۶ باور بهداشتی قدیمی که برای یک فرد امروزی عجیب به نظر می‌رسد

ما آنقدر به آیین‌های بهداشتی مدرن خود عادت کرده‌ایم که اغلب به این فکر نمی‌کنیم که زندگی و مراقبت از خود در گذشته چگونه بوده است. در واقع، این کار به هیچ وجه آسان نبود. یکی از مشکلات اصلی، کمبود اطلاعات و منابع بود که منجر به نظریه‌های عجیب و اقدامات غیربهداشتی می‌شد. در این مقاله اول فارس، ما برخی از حقایق جالب درباره عادت‌های بهداشتی گذشته را که امروزه کاملاً گیج‌کننده هستند، گردآوری کرده‌ایم.

در یونان باستان، زنان از چوب برای نوار بهداشتی استفاده می‌کردند

در دوران باستان، گزینه‌های زیادی برای بهداشت زنان وجود نداشت، بنابراین مردم از آنچه در دسترس بود استفاده می‌کردند. در یونان باستان، به جای تامپون، از چوب یا بهتر بگوییم، تکه‌های نازک بریده شده چوب که در پارچه پیچیده شده بودند، استفاده می‌کردند. در کشورهای دیگر نیز زنان خلاق بودند: در مصر تامپون‌ها را از پاپیروس، در روم از پشم، در ژاپن از کاغذ و در اندونزی از الیاف گیاهی می‌ساختند.

همچنین نظریه عجیبی درباره قاعدگی وجود داشت: جالینوس، پزشک یونان باستان، معتقد بود که دلیل خونریزی تنبلی است. از آنجایی که زنان تمایل داشتند در خانه بمانند و کم حرکت کنند، مایعات ظاهراً در بدن انباشته می‌شد. اما این مایعات باید به طریقی خارج می‌شدند. بنابراین، قاعدگی نوعی “نجات” برای زنانی بود که در مقایسه با مردان، سبک زندگی کم‌تحرک‌تری داشتند.

در یونان و روم باستان، به جای دستمال توالت از سفال و چوب مخصوصی استفاده می‌شد

در دوران باستان، چندین جایگزین برای دستمال توالت وجود داشت. در توالت‌ها چوبی قرار داده می‌شد که یک اسفنج آغشته به سرکه به آن وصل بود و به آن “ترسوریوم” (tersorium) می‌گفتند. این وسیله یکبار مصرف نبود، بنابراین بهداشت در آن زمان جای بحث داشت.

یکی دیگر از جایگزین‌های عجیب و غریب برای دستمال توالت، محصولات سرامیکی دایره‌ای شکل به نام “پسوی” (pessoi) بودند. نظریه‌ای وجود دارد که مردم نام دشمنان قسم خورده خود را روی آن‌ها می‌نوشتند و پس از اتمام “مناسک”، به طور نمادین از آن‌ها انتقام می‌گرفتند.

در قرن هجدهم، لباس زیر سفید جایگزینی برای حمام کردن بود

در این زمان، این باور رایج بود که آب تأثیر بسیار منفی بر سلامتی دارد. مردم ممکن بود فقط چند بار در طول زندگی خود حمام کنند. گفته می‌شود که لوئی چهاردهم تنها دو بار در زندگی خود حمام کرده است. حتی پزشکان هم توصیه‌های متناقضی در مورد حمام کردن می‌دادند و آن را نامطلوب می‌دانستند. برای مثال، حمام کردن با آب گرم برای سلامتی خطرناک تلقی می‌شد زیرا منافذ پوست را باز می‌کرد، و آب سرد می‌توانست منجر به لرز و سرماخوردگی شود.

اما ممکن است کسی فکر کند: “چطور؟ آیا مردم اصلاً خودشان را نمی‌شستند و بهداشت خود را رعایت نمی‌کردند؟” در واقع، مردم آن زمان راه حلی پیدا کردند: آنها لباس زیر سفید کتان می‌پوشیدند و آن را به دفعات زیاد عوض می‌کردند. اعتقاد بر این بود که بهداشت بدن تا حد زیادی به آن بستگی دارد، زیرا ظاهراً چربی و کثیفی را از بدن جذب می‌کرد.

ندیمه مخصوص (Groom of the Stool) در دربار سلطنتی

یکی از بحث‌برانگیزترین شغل‌های تاریخ، ندیمه توالت (Groom of the Stool) بود. این شخص ویژه‌ای بود که مسئول نظارت و کمک به پادشاه در امور مربوط به توالت شخصی‌اش بود.

این منصب ابتدا توسط هنری هفتم ایجاد شد و در دوران سلطنت پسرش، هنری هشتم، بسیار مورد احترام قرار گرفت. این شغل شامل آگاهی از جنبه‌های بسیار خصوصی زندگی پادشاه بود و اغلب وعده ترفیع سریع را می‌داد.

به همین دلیل، بسیاری از پسران اشراف و دیگران برای بهبود موقعیت خود در دربار، خواهان این شغل بودند. برخی به مقام منشی با حقوق و امتیازات بالا دست یافتند. اعتقاد بر این است که نام این “حرفه” از توالتی گرفته شده است که همیشه در صورت نیاز پادشاه، همراه او حمل می‌شد. آب، حوله و لگن برای شستشو نیز همراه آن حمل می‌شد.

توالت‌های عمومی در روم باستان

اگرچه از گذشته‌ای دور صحبت می‌کنیم، اما روم در آن زمان کاملاً پیشرفته بود: حتی سیستم فاضلاب هم داشتند. در شهرها توالت‌های عمومی وجود داشت که معمولاً در کنار حمام‌های عمومی قرار می‌گرفتند.

اما ویژگی جالب این مکان‌ها این بود که هیچ دیوار جداکننده‌ای در داخل آنها وجود نداشت. مردم به معنای واقعی کلمه، بدون هیچ حریم خصوصی، کنار یکدیگر می‌نشستند. اغلب این مکان‌ها صحنه بحث‌ها و گفتگوهای داغ می‌شدند. آخر، وقتی برای مدت طولانی با دیگران نشسته‌اید، چه کار دیگری می‌توان کرد جز سرگرم کردن خود و دیگران؟

زنان موهای خود را با چربی حیوانی می‌پوشاندند

در قرون وسطی، چربی خرس به عنوان درمانی برای ریزش مو بسیار محبوب شد که همچنین به تحریک رشد مو کمک می‌کرد. دلیل این کار بر این باور بود که خز ضخیم خرس‌ها نشان‌دهنده خاصیت ویژه‌ای در چربی آن‌هاست که می‌تواند تأثیر مطلوبی بر موها داشته باشد.

دستورالعمل‌ها اغلب شامل چربی خرس مخلوط با مواد دیگری مانند خاکستر کاه گندم یا علف‌ها بود. با این حال، به دلیل شکار بی‌رویه خرس‌ها در قرن‌های بعدی، تولیدکنندگان شروع به جایگزینی آن با چربی خوک کردند در حالی که همچنان آن را به عنوان “چربی خرس” به بازار عرضه می‌کردند./لم/منبع:brightside