سیدامیر سیاح در یادداشتی نوشت: دی ماه ۹۶ وقتی اعتراضات معیشتی مردم در ۷۰ شهر، مسئولان کشور را غافلگیر و متحیر کرد، مشاور رئیس جمهور پیشنهادداد در هر شهر مراکزی به عنوان محل اعتراض ایجاد شود تا شهروندان معترض بتوانند با آرامش تجمع کنند و حرفشان را به گوش مسئولان برسانند و به مطالبات مردم پاسخ دهند.
با فروکش کردن آشوبهای دی ۹۶، طبق معمول دولت وعده اش را فراموش کرد تا اینکه بی تدبیری جدیدش در اجرای تصمیم درست بنزینی، دوباره مردم را به خشم آورده است.
مردم حق دارند خشمگین باشند چرا که در اجرای تصمیم بنزینی شبانه مثل دزدها عمل کرده. مردم حق دارند معترض باشند چرا که درباره تصمیم بنزینی نه توجیه شده اند و نه اقناع و سران قوا گویی افکار عمومی را هیچ فرض کرده اند.
حال که مردم، سوال و اعتراض دارند و حکومت، طبق قانون اساسی و حقوق شهروندی، اعتراض شهروندان را به رسمیت می شناسد، لازم است بستر این اعتراض هم فراهم شود.
متاسفانه به تدبیر این دولت الکن و فلج، هیچ امیدی نیست و نهادهای مردمی این ضعف دولت را هم باید به دوش بکشند و خلا پاسخگویی و اقناع عمومی را پرکنند. مراکزی مانند مصلاهای نمازجمعه، تریبونهای مساجد می توانند در پرکردن این خلا نقش آفرینی کنند. حتی ائمه جمعه می توانند تریبون را به میان معترضان ببرند و مسئولان شهر را دعوت کنند به حرف مردم گوش دهند.
آنچه مسلم است، معترضان تریبون می خواهند. خبر سیما مردم را جلوی بانکهای آتش گرفته نشان می دهد که میگویند این راهش نیست!. خب بیننده ای حق دارد بپرسد پس راهش چیست؟! معترض جان به لب رسیده از خرابکاری های مسئولان، کجا و چگونه حرف شان را بزنند.
گام اول و بسیار ضروری، تمهید تریبونهای رسمی و بالا بردن روحیه انتقادپذیری مسئولان است. بگذارید مردم عصبانیت خودشان را خالی کنند. از تریبون رسمی درددل کنند، حتما بهتر از این است که در بی بی سی درددل کنند. جلوی مسئولان، اعتراض کنند، حتما بهتر از این است که با سنگ و چوب جلوی عابر بانکها اعتراض کنند. این برای همه بهتر است. به معترضان تریبون بدهید تا صف معترضان از اوباش جداشود.
نظرات