کارهایی که خانواده ها هنگام وقوع جنگ یا بحران باید انجام دهند
به گزارش اول فارس، وقوع جنگ یا بحران، چالشی بی‌بدیل را برای امنیت، ثبات و رفاه خانواده‌ها به وجود می‌آورد. گرچه ماهیت دقیق تهدید می‌تواند متفاوت باشد – از بلایای طبیعی گرفته تا درگیری‌های مسلحانه یا فروپاشی اقتصادی – اصول اصلی آمادگی و تاب‌آوری خانواده ثابت می‌ماند. برنامه‌ریزی پیشگیرانه، ارتباطات شفاف و حمایت عاطفی در پیمودن چنین شرایط دشواری حیاتی هستند.
۱. تدوین یک طرح جامع اضطراری خانواده
اساس هر واکنش در بحران، یک برنامه خوب تمرین شده است. این فقط مربوط به یک بسته ۷۲ ساعته نیست؛ بلکه پیش‌بینی سناریوهای مختلف و دانستن نحوه واکنش به آن‌هاست.
- راهبرد ارتباطی: روش‌های متعددی را برای تماس با یکدیگر در صورت جدایی ایجاد کنید. این شامل یک فرد تماس از راه دور خارج از منطقه است که تمام اعضای خانواده می‌توانند با او تماس بگیرند، زیرا خطوط محلی ممکن است قطع شوند. یک فهرست فیزیکی از شماره تلفن‌های مهم داشته باشید، زیرا تلفن‌های همراه ممکن است شارژ یا سرویس نداشته باشند. یک محل ملاقات مشترک نزدیک خانه برای موارد اضطراری فوری و یک محل ملاقات ثانویه در فاصله دورتر در صورت لزوم تخلیه را توافق کنید.
- مسیرهای تخلیه: مسیرهای اصلی و جایگزین تخلیه را از خانه، محله و حتی شهر خود شناسایی کنید. این مسیرها را تمرین کنید. در صورت عدم دسترسی به وسایل نقلیه یا غیرقابل عبور بودن جاده‌ها، حالت‌های مختلف حمل و نقل، از جمله پیاده‌روی را در نظر بگیرید.
- پروتکل پناه‌گیری در محل: بدانید چه زمانی پناه‌گیری در محل امن‌تر است. این شامل شناسایی یک اتاق امن در خانه شماست، که ایده‌آل یک اتاق داخلی با پنجره‌های کم است، و دانستن نحوه بستن آن در برابر تهدیدات شیمیایی یا بیولوژیکی با استفاده از ورق پلاستیکی و نوار چسب.
- نقش‌ها و مسئولیت‌ها: وظایف خاصی را برای هر عضو خانواده بر اساس سن و توانایی تعیین کنید. چه کسی مسئول برداشتن کیت اضطراری است؟ چه کسی حیوانات خانگی را امن می‌کند؟ چه کسی به کودکان کوچکتر یا اقوام مسن کمک خواهد کرد؟
۲. جمع‌آوری یک کیت اضطراری قدرتمند (کوله پشتی نجات و لوازم خانه)
این یک “داشته‌باش” نیست، بلکه یک ضرورت نجات‌بخش است.
- آب: حداقل یک گالن برای هر نفر در روز برای چندین روز (تامین ۳ روز برای تخلیه، تامین ۲ هفته برای خانه). قرص‌های تصفیه آب یا یک فیلتر را در نظر بگیرید.
- غذا: اقلام غیرقابل فساد و آسان برای تهیه برای چندین روز، مانند کنسروها، میله‌های انرژی‌زا و میوه‌های خشک. یک دربازکن دستی کنسرو را فراموش نکنید.
- کیت کمک‌های اولیه: کیت جامع شامل بانداژ، دستمال مرطوب ضدعفونی‌کننده، مسکن‌ها، داروهای تجویزی (حداقل تامین ۷ روز، ایده‌آل بیشتر) و هرگونه نیاز پزشکی شخصی (مانند اسپری‌های تنفسی، اپی‌پن، محلول لنز تماسی).
- روشنایی و برق: چراغ قوه‌ها با باتری اضافی، یک رادیو دستی یا باتری‌دار (ترجیحاً رادیو هواشناسی NOAA)، و پاوربانک‌ها برای شارژ تلفن‌ها.
- بهداشت و نظافت: دستمال مرطوب، ضدعفونی‌کننده دست، کیسه زباله، دستمال توالت، محصولات بهداشتی زنانه و صابون.
- مدارک مهم: کپی شناسنامه، گذرنامه، بیمه‌نامه‌ها، سند ملک، سوابق بانکی و اطلاعات پزشکی. اینها را در یک ظرف ضدآب و قابل حمل نگهداری کنید و پشتیبان‌گیری دیجیتالی را در یک فضای ابری امن در نظر بگیرید.
- پول نقد: اسکناس‌های خرد و سکه، زیرا تراکنش‌های الکترونیکی ممکن است غیرممکن باشد.
- لباس و سرپناه: لباس گرم، کفش‌های محکم، پتو یا کیسه خواب برای هر نفر.
- نیازهای ویژه: شیر خشک، پوشک، غذای کودک، غذای حیوانات خانگی و لوازم مربوطه، هرگونه تجهیزات پزشکی تخصصی.
- ابزار: ابزار چندکاره، آچار یا انبردست برای قطع کردن تأسیسات، سوت برای درخواست کمک.
- سرگرمی: کتاب، بازی یا پازل برای کودکان و بزرگسالان برای کمک به مقابله با استرس و بی‌حوصلگی.
“کوله پشتی نجات” را در مکانی قابل دسترس نگهداری کنید و یک ذخیره بزرگتر در خانه داشته باشید. به طور منظم تاریخ انقضای مواد غذایی و داروها را بررسی کرده و لوازم را تعویض کنید.
۳. اولویت‌بندی اطلاعات و سازگاری
در یک بحران، اطلاعات قابل اعتماد حیاتی است.
- مطلع بمانید: راه‌های متعددی برای دریافت هشدارها داشته باشید، مانند یک رادیو با باتری، و از پخش‌های اضطراری رسمی آگاه باشید. با این حال، نسبت به اطلاعات، به ویژه شایعاتی که می‌توانند وحشت ایجاد کنند، انتقادی باشید.
- انعطاف‌پذیر باشید: برنامه‌ها دستورالعمل هستند، نه قوانین سختگیرانه. وضعیت میدانی می‌تواند به سرعت تغییر کند. خانواده‌ها باید بتوانند راهبردهای خود را بر اساس اطلاعات جدید و شرایط در حال تحول تطبیق دهند.
- منابع محلی: مکان پناه‌گاه‌های محلی، بیمارستان‌ها و مراکز حمایت جامعه را بدانید.
۴. رسیدگی به تأثیرات روانی و عاطفی
جنگ و بحران عمیقاً آسیب‌زا هستند و عوارض روانی آن‌ها می‌تواند طولانی مدت باشد.
- ارتباط باز: گفت‌وگوهای باز و صادقانه را در خانواده، متناسب با سن هر عضو، تشویق کنید. احساسات ترس، اضطراب و اندوه را تأیید کنید.
- حفظ روال (در صورت امکان): کودکان به ویژه از ساختار و روال بهره می‌برند. تا حد امکان، زمان‌های منظم غذا و خواب را حفظ کنید تا حس عادی بودن و ثبات را فراهم کنید.
- محدود کردن مواجهه با تروما: کودکان را از اخبار یا تصاویر گرافیکی محافظت کنید و مواجهه آن‌ها را با اثرات فوری بحران در صورت امکان مدیریت کنید.
- سازوکارهای مقابله‌ای: تکنیک‌های کاهش استرس مانند تنفس عمیق یا ذهن‌آگاهی را آموزش داده و تمرین کنید. در فعالیت‌هایی که باعث پیوند و ارتباط می‌شوند، مانند خواندن کتاب با هم یا انجام بازی‌های آرام، مشارکت کنید.
- جستجوی حمایت: در صورت مبارزه اعضای خانواده با اضطراب، افسردگی، PTSD یا سایر چالش‌های سلامت روان، در جستجوی کمک حرفه‌ای تردید نکنید. خدمات بهداشت روان جامعه، گروه‌های حمایتی و مشاوره خانواده می‌توانند کمک‌های حیاتی را فراهم کنند.
- تقویت تاب‌آوری: بر نقاط قوت، حل مسئله و توانایی خانواده برای غلبه بر ناملایمات تمرکز کنید. پیروزی‌های کوچک را جشن بگیرید و امید را حفظ کنید. عشق و تعهد خود را به یکدیگر یادآوری کنید.
- مشارکت جامعه: با همسایگان و اعضای جامعه ارتباط برقرار کنید. حمایت متقابل و اقدامات جمعی می‌تواند به طور قابل توجهی ایمنی و تاب‌آوری را افزایش دهد. منابع، اطلاعات و حمایت عاطفی را به اشتراک بگذارید.
۵. آمادگی مالی
- صندوق اضطراری: مقداری پول نقد آماده داشته باشید، زیرا بانکداری الکترونیکی ممکن است مختل شود.
- مدارک مالی مهم: کپی شماره حساب‌های بانکی، شماره کارت‌های اعتباری و بیمه‌نامه‌ها را در کیت اضطراری خود نگه دارید.
در نهایت، آمادگی برای جنگ یا بحران، پرورش یک واحد خانواده پیشگیرانه، تاب‌آور و دلسوز است. این به معنای نه تنها جمع‌آوری لوازم فیزیکی، بلکه تقویت پیوندهای عاطفی و کانال‌های ارتباطی است که تحت فشار شدید آزمایش خواهند شد. در حالی که هیچ کس آرزوی مواجهه با چنین شرایطی را ندارد، آماده بودن به خانواده‌ها این امکان را می‌دهد که با اطمینان بیشتری طوفان را پشت سر بگذارند و شانس بقا و بهبود نهایی خود را افزایش دهند.
