مازاد سیب زمینی در بازار و متضرر شدن ذخیره‌کنندگان انجامید.
طی روزهای گذشته از یک سو با افزایش تولید انبارهایی که به این زودی قرار به تخلیه آنها نبود، در چندین واحد سردخانه و انبار با محصولاتی که به صورت احتکاری بودند مواجه شدیم و در اسرع وقت با حضور ضابطین سازمان تعزیرات حکومتی به کامیون‌ها بارگیری و به استان تهران و سایر استان‌هایی که به این محصول نیاز داشتند منتقل شده است.
به گفته معاون بازرگانی سازمان تعاون روستایی ذخایر سیب زمینی این سازمان در اختیار تنظیم بازار قرار گرفته و به طور میانگین حدوداً شبی ۱۰۰ تن به بازار تزریق می‌شد که کفایت بازار را نکرد در نتیجه تنش‌ها در بازار بیشتر شد و از طریق قرارداد با ذخیره سازها و کشاورزهای بزرگ ظرفیت عرضه به روزی ۳۰۰ تا ۳۵۰ تن افزایش یافت.
معاونت بازرگانی سازمان تعاون روستایی ایران البته دقیق اعلام نکرده است که میزان دقیق ذخایر سیب زمینی این سازمان چقدر ، متعلق به کدام تشکل و در کدام انبار بوده است ؟و اینکه چگونه دلالان کم سواد به فکر احتکار بوده ولی سازمان و شبکه وسیع تعاون روستایی از بازار غافل مانده است ؟
آیا منظور از ذخایر استراتژیک ، خرید سیب زمینی از محتکرین و تزریق آن با قیمت کمی کمتر به بازار برای نجات از بحران و وارد آوردن ضررو زیان هنگفت به اتحادیه‌های تعاون روستایی سراسر کشور است؟
به راستی چه کسی باید سیب زمینی می خرید؟ تعاون روستایی ؛ اما چرا تعاون روستایی مثل همیشه از دلالان و بازار رکب خورد؟
حوزه معاونت بازرگانی سازمان تعاون روستایی چگونه از تجزیه و تحلیل بازار محصولات کشاورزی عاجز است و اینچنین با معیشت و امنیت غذایی مردم را قربانی می کند؟
۵ مهرماه ۱۴۰۳ روزی که محمدرضا طلایی سرپرست سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران شد بسیاری بر این اعتقاد بودند او می تواند شبکه تعاون روستایی کشور را در مسیر درست قرار دهد و اصلی ترین ماموریت این سازمان در حوزه خرید ، فروش و ذخیره سازی مصحولات اساسی کشاورزی سرو سامان دهد، اما طلایی گرفتار یک درد کهنه و مزمن در سازمان تعاون روستایی است: مدیران و معاونین که سالهاست بر این سازمان چنبره زده و مانع هرگونه تغییر و تحول اساسی شده و مدیرعاملی که فقط یک ابلاغ ، عنوانی بزرگ و یک امضای طلایی را با خود یدک می کشد.
کسی در توانمندی طلایی برای مدیریت و راهبری سازمانی و دلسوزی‌اش برای شبکه تعاون روستایی شک ندارد اما او اکنون گرفتار حلقه کهنه تیم بازرگانی سازمان خودش است که اگر آن را نوسازی نکند بزودی پوست موزی دیگری زیر پایش انداخته خواهد شد ، هر چند هم‌اکنون هم دیر شده است اما این تجربه طلایی به مدیرعامل تعاون روستایی آشکار یادآور شده است که خودش باید جریان امور به در دست گرفته و تغییرات اساسی در حوزه بازرگانی تعاون روستایی را جدی بگیرد.
بی شک نوری قزلجه اینروزها باید به این سوال پاسخ دهد که آیا به صرف انتصاب مدیرعامل سازمان تعاون روستایی و بستن دست او در تغییر معاونان و مدیرانی که سالهاست در آن سازمان جا خوش کرده اند می تواند با واردات سیب زمینی ، محصولی که صادرکننده اش بودیم خودش را از بن بست تعاون روستایی بیرون بکشد؟!
